Псалтирь 22
1 В конец, о заступлении утреннем, псалом Давиду. Боже, Боже мой, вонми ми, вскую оставил мя еси? Далече от спасения моего словеса грехопадений моих.
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 Боже мой, воззову во дни, и не услышиши, и в нощи, и не в безумие мне.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 Ты же во Святем живеши, хвало Израилева.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 На Тя уповаша отцы наши: уповаша, и избавил еси я:
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 к Тебе воззваша, и спасошася: на Тя уповаша, и не постыдешася.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 Аз же есмь червь, а не человек, поношение человеков и уничижение людий.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 Вси видящии мя поругашамися, глаголаша устнами, покиваша главою:
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 упова на Господа, да избавит его, да спасет его, яко хощет его.
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 Яко Ты еси исторгий мя из чрева, упование мое от сосцу матере моея.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 К Тебе привержен есмь от ложесн, от чрева матере моея Бог мой еси Ты.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Да не отступиши от мене, яко скорбь близ, яко несть помогаяй ми.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Обыдоша мя телцы мнози, юнцы тучнии одержаша мя:
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 отверзоша на мя уста своя, яко лев восхищаяй и рыкаяй.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 Яко вода излияхся, и разсыпашася вся кости моя: бысть сердце мое яко воск таяй посреде чрева моего.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 Изсше яко скудель крепость моя, и язык мой прильпе гортани моему, и в персть смерти свел мя еси.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 Яко обыдоша мя пси мнози, сонм лукавых одержаша мя: ископаша руце мои и нозе мои.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 Изчетоша вся кости моя: тии же смотриша и презреша мя.
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 Разделиша ризы моя себе, и о одежди моей меташа жребий.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 Ты же, Господи, не удали помощь твою от мене: на заступление мое вонми.
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Избави от оружия душу мою, и из руки песии единородную мою.
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Спаси мя от уст львовых, и от рог единорожь смирение мое.
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 Повем имя Твое братии моей, посреде церкве воспою Тя.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 Боящиися Господа, восхвалите Его, все семя Иаковле, прославите Его, да убоится же от Него все семя Израилево:
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 яко не уничижи, ниже негодова молитвы нищаго, ниже отврати лице Свое от мене, и егда воззвах к Нему, услыша мя.
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 От Тебе похвала моя, в церкви велицей исповемся Тебе: молитвы моя воздам пред боящимися Его.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 Ядят убозии, и насытятся, и восхвалят Господа взыскающии Его: жива будут сердца их в век века.
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 Помянутся и обратятся ко Господу вси концы земли, и поклонятся пред Ним вся отечествия язык:
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 яко Господне есть царствие, и Той обладает языки.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 Ядоша и поклонишася вси тучнии земли: пред Ним припадут вси низходящии в землю: и душа моя тому живет.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 И семя мое поработает Ему: возвестит Господеви род грядущий:
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 и возвестят правду Его людем рождшымся, яже сотвори Господь.
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
