Псалтирь 119
1 Блажени непорочнии в путь, ходящии в законе Господни.
(Аләф) Йолда мукәммәл болғанлар, Пәрвәрдигар Тәврат-қанунида маңидиғанлар бәхитликтур!
2 Блажени испытающии свидения Его, всем сердцем взыщут Его.
Униң агаһ-гувалирини тутқанлар, Уни чин қәлби билән издигәнләр,
3 Не делающии бо беззакония в путех Его ходиша.
Һеч бир һәқсизлиқни қилмиғанлар бәхитликтур! Улар униң йоллирида маңиду.
4 Ты заповедал еси заповеди Твоя сохранити зело:
Көрсәтмилириңгә әстайидил әмәл қилишимиз үчүн, Өзүң уларни бекиткәнсән.
5 дабы исправилися путие мои, сохранити оправдания Твоя.
Аһ, йоллиримниң йөнилиши бәлгүлимилириңгә әмәл қилишқа бекитилгәй!
6 Тогда не постыжуся, внегда призрети ми на вся заповеди Твоя.
Шуниң билән барлиқ әмир-пәрманлириңни әтиварлисам, Мән йәргә қарап қалмаймән.
7 Исповемся Тебе в правости сердца, внегда научитимися судбам правды Твоея.
Сениң һәққаний һөкүмлириңни үгинип, Дурус көңүлдин Саңа тәшәккүр ейтимән.
8 Оправдания Твоя сохраню: не остави мене до зела.
Мән бәлгүлимилириңни чоқум тутимән; Мени пүтүнләй ташливәтмигәйсән!
9 В чесом исправит юнейший путь свой? Внегда сохранити словеса Твоя.
(Бәт) Яш бир жигит қандақ қилип өз йолини пак туталайду? Сениң сөз-каламиңни аңлап әмәл қилиш биләнла.
10 Всем сердцем моим взысках Тебе: не отрини мене от заповедий Твоих.
Пүтүн қәлбим билән мән Сени издидим; Мени әмирлириңдин адаштурмиғайсән;
11 В сердцы моем скрых словеса Твоя, яко да не согрешу Тебе.
Гуна қилип Саңа қарши чиқмаслиғим үчүн, Сөзүңни көңлүмгә мәһкәм пүкүвалдим.
12 Благословен еси, Господи: научи мя оправданием Твоим.
Мубарәкдурсән Пәрвәрдигар, Маңа Өз бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
13 Устнама моима возвестих вся судбы уст Твоих.
Ләвлирим билән мән баян қилимән, Ағзиңдики барлиқ һөкүмлириңни.
14 На пути свидений Твоих насладихся, яко о всяком богатстве.
Түрлүк байлиқлардин шатланғандәк, Агаһ-гувалиқлириңға әгәшкән йолда шатландим.
15 В заповедех Твоих поглумлюся, и уразумею пути Твоя.
Мән көрсәтмилириң үстидә сеғинип ойлинимән; Излириңға қарап ойлинимән.
16 Во оправданиих Твоих поучуся: не забуду словес Твоих.
Бәлгүлимилириңни хурсәнлик дәп билимән; Сөз-каламиңни унтумаймән.
17 Воздаждь рабу Твоему: живи мя, и сохраню словеса Твоя.
(Гимәл) Қулуңға меһриванлиқни көрсәткәйсән, шуниң билән мән яшаймән, Каламиңға бойсунимән.
18 Открый очи мои, и уразумею чудеса от закона Твоего.
Тәврат-қанунуңдин карамәт сирларни көрүшүм үчүн, Көзлиримни ачқайсән!
19 Пришлец аз есмь на земли: не скрый от мене заповеди Твоя.
Мән бу дунияда мусапирмән; Әмирлириңни мәндин йошурмиғайсән.
20 Возлюби душа моя возжелати судбы Твоя на всякое время.
Һөкүмлириңгә һәр қачан интизар болуп, Жүригим езилип кетәй дәп қалди.
21 Запретил еси гордым: прокляти уклоняющиися от заповедий Твоих.
Сән ләнәткә буйрулған тәкәббурларға тәнбиһ берисән, Улар әмирлириңдин адишип кетиду.
22 Отими от мене понос и уничижение, яко свидений Твоих взысках.
Мәндин аһанәт һәм мәсқирини жираққа кәткүзгәйсән; Чүнки агаһ-гувалиқлириңни тутимән.
