Откровение ап. Иоанна Богослова 14

1 И видех, и се, Агнец стояше на горе Сионстей, и с Ним сто и четыредесять и четыри тысящы, имуще имя Отца Его написано на челех своих.

آنگاه برّه را دیدم که در اورشلیم بر کوه صهیون ایستاده است. همراه او صد و چهل و چهار هزار نفر بودند که بر پیشانی‌شان نام او و نام پدر او نوشته شده بود.

2 И слышах глас с небесе, яко глас вод многих и яко глас грома велика: и глас слышах гудец гудущих в гусли своя

آنگاه، صدایی از آسمان شنیدم که مانند ریزش آبشار و غرش رعد بود، اما در عین حال به نغمهٔ چنگ‌نوازان نیز شباهت داشت.

3 и поющих яко песнь нову пред престолом и пред четыри животными и старцы: и никтоже можаше навыкнути песни, токмо сии сто и четыредесять и четыри тысящы искуплени от земли.

این گروه، در برابر تخت خدا و در مقابل آن چهار موجود زنده و بیست و چهار پیر سرودی تازه می‌خواندند. این سرود را کسی نمی‌توانست بخواند، مگر آن صد و چهل و چهار هزار نفر که از تمام دنیا بازخرید و آزاد شده بودند.

4 Сии суть, иже с женами не осквернишася, зане девственницы суть: сии последуют Агнцу, аможе аще пойдет. Сии суть куплени от людий первенцы Богу и Агнцу,

آنان همان کسانی هستند که خود را آلودۀ زنان نساخته‌اند، زیرا باکره‌اند. آنان هر جا برّه می‌رود، او را دنبال می‌کنند. این اشخاص از بین مردم خریداری شده‌اند تا به عنوان هدیهٔ مقدّس به خدا و برّه تقدیم شوند.

5 и во устех их не обретеся лесть: без порока бо суть пред престолом Божиим.

ایشان پاک و بی‌عیب هستند و حتی یک دروغ از دهانشان خارج نشده است.

6 И видех инаго Ангела паряща посреде небесе, имущаго Евангелие вечно благовестити живущым на земли и всякому племени и языку, и колену и людем, (aiōnios g166)

آنگاه فرشتهٔ دیگری را دیدم که در وسط آسمان پرواز می‌کرد و پیغام شاد انجیل جاودانی را برای اهالی زمین می‌برد تا به گوش هر قوم و قبیله، از هر زبان و نژاد برساند. (aiōnios g166)

7 глаголюща гласом великим: убойтеся Бога и дадите Ему славу, яко прииде час суда Его, и поклонитеся Сотворшему небо и землю, и море и источники водныя.

فرشته با صدای بلند می‌گفت: «از خدا بترسید و او را جلال دهید، زیرا وقت آن رسیده است که مردم را داوری کند. او را بپرستید که آسمان و زمین و دریا و چشمه‌ها را آفریده است.»

8 И ин Ангел вслед иде, глаголя: паде, паде Вавилон град великий, зане от вина ярости любодеяния своего напои вся языки.

سپس فرشتهٔ دیگری را دیدم که به دنبال او آمد و گفت: «بابِل سقوط کرد، آن شهر بزرگ ویران شد، زیرا تمام قومهای دنیا را فاسد می‌کرد و آنها را وا می‌داشت تا از شراب فساد و هرزگی او مست شوند.»

9 И третий Ангел вслед его иде, глаголя гласом великим: иже аще кто покланяется зверю и иконе его и приемлет начертание на челе своем или на руце своей,

سپس فرشتهٔ سوم آمد و فریاد زد: «کسانی که آن وحش و مجسمه‌اش را بپرستند و علامت مخصوص او را بر پیشانی یا دست خود بگذارند،

10 и той имать пити от вина ярости Божия, вина нерастворена в чаши гнева Его, и будет мучен огнем и жупелом пред Ангелы святыми и пред Агнцем:

جام غضب و مکافات خدا را که در آن هیچ تخفیف و استثنائی نیست، خواهند نوشید و در حضور فرشتگان مقدّس و”برّه“، در شعله‌های آتش عذاب خواهند کشید.

