Псалтирь 12

1 В конец, о осмей, псалом Давиду. Спси мя, Господи, яко оскуде преподобный: яко умалишася истины от сынов человеческих.

Veisuunjohtajalle; matalassa äänialassa; Daavidin virsi. Auta, Herra, sillä hurskaat ovat hävinneet, uskolliset ovat kadonneet ihmislasten joukosta.

2 Суетная глагола кийждо ко искреннему своему: устне льстивыя в сердцы, и в сердцы глаголаша злая.

He puhuvat valhetta toinen toisellensa, puhuvat liukkain huulin, kaksimielisin sydämin.

3 Потребит Господь вся устны льстивыя, язык велеречивый,

Hävittäköön Herra kaikki liukkaat huulet, kielen, joka kerskuen puhuu,

4 рекшыя: язык наш возвеличим, устны наша при нас суть: кто нам господь есть?

ne, jotka sanovat: "Kielemme voimalla me olemme väkevät; huulemme ovat meidän tukemme; kuka on meille herra?"

5 Страсти ради нищих и воздыхания убогих ныне воскресну, глаголет Господь: положуся во спасение, не обинюся о нем.

"Kurjien sorron tähden, köyhien huokausten tähden minä nyt nousen", sanoo Herra, "tuon pelastuksen sille, joka sitä huoaten ikävöitsee".

6 Словеса Господня словеса чиста, сребро разжжено, искушено земли, очищено седмерицею.

Herran sanat ovat selkeitä sanoja, hopeata, joka kirkkaana valuu sulattimesta maahan, seitsenkertaisesti puhdistettua.

7 Ты, Господи, сохраниши ны и соблюдеши ны от рода сего и во век.

Sinä, Herra, varjelet heitä, suojelet hänet iäti tältä sukukunnalta.

8 Окрест нечестивии ходят: по высоте твоей умножил еси сыны человеческия.

Yltympäri jumalattomat rehentelevät, kun kataluus pääsee valtaan ihmislasten seassa.