23 Ибо седоша князи и на мя клеветаху, раб же Твой глумляшеся во оправданиих Твоих:
Әмирләр олтирип яман гепимни қилишмақта; Сениң қулуң болса бәлгүлимилириң үстидә сеғинип ойлайду.
24 ибо свидения Твоя поучение мое есть, и совети мои оправдания Твоя.
Сениң агаһ-гувалиқлириң мениң хурсәнлигим, Мениң мәслиһәтчилиримдур.
25 Прильпе земли душа моя: живи мя по словеси Твоему.
(Даләт) Мениң җеним тупраққа йепишқан; Сөз-каламиң бойичә мени йеңиландурғайсән.
26 Пути моя возвестих, и услышал мя еси: научи мя оправданием Твоим.
Өз йоллиримни алдиңда очуқ баян қилдим, Сән маңа җавап бәрдиң; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
27 Путь оправданий Твоих вразуми ми, и поглумлюся в чудесех Твоих.
Мени көрсәтмилириңниң йолини чүшинидиған қилғайсән, Андин мән карамәтлириң үстидә сеғинип ойлинимән.
28 Воздрема душа моя от уныния: утверди мя в словесех Твоих.
Җеним қайғу билән ерип кетиду; Сөз-каламиң бойичә мени күчләндүргәйсән.
29 Путь неправды отстави от мене и законом Твоим помилуй мя.
Мәндин алдамчи йолни нери қилғайсән; Шәпқәт қилип маңа Тәврат-қанунуңни беғишлиғайсән;
30 Путь истины изволих и судбы Твоя не забых.
Мән һәқиқәт-садақәт йолини талливалдим; Һөкүмлириңни алдимда қойдум.
31 Прилепихся свидением Твоим, Господи, не посрами мене.
Агаһ-гувалириңни чиң тутимән; Пәрвәрдигар, мени уятқа қалдурмиғайсән.
32 Путь заповедий Твоих текох, егда разширил еси сердце мое.
Сән мениң қәлбимни кәң-азатә қилишиң билән, Әмирлириң йолиға әгишип жүгүримән.
33 Законоположи мне, Господи, путь оправданий Твоих, и взыщу и выну:
(Хе) И Пәрвәрдигар, бәлгүлимилириңниң йолини маңа аян қилғайсән; Мән уни ахирғичә тутимән.
34 вразуми мя, и испытаю закон Твой и сохраню и всем сердцем моим.
Мени йорутқайсән, мән Тәврат-қанунуңни тутимән, Шундақла пүтүн қәлбим билән униңға әмәл қилимән.
35 Настави мя на стезю заповедий Твоих, яко тую восхотех.
Мени әмирлириңниң йолида маңидиған қилғайсән; Чүнки уларни хурсәнлик дәп билимән.
36 Приклони сердце мое во свидения Твоя, а не в лихоимство.
Мениң қәлбимни шәхсий мәнпәәткә әмәс, Бәлки агаһ-гувалиқлириңға майил қилғайсән.
37 Отврати очи мои еже не видети суеты: в пути Твоем живи мя.
Көзлиримни сахтини көрүштин яндурғайсән; Мени йолуңда җанландурғайсән;
38 Постави рабу Твоему слово Твое в страх Твой.
Сән қулуңға болған вәдәңни әмәлгә ашурғайсән; Шуниң билән хәқләр Сәндин әйминиду.
39 Отими поношение мое, еже непщевах: яко судбы Твоя благи.
Мән қорққан шәрмәндиликни нери кәткүзгәйсән; Чүнки Сениң һөкүмлириң әладур.
40 Се, возжелах заповеди Твоя: в правде Твоей живи мя.
Мана, мән көрсәтмилириңгә тәшна болуп кәлдим; Өз һәққанийитиңдә мени җанландурғайсән;
41 И да приидет на мя милость Твоя, Господи, спасение Твое по словеси Твоему:
: (Вав) Вә меһир-муһәббәтлириң йенимға кәлсун, и Пәрвәрдигар; Вәдәң бойичә ниҗатлиғиң йенимға кәлсун;
42 и отвещаю поношающым ми слово, яко уповах на словеса Твоя.
Шунда мәндә мени мәсқирә қилғучиға бәргидәк җавап болиду; Чүнки сөзүңгә тайинимән.
43 И не отими от уст моих словесе истинна до зела, яко на судбы Твоя уповах:
Вә ағзимдин һәқиқәтниң сөзини елип ташлимиғайсән; Чүнки һөкүмлириңгә үмүт бағлидим;
44 и сохраню закон Твой выну, в век и в век века.
