Псалтирь 138

1 Исповемся Тебе, Господи, всем сердцем моим, и пред ангелы воспою Тебе, яко услышал еси вся глаголы уст моих:

Давут язған күй: — Пүтүн қәлбим билән Саңа тәшәккүр ейтимән; Барлиқ илаһлар алдида Сени күйләймән.

2 поклонюся ко храму святому Твоему и исповемся имени Твоему о милости Твоей и истине Твоей, яко возвеличил еси над всем имя Твое святое.

Пак-муқәддәслигиңниң ибадәтханисиға қарап баш уримән, Өзгәрмәс муһәббитиң һәм һәқиқәт-садақитиң үчүн намиңни тәбрикләймән; Чүнки Сән пүтүн нам-шөһритиңдинму бәкрәк, вәдәңдә туридиғиниңни улуқ қилғансән.

3 В оньже аще день призову Тя, скоро услыши мя: умножиши мя в души моей силою Твоею.

Саңа нида қилған күнидә, маңа җавап бәргәнсән; Җенимға күч киргүзүп, мени риғбәтләндүргәнсән.

4 Да исповедятся Тебе, Господи, вси царие земстии, яко услышаша вся глаголголы уст Твоих:

Ағзиңдики сөзләрни аңлиғанда, и Пәрвәрдигар, Җаһандики барлиқ шаһлар Сени мәдһийиләйду;

5 и да воспоют в путех Господних, яко велия слава Господня:

Улар Пәрвәрдигарниң йоллирида жүрүп нахша ейтиду, Чүнки улуқдур Пәрвәрдигарниң шан-шәриви.

6 яко высок Господь, и смиренныя призирает, и высокая издалеча весть.

Чүнки Пәрвәрдигар алийдур; Бирақ У һали бошларға нәзәр салиду; Тәкәббуларни болса У жирақтин тонуп йетиду.

7 Аще пойду посреде скорби, живиши мя: на гнев враг моих простерл еси руку Твою, и спасе мя десница Твоя.

Зулмәт-мушәққәтләр арисида маңған болсамму, Сән мени җанландурисән; Дүшмәнлиримниң ғәзивини тосушқа қолуңни узартисән, Оң қолуң мени қутқузиду.

8 Господь воздаст за мя: Господи, милость Твоя во век: дел руку Твоею не презри.

Пәрвәрдигар маңа тәвә ишларни пүткүзиду; Меһир-муһәббитиң, и Пәрвәрдигар, мәңгүлүктур; Өз қоллириң ясиғанни ташлап кәтмигәйсән!