Псалтирь 90
1 Молитва Моисеа человека Божия.
Signore, tu sei stato per noi un rifugio di generazione in generazione. Preghiera. Di Mosè, uomo di Dio.
2 Господи, прибежище был еси нам в род и род.
Prima che nascessero i monti e la terra e il mondo fossero generati, da sempre e per sempre tu sei, Dio.
3 Прежде даже горам не быти и создатися земли и вселенней, и от века и до века Ты еси.
Tu fai ritornare l'uomo in polvere e dici: «Ritornate, figli dell'uomo».
4 Не отврати человека во смирение, и рекл еси: обратитеся, сынове человечестии.
Ai tuoi occhi, mille anni sono come il giorno di ieri che è passato, come un turno di veglia nella notte.
5 Яко тысяща лет пред очима Твоима, Господи, яко день вчерашний, иже мимо иде, и стража нощная.
Li annienti: li sommergi nel sonno; sono come l'erba che germoglia al mattino:
6 Уничижения их лета будут: утро яко трава мимо идет, утро процветет и прейдет: на вечер отпадет, ожестеет и изсхнет:
al mattino fiorisce, germoglia, alla sera è falciata e dissecca.
7 яко изчезохом гневом Твоим, и яростию Твоею смутихомся.
Perché siamo distrutti dalla tua ira, siamo atterritti dal tuo furore.
8 Положил еси беззакония наша пред Тобою, век наш в просвещение лица Твоего.
Davanti a te poni le nostre colpe, i nostri peccati occulti alla luce del tuo volto.
9 Яко вси дние наши оскудеша, и гневом Твоим изчезохом:
Tutti i nostri giorni svaniscono per la tua ira, finiamo i nostri anni come un soffio.
10 лета наша яко паучина поучахуся: дние лет наших в нихже седмьдесят лет, аще же в силах, осмьдесят лет, и множае их труд и болезнь: яко прииде кротость на ны, и накажемся.
Gli anni della nostra vita sono settanta, ottanta per i più robusti, ma quasi tutti sono fatica, dolore; passano presto e noi ci dileguiamo.
11 Кто весть державу гнева Твоего, и от страха Твоего ярость Твою изчести?
Chi conosce l'impeto della tua ira, tuo sdegno, con il timore a te dovuto?
12 Десницу Твою тако скажи ми, и окованныя сердцем в мудрости.
Insegnaci a contare i nostri giorni e giungeremo alla sapienza del cuore.
13 Обратися, Господи, доколе? И умолен буди на рабы Твоя.
Volgiti, Signore; fino a quando? Muoviti a pietà dei tuoi servi.
14 Исполнихомся заутра милости Твоея, Господи, и возрадовахомся и возвеселихомся:
Saziaci al mattino con la tua grazia: esulteremo e gioiremo per tutti i nostri giorni.
15 во вся дни нашя возвеселихомся, за дни, в няже смирил ны еси, лета, в няже видехом злая.
Rendici la gioia per i giorni di afflizione, per gli anni in cui abbiamo visto la sventura.
16 И призри на рабы Твоя и на дела Твоя, и настави сыны их.
Si manifesti ai tuoi servi la tua opera e la tua gloria ai loro figli.
17 И буди светлость Господа Бога нашего на нас, и дела рук наших исправи на нас, и дело рук наших исправи.
Sia su di noi la bontà del Signore, nostro Dio: rafforza per noi l'opera delle nostre mani, l'opera delle nostre mani rafforza.