Шунда мән Сениң Тәврат-қанунуңни һәр қачан тутимән, Бәрһәқ, әбәдил-әбәткичә тутимән;
45 И хождах в широте, яко заповеди Твоя взысках:
Шунда мән азатиликтә маңимән; Чүнки көрсәтмилириңни издидим.
46 и глаголах о свидениих Твоих пред цари и не стыдяхся:
Шунда мән падишалар алдида агаһ-гувалиқлириң тоғрилиқ сөзләймән, Бу ишларда мән йәргә қарап қалмаймән.
47 и поучахся в заповедех Твоих, яже возлюбих зело:
Вә әмирлириңни хурсәнлик дәп билимән, Чүнки уларни сөйүп кәлдим;
48 и воздвигох руце мои к заповедем Твоим, яже возлюбих, и глумляхся во оправданиих Твоих.
Мән сөйүп кәлгән әмирлириңгә қоллиримни созуп интилимән, Вә бәлгүлимилириң үстидә сеғинип ойлинимән.
49 Помяни словеса Твоя рабу Твоему, ихже упование дал ми еси.
(Заин) Сән қулуңға бәргән сөзүңни, Йәни маңа үмүт беғишлиған каламиңни әслигәйсән.
50 То мя утеши во смирении моем, яко слово Твое живи мя.
У болса дәрдимгә болған тәсәллидур; Чүнки сөз-вәдәң мени җанландурди.
51 Гордии законопреступоваху до зела: от закона же Твоего не уклонихся.
Тәкәббурлар әшәддий һақарәтлигини билән, Лекин Тәврат-қанунуңдин һеч чәтнимидим.
52 Помянух судбы Твоя от века, Господи, и утешихся.
Қедимдә бекитилгән һөкүмлириңни ядимға кәлтүрдүм, и Пәрвәрдигар, Шундақ қилип өзүмгә тәсәлли бәрдим.
53 Печаль прият мя от грешник, оставляющих закон Твой.
Тәврат-қанунуңни ташливәткән рәзилләр вәҗидин, Отлуқ ғәзәп мәндә қайнап ташти.
54 Пета бяху мне оправдания Твоя на месте пришелствия моего.
Мусапир болуп турған җайимда, Көрсәтмилириң мениң нахшилирим болди.
55 Помянух в нощи имя Твое, Господи, и сохраних закон Твой.
Кечидә, и Пәрвәрдигар, намиңни әсләп жүрдум, Тәврат-қанунуңни тутуп кәлдим.
56 Сей бысть мне, яко оправданий Твоих взысках.
Мән буниңға несип болдум, Чүнки мән көрсәтмилириңкә итаәт қилип кәлдим.
57 Часть моя еси, Господи: рех сохранити закон Твой.
(Хәт) Өзүң мениң несивәмдурсән, и Пәрвәрдигар; «Сениң сөз-каламиңни тутай» — дедим.
58 Помолихся лицу Твоему всем сердцем моим: помилуй мя по словеси Твоему.
Мән пүтүн қәлбим билән дидариңға интилип йелиндим; Вәдәң бойичә маңа шапаәт көрсәткәйсән.
59 Помыслих пути Твоя и возвратих нозе мои во свидения Твоя.
Мән йоллириң үстидә ойландим, Аяқлиримни агаһ-гувалиқлириңға қаритип буридим.
60 Уготовихся и не смутихся сохранити заповеди Твоя.
Мән алдиридим, һеч кечикмидим, Сениң әмирлириңгә әмәл қилишқа.
61 Ужя грешник обязашася мне, и закона Твоего не забых.
Рәзилләрниң асарәтлири мени чирмивалғини билән, Мән Тәврат-қанунуңни һеч унтумидим.
62 Полунощи востах исповедатися Тебе о судбах правды Твоея.
Һәққаний һөкүмлириң үчүн, Түн кечидә тәшәккүр ейтқили қопимән.
63 Причастник аз есмь всем боящымся Тебе и хранящым заповеди Твоя.
Мән Сәндин қорқидиғанларниң, Көрсәтмилириңгә әгәшкәнләрниң һәммисиниң үлпитидурмән.
64 Милости Твоея, Господи, исполнь земля: оправданием Твоим научи мя.
Җаһан, и Пәрвәрдигар, Сениң өзгәрмәс муһәббитиң билән толди; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
65 Благость сотворил еси с рабом Твоим, Господи, по словеси Твоему:
(Тәт) Сөз-каламиң бойичә, и Пәрвәрдигар, Өз қулуңға меһриванлиқни көрситип кәлгәнсән.
