Псалтирь 69
1 В конец, о изменшихся, псалом Давиду. Спаси мя, Боже, яко внидоша воды до души моея.
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Нилупәрләр» дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған күй: — Мени қутқузғайсән, и Худа! Сулар җенимдин өтти;
2 Углебох в тимении глубины, и несть постояния: приидох во глубины морския, и буря потопи мя.
Турғидәк җай йоқ чоңқур патқақлиққа чөкүп кәттим; Суниң чоңқур йеригә чүшүп кәттим, Кәлкүн мени ғәриқ қилди.
3 Утрудихся зовый, измолче гортань мой: изчезосте очи мои, от еже уповати ми на Бога моего.
Пәрядлиримдин һалимдин кәттим; Галлирим қуруп кәтти; Худайимға тәлмүрүп, көзүмдин кетәй дәп қалдим;
4 Умножишася паче влас главы моея ненавидящии мя туне: укрепишася врази мои, изгонящии мя неправедно: яже не восхищах, тогда воздаях.
Сәвәпсиз маңа өч болғанлар чачлиримдинму көптур; Мени йоқатмақчи болғанлар, Қара чаплап мән билән дүшмәнлишидиғанлар күчлүктур; Шу чағда өзүм булимиған нәрсини қайтуримән.
5 Боже, Ты уведел еси безумие мое, и прегрешения моя от Тебе не утаишася.
И Худа, мениң наданлиғим өзүңгә аян; Мениң қәбиһликлирим Сәндин йошурун әмәстур.
6 Да не постыдятся о мне терпящии Тебе, Господи, Господи сил: ниже да посрамятся о мне ищущии Тебе, Боже Израилев.
Мениң сәвәвимдин, и Рәб, самавий қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар, Өзүңгә умид бағлап күткәнләр йәргә қарап қалмиғай; И Исраилниң Худаси, Өзүңни издигүчиләр мениң сәвәвимдин шәрмәндә болмиғай;
7 Яко Тебе ради претерпех поношение, покры срамота лице мое.
Чүнки Сени дәп мән рәсвачилиққа учридим; Шәрмәндилик йүзүмгә чапланди.
8 Чуждь бых братии моей и странен сыновом матере моея:
Мән өз қериндашлиримға ят, Анамниң балилириға яқа жутлуқ болдум.
9 яко ревность дому Твоего снеде мя, и поношения поносящих Ти нападоша на мя.
Чүнки мени [муқәддәс] өйүңгә болған отлуқ муһәббәт чулғувалған еди; Саңа һақарәт қилғанларниң һақарәтлириму мениң үстүмгә чүшти;
10 И покрых постом душу мою, и бысть в поношение мне:
Мән жиғлидим, җеним роза тутти, Буму маңа әйип дәп қаралди.
11 и положих одеяние мое вретище, и бых им в притчу.
Мән бөзни кийимим қилип кийсәм, Шуниң билән уларниң сөз-чөчикигә қалдим.
12 О мне глумляхуся седящии во вратех, и о мне пояху пиющии вино.
Шәһәр қовуқида олтарғанларниң тәнә гепигә қалдим, Мәйхорларниң нахшисиниң темиси болдум.
13 Аз же молитвою моею к Тебе, Боже: время благоволения, Боже: во множестве милости Твоея услыши мя, во истине спасения Твоего.
Бирақ мән шәпқитиңни көрсәткән вақтиңда дуайимни саңа нишанлидим, и Пәрвәрдигар; И Худа, өзгәрмәс муһәббитиңниң зорлуғидин, Ниҗатлиқ ишәшидә маңа җавап бәргәйсән;
14 Спаси мя от брения, да не углебну: да избавлюся от ненавидящих мя и от глубоких вод.
Мени патқақлиқтин қутқузувалғайсән, Мени чөктүрмигәйсән; Маңа өчмән болғанлардин, Суниң чоңқур йеридин қутулдурғайсән;
15 Да не потопит мене буря водная, ниже да пожрет мене глубина, ниже сведет о мне ровенник уст своих.
Кәлкүн сулириға мени ғәриқ қилдурмиғайсән; Деңиз тәглиригиму мени жутқузмиғайсән; [Теги] йоқ һаңниң мени һап етип ағзини жумувелишиға йол қоймиғайсән!
16 Услыши мя, Господи, яко блага милость Твоя: по множеству щедрот Твоих призри на мя.
Дуайимни иҗабәт қилғайсән, и Пәрвәрдигар, Чүнки өзгәрмәс муһәббитиң яхшидур; Мол рәһимдиллиғиң билән маңа йүзләнгәйсән;
17 Не отврати лица Твоего от отрока Твоего, яко скорблю: скоро услыши мя.
