Псалтирь 120

1 Ко Господу, внегда скорбети ми, воззвах, и услыша мя.

«Ωδή των Αναβαθμών.» Εν τη θλίψει μου έκραξα προς τον Κύριον, και εισήκουσέ μου.

2 Господи, избави душу мою от устен неправедных и от языка льстива.

Κύριε, λύτρωσον την ψυχήν μου από χειλέων ψευδών, από γλώσσης δολίας.

3 Что дастся тебе, или что приложится тебе к языку льстиву?

Τι θέλει σοι δώσει ή τι θέλει σοι προσθέσει, η δολία γλώσσα;

4 Стрелы сильнаго изощрены, со угльми пустынными.

Τα ηκονημένα βέλη του δυνατού, μετά ανθράκων αρκεύθου.

5 Увы мне, яко пришелствие мое продолжися, вселихся с селении Кидарскими:

Ουαί εις εμέ, διότι παροικώ εν Μεσέχ, κατοικώ εν ταις σκηναίς του Κηδάρ·

6 много пришелствова душа моя: с ненавидящими мира бех мирен:

Πολύν καιρόν κατώκησεν η ψυχή μου μετά των μισούντων την ειρήνην.

7 егда глаголах им, боряху мя туне.

Εγώ αγαπώ την ειρήνην· αλλ' όταν ομιλώ, αυτοί ετοιμάζονται διά πόλεμον.