66 благости и наказанию и разуму научи мя, яко заповедем Твоим веровах.
Маңа убдан пәриқ етишни вә билимни үгәткәйсән; Чүнки мән әмирлириңгә ишәндим.
67 Прежде даже не смиритимися, аз прегреших: сего ради слово Твое сохраних.
Мән азапқа учраштин бурун йолдин азған, Бирақ һазир сөзүңни тутимән.
68 Благ еси Ты, Господи: и благостию Твоею научи мя оправданием Твоим.
Сән меһривандурсән, меһриванлиқ қилисән, Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
69 Умножися на мя неправда гордых: аз же всем сердцем моим испытаю заповеди Твоя.
Тәкәббурлар маңа қара чаплашти; Бирақ көрсәтмилириңгә пүтүн қәлбим билән итаәт қилимән.
70 Усырися яко млеко сердце их: аз же закону Твоему поучихся.
Уларниң қәлби туймас болуп кәтти; Бирақ мән болсам Тәврат-қанунуңни хурсәнлик дәп билимән.
71 Благо мне, яко смирил мя еси, яко да научуся оправданием Твоим.
Азапқа учриғиним яхши болди, Шуниң билән бәлгүлимилириңни үгәндим.
72 Благ мне закон уст Твоих паче тысящ злата и сребра.
Мән үчүн ағзиңдики қанун-тәлим, Миңлиған алтун-күмүч тәңгидин әвзәлдур.
73 Руце Твои сотвористе мя и создасте мя: вразуми мя, и научуся заповедем Твоим.
(Йод) Сениң қоллириң мени ясиған, мени мустәһкәмлиди; Мени йорутқайсән, әмирлириңни үгинимән.
74 Боящиися Тебе узрят мя и возвеселятся, яко на словеса Твоя уповах.
Сәндин әйминидиғанлар мени көрүп шатлиниду; Чүнки мән сөз-каламиңға үмүт бағлап кәлдим.
75 Разумех, Господи, яко правда судбы Твоя, и воистинну смирил мя еси.
И Пәрвәрдигар, Сениң һөкүмлириңниң һәққаний екәнлигини, Вападарлиғиңдин мени азапқа салғиниңни билимән.
76 Буди же милость Твоя, да утешит мя, по словеси Твоему рабу Твоему:
Аһ, қулуңға бәргән вәдәң бойичә, Өзгәрмәс муһәббитиң тәсәллийим болсун.
77 да приидут мне щедроты Твоя, и жив буду, яко закон Твой поучение мое есть:
Мениң яшишим үчүн, Рәһимдиллиқлириң йенимға кәлсун; Чүнки Тәврат-қанунуң мениң хурсәнлигимдур.
78 да постыдятся гордии, яко неправедно беззаконноваша на мя: аз же поглумлюся в заповедех Твоих.
Тәкәббурлар хиҗаләттә қалсун; Чүнки улар маңа ялғанчилиқ билән тәтүрлүк қилған; Мән болсам, көрсәтмилириң үстидә сеғинип ойлинимән.
79 Да обратят мя боящиися Тебе и ведящии свидения Твоя.
Сәндин әйминидиғанлар мән тәрәпкә бурулуп кәлсун; Агаһ-гувалиқлириңни билгәнләрму шундақ болсун.
80 Буди сердце мое непорочно во оправданиих Твоих, яко да не постыжуся.
Көңлүм бәлгүлимилириңдә мукәммәл болсун; Шуниң билән йәргә қарап қалмаймән.
81 Изчезает во спасение Твое душа моя, на словеса Твоя уповах:
(Каф) Җеним ниҗатлиғиңға тәлмүрүп һалидин кетәй дәватиду; Мән сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
82 изчезоша очи мои в слово Твое, глаголюще: когда утешиши мя?
Көзүм сөз-вәдәңгә тәлмүрүп түгишәй деди, «Сән қачанму маңа тәсәлли берәрсән» — дәп.
83 Зане бых яко мех на слане: оправданий Твоих не забых.
Чүнки мән ислинип қуруп кәткән тулумдәк болдум, Бирақ бәлгүлимилириңни унтумаймән.
84 Колико есть дний раба Твоего? Когда сотвориши ми от гонящих мя суд?
Қулуңниң күнлири қанчә болиду? Маңа зиянкәшлик қилғанларни қачан җазалайсән?
