Псалтирь 73
1 Коль благ Бог Израилев правым сердцем.
Асаф язған күй: — Дәрвәқә Худа Исраилға, Қәлби сап болғанларға меһривандур;
2 Мои же вмале не подвижастеся нозе: вмале не пролияшася стопы моя:
Лекин өзүм болсам, путлишип жиқилип чүшүшкә тасла қалдим; Аяқлирим тейилип кәткили қил қалди;
3 яко возревновах на беззаконныя, мир грешников зря:
Чүнки рәзилләрниң ронақ тапқанлиғини көрүп, Һакавурларға һәсәт қилдим;
4 яко несть восклонения в смерти их и утверждения в ране их:
Чүнки улар өлүмидә азаплар тартмайду, Әксичә тени мәзмут вә сағлам туриду.
5 в трудех человеческих не суть, и с человеки не приимут ран.
Улар инсанға хас җапани көрмәйду, Яки хәқләрдәк балаю-апәткә учримайду.
6 Сего ради удержа я гордыня их до конца: одеяшася неправдою и нечестием своим.
Шуңа мәғрурлуқ марҗандәк уларға есилиду, Зорлуқ-зомигәрлик тондәк уларға чаплишиду.
7 Изыдет яко из тука неправда их: преидоша в любовь сердца.
Улар сәмрип кәткәнлигидин көзлири томпийип чиқти; Уларниң қәлбидики хияләтләр һәддидин ешип кетиду.
8 Помыслиша и глаголаша в лукавстве, неправду в высоту глаголаша:
Башқиларни мәсқирә қилип зәһәрлик сөзләйду; Һалини үстүн қилип дивинип, доқ қилиду.
9 положиша на небеси уста своя, и язык их прейде по земли.
Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
10 Сего ради обратятся людие Мои семо, и дние исполнени обрящутся в них.
Шуңа [Худаниң] хәлқи мошуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
11 И реша: како уведе Бог? И аще есть разум в Вышнем?
«Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
12 Се, сии грешницы и гобзующии в век удержаша богатство.
Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
13 И рех: еда всуе оправдих сердце мое и умых в неповинных руце мои,
«Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
14 и бых язвен весь день, и обличение мое на утрених?
Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә [виҗданниң] әйивигә учрап кәлдим!».
15 Аще глаголах, повем тако: се, роду сынов Твоих, емуже обещахся:
Бирақ мән: — «Бундақ [десәм], Бу дәвирдики пәрзәнтлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
16 и непщевах разумети: сие труд есть предо мною,
Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
17 дондеже вниду во святило Божие и разумею в последняя их.
Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила [яманларниң] ақивитини чүшәндим.
18 Обаче за льщения их положил еси им злая, низложил еси я, внегда разгордешася.
Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
19 Како быша в запустение? Внезапу изчезоша, погибоша за беззаконие свое.
Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
20 Яко соние востающаго, Господи, во граде Твоем образ их уничижиши.
Сән и Рәб, чүштин ойғанғандәк ойғинип, Орнуңдин туруп уларниң сияқини көзгә илмайсән.
21 Яко разжжеся сердце мое, и утробы моя изменишася:
Жүрәклирим қайнап, Ичлирим санҗилғандәк болған чағда,
22 и аз уничижен, и не разумех, скотен бых у Тебе.
Өзүмни һеч немә билмәйдиған бир һамақәт, Алдиңда бир һайван екәнлигимни билип йәттим.
23 И аз выну с Тобою: удержал еси руку десную мою,
Һалбуки, мән һемишә Сән билән биллә; Сән мени оң қолумдин тутуп йөлидиң;
24 и советом Твоим наставил мя еси, и со славою приял мя еси.
Өз несиһәтиң билән мени йетәкләйсән, Шан-шәрипңни намайән қилғандин кейин, Ахирида Сән мени өзүңгә қобул қилисән.
25 Что бо ми есть на небеси? И от Тебе что восхотех на земли?
Әрштә Сәндин башқа мениң кимим бар? Йәр йүзидә болса Сәндин башқа һеч кимгә интизар әмәсмән.
26 Изчезе сердце мое и плоть моя, Боже сердца моего, и часть моя, Боже, во век.
Әтлирим һәм қәлбим зәиплишиду, Лекин Худа қәлбимдики қорам таш һәм мәңгүлүк несивәмдур!
27 Яко се, удаляющии себе от Тебе погибнут: потребил еси всякаго любодеющаго от Тебе.
Чүнки мана, Сәндин жирақ турғанлар һалак болиду; Вапасизлиқ қилған паһишә аялдәк Сәндин ваз кәчкәнләрниң һәр бирини йоқитисән.
28 Мне же прилеплятися Богови благо есть, полагати на Господа упование мое, возвестити ми вся хвалы Твоя, во вратех дщере Сиони.
Бирақ мән үчүн, Худаға йеқинлишиш әвзәлдур! Униң барлиқ қилған ишлирини җакалаш үчүн, Рәб Пәрвәрдигарни таянчим қилдим.
