Псалтирь 2

1 Вскую шаташася языцы, и людие поучишася тщетным?

Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2 Предсташа царие земстии, и князи собрашася вкупе на Господа и на Христа Его.

Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

3 Расторгнем узы их и отвержем от нас иго их.

Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4 Живый на небесех посмеется им, и Господь поругается им.

Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5 Тогда возглаголет к ним гневом Своим и яростию Своею смятет я:

Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6 Аз же поставлен есмь Царь от Него над Сионом, горою святою Его,

Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7 возвещаяй повеление Господне. Господь рече ко Мне: Сын Мой еси Ты, Аз днесь родих Тя:

Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8 проси от Мене, и дам ти языки достояние Твое, и одержание Твое концы земли:

Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9 упасеши я жезлом железным, яко сосуды скудельничи сокрушиши я.

Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10 И ныне, царие, разумейте, накажитеся вси судящии земли.

Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11 Работайте Господеви со страхом, и радуйтеся Ему со трепетом.

Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12 Приимите наказание, да не когда прогневается Господь, и погибнете от пути праведнаго, егда возгорится вскоре ярость Его: блажени вси надеющиися Нань.

Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.