85 Поведаша мне законопреступницы глумления, но не яко закон Твой, Господи.
Тәкәббурлар маңа ориларни колиған; Бу ишлар Тәвратиңға мухалиптур;
86 Вся заповеди Твоя истина: неправедно погнаша мя, помози ми.
Сениң барлиқ әмирлириң ишәшликтур; Улар йолсизлиқ билән мени қистимақта; Маңа ярдәм қилғайсән!
87 Вмале не скончаша мене на земли: аз же не оставих заповедий Твоих.
Улар мени йәр йүзидин йоқатқили қил қалди; Бирақ мән болсам, көрсәтмилириңдин ваз кәчмидим.
88 По милости Твоей живи мя, и сохраню свидения уст Твоих.
Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени җанландурғайсән, Вә ағзиңдики агаһ-гувалиқлириңни тутимән.
89 Во век, Господи, слово Твое пребывает на небеси.
(Ламәд) Мәңгүгә, и Пәрвәрдигар, Сөз-каламиң әршләрдә бекитилгәндур.
90 В род и род истина Твоя: основал еси землю, и пребывает.
Сениң садақитиң дәвирдин-дәвиргичидур; Сән йәр-зиминни муқим бекиткәнсән, у мәвҗут болуп туриду.
91 Учинением Твоим пребывает день: яко всяческая работна Тебе.
Сениң һөкүм-қанунийәтлириң билән булар бүгүнки күндиму туриду; Чүнки барлиқ мәвҗудатлар Сениң хизмитиңдидур.
92 Яко аще бы не закон Твой поучение мое был, тогда убо погибл бых во смирении моем:
Сениң Тәврат-қанунуң хурсәнлигим болмиған болса, Азавимда йоқап кетәр едим.
93 во век не забуду оправданий Твоих, яко в них оживил мя еси.
Мән Сениң көрсәтмилириңни һәргиз унтумаймән; Чүнки мошулар арқилиқ маңа һаятлиқ бәрдиң;
94 Твой есмь аз, спаси мя: яко оправданий Твоих взысках.
Мән Сениңкидурмән, мени қутқузғайсән; Чүнки мән көрсәтмилириңни издәп кәлдим.
95 Мене ждаша грешницы погубити мя: свидения Твоя разумех.
Рәзилләр мени һалак қилишни күтмәктә; Бирақ мән агаһ-гувалириңни көңлүмдә тутуп ойлаймән.
96 Всякия кончины видех конец: широка заповедь Твоя зело.
Мән һәммә мукәммәлликниң чеки бар дәп билип йәттим; Бирақ Сениң әмир-каламиң чәксиз кәңдур!
97 Коль возлюбих закон Твой, Господи: весь день поучение мое есть.
(Мәм) Аһ, мениң Тәврат-қанунуңға болған муһәббитим нәқәдәр чоңқурдур! Күн бойи у мениң сеғинип ойлайдиғинимдур.
98 Паче враг моих умудрил мя еси заповедию Твоею, яко в век моя есть.
Әмирлириң һәрдайим мән билән биллә турғачқа, Мени дүшмәнлиримдин дана қилиду;
99 Паче всех учащих мя разумех, яко свидения Твоя поучение мое есть.
Барлиқ устазлиримдин көп йорутулғанмән, Чүнки агаһ-гувалириң сеғинишимдур.
100 Паче старец разумех, яко заповеди Твоя взысках.
Мән қерилардин көпрәк чүшинимән, Чүнки көрсәтмилириңгә итаәт қилип кәлдим.
101 От всякаго пути лукава возбраних ногам моим, яко да сохраню словеса Твоя:
Сөз-каламиңға әмәл қилишим үчүн, Аяқлиримни һәммә яман йолдин тарттим.
102 от судеб Твоих не уклонихся, яко Ты законоположил ми еси.
Һөкүмлириңдин һеч чиқмидим; Чүнки маңа үгәткән Сән өзүңдурсән.
103 Коль сладка гортани моему словеса Твоя: паче меда устом моим.
Сөзлириң тилимға шунчә шерин тетийду! Ағзимда һәсәлдин татлиқтур!
104 От заповедий Твоих разумех: сего ради возненавидех всяк путь неправды.
Көрсәтмилириңдин мән йорутулдум; Шуңа барлиқ сахта йолни өч көримән.
105 Светилник ногама моима закон Твой, и свет стезям моим.
(Нун) Сөз-каламиң айиғим алдидики чирақ, Йолумға нурдур.
