< Псалтирь 38 >
1 Псалом Давиду, в воспоминание о субботе. Господи, да не яростию Твоею обличиши мене, ниже гневом Твоим накажеши мене:
Давут язған күй: — (Әслимә үчүн) И Пәрвәрдигар, ғәзивиңдә тәнбиһ бәрмигәйсән, Қәһриңдә мени җазалимиғайсән!
2 яко стрелы Твоя унзоша во мне, и утвердил еси на мне руку Твою.
Чүнки оқлириң мени зәхимләндүрүп санҗиди, Қолуң үстүмдин қаттиқ басти.
3 Несть изцеления в плоти моей от лица гнева Твоего, несть мира в костех моих от лица грех моих.
Қаттиқ ғәзивиң түпәйлидин әтлиримдә һеч сақлиқ йоқ, Гунайим түпәйлидин устиханлиримда арам йоқтур.
4 Яко беззакония моя превзыдоша главу мою, яко бремя тяжкое отяготеша на мне.
Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.
5 Возсмердеша и согниша раны моя, от лица безумия моего.
Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.
6 Пострадах и слякохся до конца, весь день сетуя хождах:
Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!
7 яко лядвия моя наполнишася поруганий, и несть изцеления в плоти моей.
Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.
8 Озлоблен бых и смирихся до зела, рыках от воздыхания сердца моего.
Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.
9 Господи, пред Тобою все желание мое, и воздыхание мое от Тебе не утаися.
Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;
10 Сердце мое смятеся, остави мя сила моя, и свет очию моею, и той несть со мною.
Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.
11 Друзи мои и искреннии мои прямо мне приближишася и сташа.
Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.
12 И ближнии мои отдалече мене сташа, и нуждахуся ищущии душу мою: и ищущии злая мне глаголаху суетная, и льстивным весь день поучахуся.
Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.
13 Аз же яко глух не слышах, и яко нем не отверзаяй уст своих:
Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;
14 и бых яко человек не слышай и не имый во устех своих обличения.
Бәрһәқ, мән аңлалмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.
15 Яко на Тя, Господи, уповах, Ты услышиши, Господи Боже мой.
Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.
16 Яко рех: да не когда порадуютмися врази мои: и внегда подвижатися ногам моим, на мя велеречеваша.
Чүнки мән: — «Улар мениң үстүмгә чиқип махтанмиғай; Болмиса, путлирим тейилип кәткәндә, улар шатлиниду» — дедим мән.
17 Яко аз на раны готов, и болезнь моя предо мною есть выну.
Чүнки мән дәлдәңшип, түгишәй дәп қалдим, Азавим көз алдимдин кәтмәйду.
18 Яко беззаконие мое аз возвещу и попекуся о гресе моем.
Чүнки мән өз яманлиғимни иқрар қилимән; Гунайим үстидә қайғуримән.
19 Врази же мои живут и укрепишася паче мене, и умножишася ненавидящии мя без правды:
Лекин дүшмәнлирим җушқун һәм күчлүктур; Қара чаплап, маңа нәпрәтләнгәнләрниң сани нурғундур.
20 воздающии ми злая воз благая оболгаху мя, зане гонях благостыню.
Вапаға җапа қилидиғанлар болса, мән билән қаршилишиду; Чүнки мән яхшилиқни көзләп, интилимән.
21 Не остави мене, Господи Боже мой, не отступи от мене:
И Пәрвәрдигар, мәндин ваз кәчмигәйсән! И Худайим, мәндин жирақлашмиғайсән!
22 вонми в помощь мою, Господи спасения моего.
И Рәб, мениң ниҗатлиғим, Маңа чапсан ярдәм қилғайсән!