Псалтирь 12

1 В конец, о осмей, псалом Давиду. Спси мя, Господи, яко оскуде преподобный: яко умалишася истины от сынов человеческих.

Salva-nos, Senhor, porque faltam os homens bons; porque são poucos os fieis entre os filhos dos homens.

2 Суетная глагола кийждо ко искреннему своему: устне льстивыя в сердцы, и в сердцы глаголаша злая.

Cada um fala a falsidade ao seu próximo: falam com lábios lisongeiros e coração dobrado.

3 Потребит Господь вся устны льстивыя, язык велеречивый,

O Senhor cortará todos os lábios lisongeiros e a língua que fala soberbamente.

4 рекшыя: язык наш возвеличим, устны наша при нас суть: кто нам господь есть?

Pois dizem: Com a nossa língua prevaleceremos: são nossos os beiços; quem é o Senhor sobre nós?

5 Страсти ради нищих и воздыхания убогих ныне воскресну, глаголет Господь: положуся во спасение, не обинюся о нем.

Pela opressão dos miseráveis, pelo gemido dos necessitados me levantarei agora, diz o Senhor; porei em salvo aquele para quem eles assopram.

6 Словеса Господня словеса чиста, сребро разжжено, искушено земли, очищено седмерицею.

As palavras do Senhor são palavras puras, como prata refinada em fornalha de barro, purificada sete vezes.

7 Ты, Господи, сохраниши ны и соблюдеши ны от рода сего и во век.

Tu os guardarás, Senhor; desta geração os livrarás para sempre.

8 Окрест нечестивии ходят: по высоте твоей умножил еси сыны человеческия.

Os ímpios andam cercando, enquanto os mais vis dos filhos dos homens são exaltados.