106 Кляхся и поставих сохранити судбы правды Твоея.
Қәсәм ичтим, әмәл қилимәнки, Мән һәққаний һөкүмлириңни тутимән.
107 Смирихся до зела: Господи, живи мя по словеси Твоему.
Зор азап-оқубәтләрни чәктим, и Пәрвәрдигар; Сөз-каламиң бойичә мени җанландурғайсән.
108 Вольная уст моих благоволи же, Господи, и судбам Твоим научи мя.
Қобул қилғайсән, и Пәрвәрдигар, ағзимдики халис қурбанлиқларни, Маңа һөкүмлириңни үгәткәйсән.
109 Душа моя в руку Твоею выну, и закона Твоего не забых.
Җенимни алиқинимда дайим елип жүримән, Бирақ Тәврат-қанунуңни пәқәт унтумаймән.
110 Положиша грешницы сеть мне: и от заповедий Твоих не заблудих.
Рәзилләр мән үчүн қилтақ қурди; Бирақ көрсәтмилириңдин адашмидим.
111 Наследовах свидения Твоя во век, яко радование сердца моего суть:
Агаһ-гувалиқлириңни мирас қилип мәңгүгә қобул қилдим; Чүнки улар көңлүмниң шатлиғидур.
112 приклоних сердце мое сотворити оправдания Твоя в век за воздаяние.
Мән көңлүмни бәлгүлимилириңгә мәңгүгә [әмәл қилишқа], Йәни ахирғичә әмәл қилишқа майил қилдим.
113 Законопреступныя возненавидех, закон же Твой возлюбих.
(Самәқ) Ала көңүлләрни өч көрүп кәлдим; Сөйгиним болса, Тәврат-қанунуңдур.
114 Помощник мой и заступник мой еси Ты: на словеса Твоя уповах.
Сән мениң далда җайим, мениң қалқанимдурсән; Сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
115 Уклонитеся от мене, лукавнующии, и испытаю заповеди Бога моего.
Мән Худайимниң әмирлиригә әмәл қилишим үчүн, Мәндин нери болуңлар, и рәзиллик қилғучилар!
116 Заступи мя по словеси Твоему, и жив буду: и не посрами мене от чаяния моего:
Яшишим үчүн, Вәдәң бойичә мени йөлигәйсән; Үмүтүмниң алдида мени йәргә қаратмиғайсән.
117 помози ми, и спасуся, и поучуся во оправданиих Твоих выну.
Мени қоллап қувәтлигәйсән, шунда мән аман-есән жүримән; Вә бәлгүлимилириңни һәрдайим қәдирләймән.
118 Уничижил еси вся отступающыя от оправданий Твоих: яко неправедно помышление их.
Бәлгүлимилириңдин азғанларниң һәммисини нәзириңдин сақит қилдиң; Чүнки уларниң алдамчилиғи қуруқтур.
119 Преступающыя непщевах вся грешныя земли: сего ради возлюбих свидения Твоя.
Сән йәр йүзидики барлиқ рәзилләрни дашқалдәк шаллап тазилайсән; Шуңа мән агаһ-гувалиқлириңни сөйимән.
120 Пригвозди страху Твоему плоти моя: от судеб бо Твоих убояхся.
Әтлирим Сениңдин болған әймиништин титрәйду; Һөкүмлириңдин қорқуп жүримән.
121 Сотворих суд и правду: не предаждь мене обидящым мя.
(Айин) Мән дурус һөкүмләрни вә адаләтни жүргүздум; Мени әзгүчиләргә ташлап қоймиғайсән;
122 Восприими раба Твоего во благо, да не оклеветают мене гордии.
Өз қулуң үчүн яхшилиққа капаләт болғайсән; Тәкәббурларға мени әзгүзмигәйсән.
123 Очи мои изчезосте во спасение Твое и в слово правды Твоея:
Көзүм ниҗатлиғиңға тәшна болуп, Һәм һәққанийитиң тоғрилиқ вәдәңгә тәлмүрүп түгишәй дәп қалди;
124 сотвори с рабом Твоим по милости Твоей, и оправданием Твоим научи мя.
Өзгәрмәс муһәббитиң билән қулуңға муамилә қилғайсән; Бәлгүлимилириңни маңа үгәткәйсән.
125 Раб Твой есмь аз: вразуми мя, и увем свидения Твоя.
Мән Сениң қулуңдурмән; Агаһ-гувалиқлириңни билип йетишим үчүн мени йорутқайсән.
