Псалтирь 90
1 Молитва Моисеа человека Божия.
Orazione di Mosè, uomo di Dio O SIGNORE, tu ci sei stato un abitacolo In ogni età.
2 Господи, прибежище был еси нам в род и род.
Avanti che i monti fosser nati, E che tu avessi formata la terra ed il mondo; Anzi ab eterno in eterno tu [sei] Dio.
3 Прежде даже горам не быти и создатися земли и вселенней, и от века и до века Ты еси.
Tu fai ritornar l'uomo in polvere, E dici: Ritornate, o figliuoli degli uomini.
4 Не отврати человека во смирение, и рекл еси: обратитеся, сынове человечестии.
Perciocchè mille anni [sono] appo te Come il giorno d'ieri, quando è passato; O [come] una vegghia nella notte.
5 Яко тысяща лет пред очима Твоима, Господи, яко день вчерашний, иже мимо иде, и стража нощная.
Tu porti via gli [uomini], come per una piena d'acque; Essi [non] sono [altro che] un sogno; Son come l'erba che si rinnovella la mattina.
6 Уничижения их лета будут: утро яко трава мимо идет, утро процветет и прейдет: на вечер отпадет, ожестеет и изсхнет:
La mattina ella fiorisce e si rinnovella; E la sera è segata e si secca.
7 яко изчезохом гневом Твоим, и яростию Твоею смутихомся.
Perciocchè noi veniam meno per la tua ira; E siam conturbati per lo tuo cruccio.
8 Положил еси беззакония наша пред Тобою, век наш в просвещение лица Твоего.
Tu metti davanti a te le nostre iniquità, [E] i nostri [peccati] occulti alla luce della tua faccia.
9 Яко вси дние наши оскудеша, и гневом Твоим изчезохом:
Conciossiachè tutti i nostri giorni dichinino per la tua ira; Noi abbiam forniti gli anni nostri [così presto] come una parola.
10 лета наша яко паучина поучахуся: дние лет наших в нихже седмьдесят лет, аще же в силах, осмьдесят лет, и множае их труд и болезнь: яко прииде кротость на ны, и накажемся.
I giorni de' nostri anni, in alcuni [non sono che] settant'anni; E [in altri], se ve ne sono di [maggiori] forze, [che] ottant'anni; Ed [anche] il fiore di quelli [non è altro che] travaglio e vanità; Perciocchè di subito è riciso, e noi ce ne voliam via.
11 Кто весть державу гнева Твоего, и от страха Твоего ярость Твою изчести?
Chi conosce la forza della tua ira, E la tua indegnazione, secondo che devi esser temuto?
12 Десницу Твою тако скажи ми, и окованныя сердцем в мудрости.
Insegna[ci] adunque a contare i nostri dì; Acciocchè acquistiamo un cuor savio.
13 Обратися, Господи, доколе? И умолен буди на рабы Твоя.
Rivolgiti, Signore; infino a quando? E sii rappacificato inverso i tuoi servitori.
14 Исполнихомся заутра милости Твоея, Господи, и возрадовахомся и возвеселихомся:
Saziaci [ogni] mattina della tua benignità; Acciocchè giubiliamo, e ci rallegriamo tutti i dì nostri.
15 во вся дни нашя возвеселихомся, за дни, в няже смирил ны еси, лета, в няже видехом злая.
Rallegraci, al par de' giorni che tu ci hai affliti; Degli anni che abbiamo sentito il male.
16 И призри на рабы Твоя и на дела Твоя, и настави сыны их.
Apparisca l'opera tua verso i tuoi servitori, E la tua gloria verso i lor figliuoli.
17 И буди светлость Господа Бога нашего на нас, и дела рук наших исправи на нас, и дело рук наших исправи.
E sia il piacevole sguardo del Signore Iddio nostro sopra noi; E addirizza, [o Signore], sopra noi l'opera delle nostre mani.