Җамилиңни қулуңдин йошурмиғайсән; Чүнки бешимға күн чүшти; Тездин маңа җавап бәргәйсән.
18 Вонми души моей и избави ю: враг моих ради избави мя.
Җенимға йеқинлашқайсән, Униңға һәмҗәмәт-қутқузғучи болғайсән; Дүшмәнлирим алдида мени һөрлүккә чиқарғайсән;
19 Ты бо веси поношение мое, и студ мой, и срамоту мою: пред Тобою вси оскорбляющии мя.
Өзүң мениң рәсвалиқта һәм һөрмәтсизликтә қалғинимни, Қандақ һақарәтләнгинимни билисән; Рәқиплиримниң һәммиси Өзүңгә аяндур.
20 Поношение чаяше душа моя и страсть: и ждах соскорбящаго, и не бе, и утешающих, и не обретох.
Һақарәт қәлбимни парә қилди; Мән қайғуға чөмүп кәттим; Азғинә һесдашлиққа тәлмүргән болсамму, йоқ болди; Тәсәлли бәргүчиләрниму издидим, лекин бирисиниму учриталмидим.
21 И даша в снедь мою желчь, и в жажду мою напоиша мя оцта.
Бәрһәқ, улар озуғумға өт сүйи, Уссузлуғумға сиркини бәрди.
22 Да будет трапеза их пред ними в сеть и в воздаяние и в соблазн.
Уларниң дәстихини өзлиригә қилтақ, Уларниң һалавити қапқан болғай.
23 Да помрачатся очи их, еже не видети, и хребет их выну сляцы.
Көзлири торлишип көрмәйдиған болуп кәткәй; Бәл-путлирини титрәккә салғайсән;
24 Пролий на ня гнев Твой, и ярость гнева Твоего да постигнет их.
Қәһриңни уларниң үстигә чүшүргәйсән, Ғәзивиңниң отлири уларға туташқай;
25 Да будет двор их пуст, и в жилищих их да не будет живый.
Уларниң макани харабә болғай, Чедирлири чөлдәрәп қалғай;
26 Зане егоже Ты поразил еси, тии погнаша, и к болезни язв моих приложиша.
Чүнки улар Сән урғанға техиму зиянкәшлик қилмақта; Сән зәхимләндүргәнләрниң азавиға гәп билән азап қошмақта.
27 Приложи беззаконие к беззаконию их, и да не внидут в правду Твою.
Уларниң гунайиға гуна қошқайсән, Һәққанийлиғиңниң несивисигә уларни ериштүрмигәйсән.
28 Да потребятся от книги живых, и с праведными да не напишутся.
Улар һаятлиқ дәптиридин өчүрүлгәй; Һәққанийларниң қатариға пүтүлмигәй.
29 Нищь и боляй есмь аз: спасение Твое, Боже, да приимет мя.
Бирақ мән болсам бир езилгән дәрдмән; Ниҗатлиғиң, и Худа, мени жуқуриға көтирип қутқузғай;
30 Восхвалю имя Бога моего с песнию, возвеличу Его во хвалении:
Мән мунаҗат оқуп Худаниң намини мәдһийиләймән; Тәшәккүрләр билән уни улуқлаймән;
31 и угодно будет Богу паче телца юна, роги износяща и пазнокти.
Бу болса Пәрвәрдигарни хурсән қилиш үчүн, Өкүз тәқдим қилғандин әвзәлдур; Мүңгүз-туяқлири сақ топақ бәргәндинму артуқтур.
32 Да узрят нищии и возвеселятся: взыщите Бога, и жива будет душа ваша.
Югаш мөминләр буни көрүп хошал болиду; Худани издигәнләр — Қәлбиңлар йеңилиниду.
33 Яко услыша убогия Господь, и окованныя Своя не уничижи.
Чүнки Пәрвәрдигар йоқсулларниң илтиҗасини аңлайду, Өзигә тәвә әсир қилинғанларни у кәмситмәйду;
34 Да восхвалят Его небеса и земля, море и вся живущая в нем.
Асман-зимин Уни мәдһийилисун! Деңиз-океанлар һәм уларда жүргүчи барлиқ җаниварлар Уни мәдһийилигәй!
35 Яко Бог спасет Сиона, и созиждутся гради Иудейстии, и вселятся тамо и наследят и:
Чүнки Худа Зионни қутқузиду; Йәһуданиң шәһәрлирини қайта бена қилиду; Улар әшу йәрдә олтирақлишип, егилик тикләйду.
36 и семя рабов Твоих удержит и, и любящии имя Твое вселятся в нем.
Униң қуллириниң нәсиллири униңға мирас болиду, Униң намини сөйгәнләр у йәрләрдә маканлишиду.