126 Время сотворити Господеви: разориша закон Твой.
Пәрвәрдигар һәрикәткә келиш вақти кәлди! Чүнки улар Тәврат-қанунуңни бекар қиливетиду.
127 Сего ради возлюбих заповеди Твоя паче злата и топазиа.
Шу сәвәптин әмирлириңни алтундин артуқ сөйимән, Сап алтундин артуқ сөйимән;
128 Сего ради ко всем заповедем Твоим направляхся, всяк путь неправды возненавидех.
Шуңа һәммә ишларни башқуридиған барлиқ көрсәтмилириңни тоғра дәп билимән; Барлиқ сахта йолни өч көримән.
129 Дивна свидения Твоя: сего ради испыта я душа моя.
(Пе) Агаһ-гувалиқлириң карамәттур; Шуңа җеним уларға әгишиду.
130 Явление словес Твоих просвещает и вразумляет младенцы.
Сөзлириңниң йешими нур елип келиду; Наданларниму йорутиду.
131 Уста моя отверзох и привлекох дух, яко заповедий Твоих желах.
Ағзимни ечип һасирап кәттим, Чүнки әмирлириңгә тәшна болуп кәлдим.
132 Призри на мя и помилуй мя, по суду любящих имя Твое.
Намиңни сөйгәнләргә болған адитиң бойичә, Җамалиңни мән тәрәпкә қаритип шәпқәт көрсәткәйсән.
133 Стопы моя направи по словеси Твоему, и да не обладает мною всякое беззаконие:
Қәдәмлиримни сөзүң билән тоғрилиғайсән; Үстүмгә һеч қәбиһликни һөкүм сүргүзмигәйсән.
134 избави мя от клеветы человеческия, и сохраню заповеди Твоя.
Мени инсанниң зулумидин қутулдурғайсән, Шуниң билән Сениң көрсәтмилириңгә итаәт қилимән.
135 Лице Твое просвети на раба Твоего и научи мя оправданием Твоим.
Җамалиңниң нурини қулуңниң үстигә чачтурғайсән; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
136 Исходища водная изведосте очи мои, понеже не сохраних закона Твоего.
Көзлиримдин яш ериқлири ақиду, Чүнки инсанлар Тәврат-қанунуңға бойсунмайду.
137 Праведен еси, Господи, и прави суди Твои:
(Тсадә) Һәққанийдурсән, и Пәрвәрдигар; Һөкүмлириң тоғридур.
138 заповедал еси правду свидения Твоя, и истину зело.
Сән агаһ-гувалиқлириңни һәққанийлиқта буйруған; Улар толиму ишәшликтур!
139 Истаяла мя есть ревность Твоя: яко забыша словеса Твоя врази мои.
Отлуқ муһәббитим өзүмни йоқитиду, Чүнки мени хар қилғучилар сөзлириңгә писәнт қилмайду.
140 Разжжено слово Твое зело, и раб Твой возлюби е.
Сөзүң толуқ синап испатланғандур; Шуңа қулуң уни сөйиду.
141 Юнейший аз есмь и уничижен: оправданий Твоих не забых.
Мән териқтәктурмән, кәмситилгәнмән, Бирақ көрсәтмилириңни унтумаймән.
142 Правда Твоя правда во век, и закон Твой истина.
Сениң һәққанийитиң әбәдий бир һәққанийәттур, Тәврат-қанунуң һәқиқәттур.
143 Скорби и нужди обретоша мя: заповеди Твоя поучение мое.
Пешкәллик вә азап маңа чирмишивалди; Бирақ әмирлириң мениң хурсәнликлиримдур.
144 Правда свидения Твоя в век: вразуми мя, и жив буду.
Сениң агаһ-гувалиқлириңниң һәққанийлиғи әбәдийдур; Яшиғин дәп, мени йорутқайсән.
145 Воззвах всем сердцем моим, услыши мя, Господи: оправдания Твоя взыщу.
(Коф) Мән пүтүн қәлбим билән Саңа нида қилдим, и Пәрвәрдигар; Маңа җавап бәргәйсән; Мән бәлгүлимилириңни тутимән.
146 Воззвах Ти, спаси мя, и сохраню свидения Твоя.
Мән Саңа нида қилимән; Мени қутқузғайсән; агаһ-гувалиқлириңға әгишимән.
147 Предварих в безгодии и воззвах: на словеса Твоя уповах.
Мән таң атмай орнумдин туруп пәряд көтиримән; Сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
148 Предваристе очи мои ко утру, поучитися словесем Твоим.
