Псалтирь 122

1 Возвеселихся о рекших мне: в дом Господень пойдем.

Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

2 Стояще бяху ноги нашя во дворех твоих, Иерусалиме.

Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

3 Иерусалим зиждемый яко град, емуже причастие его вкупе.

Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

4 Тамо бо взыдоша колена, колена Господня, свидение Израилево, исповедатися имени Господню:

Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

5 яко тамо седоша престоли на суд, престоли в дому Давидове.

Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

6 Вопросите же яже о мире Иерусалима: и обилие любящым тя.

Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

7 Буди же мир в силе твоей, и обилие в столпостенах твоих.

Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

8 Ради братий моих и ближних моих глаголах убо мир о тебе.

Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

9 Дому ради Господа Бога нашего взысках благая тебе.

Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.