< Псалтирь 22 >

1 В конец, о заступлении утреннем, псалом Давиду. Боже, Боже мой, вонми ми, вскую оставил мя еси? Далече от спасения моего словеса грехопадений моих.
برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟
2 Боже мой, воззову во дни, и не услышиши, и в нощи, и не в безумие мне.
شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی.
3 Ты же во Святем живеши, хвало Израилева.
با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری.
4 На Тя уповаша отцы наши: уповаша, и избавил еси я:
پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی.
5 к Тебе воззваша, и спасошася: на Тя уповаша, и не постыдешася.
نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند.
6 Аз же есмь червь, а не человек, поношение человеков и уничижение людий.
اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام.
7 Вси видящии мя поругашамися, глаголаша устнами, покиваша главою:
هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند:
8 упова на Господа, да избавит его, да спасет его, яко хощет его.
«آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟»
9 Яко Ты еси исторгий мя из чрева, упование мое от сосцу матере моея.
ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی.
10 К Тебе привержен есмь от ложесн, от чрева матере моея Бог мой еси Ты.
هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی.
11 Да не отступиши от мене, яко скорбь близ, яко несть помогаяй ми.
اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد.
12 Обыдоша мя телцы мнози, юнцы тучнии одержаша мя:
دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند.
13 отверзоша на мя уста своя, яко лев восхищаяй и рыкаяй.
همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند.
14 Яко вода излияхся, и разсыпашася вся кости моя: бысть сердце мое яко воск таяй посреде чрева моего.
نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود.
15 Изсше яко скудель крепость моя, и язык мой прильпе гортани моему, и в персть смерти свел мя еси.
گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای.
16 Яко обыдоша мя пси мнози, сонм лукавых одержаша мя: ископаша руце мои и нозе мои.
دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.
17 Изчетоша вся кости моя: тии же смотриша и презреша мя.
از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند.
18 Разделиша ризы моя себе, и о одежди моей меташа жребий.
لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند.
19 Ты же, Господи, не удали помощь твою от мене: на заступление мое вонми.
ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب!
20 Избави от оружия душу мою, и из руки песии единородную мою.
جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده.
21 Спаси мя от уст львовых, и от рог единорожь смирение мое.
مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده!
22 Повем имя Твое братии моей, посреде церкве воспою Тя.
نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود.
23 Боящиися Господа, восхвалите Его, все семя Иаковле, прославите Его, да убоится же от Него все семя Израилево:
ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید!
24 яко не уничижи, ниже негодова молитвы нищаго, ниже отврати лице Свое от мене, и егда воззвах к Нему, услыша мя.
او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند.
25 От Тебе похвала моя, в церкви велицей исповемся Тебе: молитвы моя воздам пред боящимися Его.
در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود.
26 Ядят убозии, и насытятся, и восхвалят Господа взыскающии Его: жива будут сердца их в век века.
فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند!
27 Помянутся и обратятся ко Господу вси концы земли, и поклонятся пред Ним вся отечествия язык:
همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد.
28 яко Господне есть царствие, и Той обладает языки.
زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند.
29 Ядоша и поклонишася вси тучнии земли: пред Ним припадут вси низходящии в землю: и душа моя тому живет.
همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد!
30 И семя мое поработает Ему: возвестит Господеви род грядущий:
نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید.
31 и возвестят правду Его людем рождшымся, яже сотвори Господь.
به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است.

< Псалтирь 22 >