Псалтирь 64

1 В конец, псалом Давиду. Услыши, Боже, глас мой, внегда молитимися к тебе: от страха вражия изми душу мою.

«Εις τον πρώτον μουσικόν. Ψαλμός του Δαβίδ.» Άκουσον, Θεέ, της φωνής μου εν τη δεήσει μου· από του φόβου του εχθρού φύλαξον την ζωήν μου.

2 Покрый мя от сонма лукавнующих, от множества делающих неправду:

Σκέπασόν με από συμβουλίου πονηρών, από φρυάγματος εργαζομένων ανομίαν·

3 иже изостриша яко мечь языки своя, напрягоша лук свой, вещь горьку,

οίτινες ακονώσιν ως ρομφαίαν την γλώσσαν αυτών· ετοιμάζουσιν ως βέλη λόγους πικρούς,

4 состреляти в тайных непорочна: внезапу состреляют его, и не убоятся.

διά να τοξεύωσι κρυφίως τον άμεμπτον· εξαίφνης τοξεύουσιν αυτόν και δεν φοβούνται.

5 Утвердиша себе слово лукавое: поведаша скрыти сеть, реша: кто узрит их?

Στερεούνται επί πονηρού πράγματος· μελετώσι να κρύπτωσι παγίδας, λέγοντες, Τις θέλει ιδεί αυτούς;

6 Испыташа беззаконие: изчезоша испытающии испытания: приступит человек, и сердце глубоко.

Ανιχνεύουσιν ανομίας· απέκαμον ανιχνεύοντες επιμελώς· εκάστου δε τα εντός και η καρδία είναι βυθός.

7 И вознесется Бог: стрелы младенец быша язвы их,

Αλλ' ο Θεός θέλει τοξεύσει αυτούς· από αιφνιδίου βέλους θέλουσιν είσθαι αι πληγαί αυτών.

8 и изнемогоша на ня языцы их: смутишася вси видящии их.

Και οι λόγοι της γλώσσης αυτών θέλουσι πέσει επ' αυτού· θέλουσι φεύγει πάντες οι βλέποντες αυτούς.

9 И убояся всяк человек: и возвестиша дела Божия, и творения Его разумеша.

Και θέλει φοβηθή πας άνθρωπος, και θέλουσι διηγηθή το έργον του Θεού και εννοήσει τας εργασίας αυτού.

10 Возвеселится праведник о Господе и уповает на Него: и похвалятся вси правии сердцем.

Ο δίκαιος θέλει ευφρανθή εις τον Κύριον και θέλει ελπίζει επ' αυτόν· και θέλουσι καυχάσθαι πάντες οι ευθείς την καρδίαν.