11 и дым мучения их во веки веков восходит, и не имут покоя день и нощь покланяющиися зверю и образу его и приемлющии начертание имене его. (aiōn g165)

دود آتشی که ایشان را عذاب خواهد داد تا ابد بالا خواهد رفت، به طوری که شب و روز آسایش نخواهند داشت، زیرا آن وحش و مجسمه‌اش را پرستیدند و علامت نام او را بر بدن خود گذاشتند. (aiōn g165)

12 Зде есть терпение святых, иже соблюдают заповеди Божия и веру Иисусову.

لازم است قوم مقدّس خدا در چنین وضعی پایدار مانده، دستورهای خدا را اطاعت نمایند و ایمان خود را به عیسی نگاه دارند.»

13 И слышах глас с небесе, глаголющь ми: напиши: блажени мертвии, умирающии о Господе отныне. Ей, глаголет Дух, да почиют от трудов своих: дела бо их ходят вслед с ними.

آنگاه، صدایی از آسمان شنیدم که به من می‌گفت: «این را بنویس: خوشا به حال کسانی که از این پس در خداوند می‌میرند.» و روح گفت: «حالا دیگر از تمام دردها آسوده می‌شوند، و به خاطر کارهای خوبی که کرده‌اند پاداش می‌گیرند.»

14 И видех, и се, облак светел, и на облаце седяй подобен Сыну Человеческому, имея на главе своей венец злат, и в руце его серп остр.

سپس همین‌طور که نگاه می‌کردم، ابری سفید دیدم که یک نفر شبیه پسر انسان بر آن نشسته بود. بر سر او، تاجی زرّین و در دستش داس تیزی به چشم می‌خورد.

15 И ин Ангел изыде из храма, вопия велиим гласом седящему на облаце: посли серп твой и жни, яко прииде час пожати, зане изсше трава земная.

فرشتهٔ دیگری از معبد آمد و به کسی که بر ابر نشسته بود، با صدای بلند گفت: «داس را به کار بینداز و درو کن، چون وقت درو است و محصول زمین رسیده است.»

16 И положи седяй на облаце серп свой на землю, и пожата бысть земля.

پس او که بر ابر نشسته بود، داس خود را به کار انداخت و محصول زمین درو شد.

17 И ин Ангел изыде из церкве сущия на небеси, имый и той серп остр.

پس از آن، فرشتهٔ دیگری از معبدی که در آسمان است بیرون آمد. او نیز داس تیزی در دست داشت.

18 И ин Ангел изыде от олтаря, имый область на огни, и возопи кличем великим ко имущему серп острый, глаголя: посли серп твой острый и объемли грозды винограда земнаго, яко созреша уже гроздие ея.

سپس فرشته‌ای دیگر از مذبح بیرون آمد که قدرت و اختیار آتش در دست او بود. او به فرشته‌ای که داس در دست داشت گفت: «حالا داست را به کار انداز تا خوشه‌ها را از تاک زمین بچینی، چون انگورهایش رسیده و برای داوری آماده شده است.»

19 И положи Ангел серп свой на земли, и обере виноград земский и вложи в точило великия ярости Божия.

پس آن فرشته، زمین را با داسش درو کرد و انگورها را در ظرف بزرگ غضب خدا ریخت.

20 И испрано бысть точило вне града, и изыде кровь от точила даже до узд конских, от стадий тысяща и шесть сот.

انگورها را در داخل آن ظرف که در خارج از شهر بود، با پا آنقدر فشردند تا رودی از خون جاری شد که طولش ۱٬۶۰۰ پرتابِ تیر بود و ارتفاعش به دهنهٔ یک اسب می‌رسید.