Вәдилириң үстидә сеғинип ойлиниш үчүн, Түндики җесәкләр алмашмай туруп көзүм ечилиду.
149 Глас мой услыши, Господи, по милости Твоей: по судбе Твоей живи мя.
Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә авазимни аңлиғайсән; И Пәрвәрдигар, һөкүмлириң бойичә мени җанландурғайсән.
150 Приближишася гонящии мя беззаконием: от закона же Твоего удалишася.
Қәбиһ нийәткә әгәшкәнләр маңа йеқинлашти, Улар Тәврат-қанунуңдин жирақтур.
151 Близ еси Ты, Господи, и вси путие Твои истина.
И Пәрвәрдигар, Сән маңа йеқин турисән; Барлиқ әмирлириң һәқиқәттур.
152 Исперва познах от свидений Твоих, яко в век основал я еси.
Узундин бери агаһ-гувалиқлириңдин үгәндимки, Уларни мәңгүгә инавәтлик қилғансән.
153 Виждь смирение мое и изми мя: яко закона Твоего не забых.
(Рәш) Мениң хар болғинимни көргәйсән, мени қутулдурғайсән; Чүнки Тәврат-қанунуңни унтумидим.
154 Суди суд мой и избави мя: словесе ради Твоего живи мя.
Мениң дәвайимни сориғайсән, һәмҗәмәт болуп мени қутқузғайсән; Вәдәң бойичә мени җанландурғайсән.
155 Далече от грешник спасение, яко оправданий Твоих не взыскаша.
Ниҗатлиқ рәзилләрдин жирақтур; Чүнки улар бәлгүлимилириңни издимәйду.
156 Щедроты Твоя многи, Господи: по судбе Твоей живи мя.
Рәһимдиллиқлириң көптур, и Пәрвәрдигар; Һөкүмлириң бойичә мени җанландурғайсән.
157 Мнози изгонящии мя и стужающии ми: от свидений Твоих не уклонихся.
Маңа зиянкәшлик қилғучилар һәм мени хар қилғучилар көптур; Бирақ агаһ-гувалиқлириңдин һеч чәтнимидим.
158 Видех неразумевающыя и истаях: яко словес Твоих не сохраниша.
Мән асийлиқ қилғучиларға қарап йиргәндим, Чүнки улар сөзүңни тутмайду.
159 Виждь, яко заповеди Твоя возлюбих: Господи, по милости Твоей живи мя.
Сениң көрсәтмилириңни шунчә сөйгәнлигимни көргәйсән; Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени җанландурғайсән, и Пәрвәрдигар.
160 Начало словес Твоих истина, и во век вся судбы правды Твоея.
Сөз-каламиңни муҗәссәмлигәндә андин һәқиқәт болур; Сениң һәр бир адил һөкүмүң әбәдийдур.
161 Князи погнаша мя туне: и от словес Твоих убояся сердце мое.
(Шийн) Әмирләр бекардин-бекар маңа зиянкәшлик қилиду; Бирақ жүригим каламиң алдидила титрәйду.
162 Возрадуюся аз о словесех Твоих, яко обретаяй корысть многу.
Бириси зор олҗа тапқандәк, Вәдәңдин хошаллинимән.
163 Неправду возненавидех и омерзих: закон же Твой возлюбих.
Сахтилиқтин нәпрәтлинип жиркинимән; Сөйгиним Тәврат-қанунуңдур.
164 Седмерицею днем хвалих Тя о судбах правды Твоея.
Һәққаний һөкүмлириң түпәйлидин, Күндә йәттә қетим Сени мәдһийиләймән.
165 Мир мног любящым закон Твой, и несть им соблазна.
Тәвратиңни сөйгәнләрниң зор хатирҗәмлиги бар; Һеч нәрсә уларни путлалмас.
166 Чаях спасения Твоего, Господи, и заповеди Твоя возлюбих.
Мән ниҗатлиғиңға үмүт бағлап күттүм, и Пәрвәрдигар, Әмирлириңгә әмәл қилип.
167 Сохрани душа моя свидения Твоя и возлюби я зело.
Җеним агаһ-гувалиқлириңға әгишиду, Уларни интайин сөйимән.
168 Сохраних заповеди Твоя и свидения Твоя, яко вси путие мои пред Тобою, Господи.
Барлиқ йоллирим алдиңда болғач, Көрсәтмилириң һәм агаһ-гувалиқлириңға әгишимән.
169 Да приближится моление мое пред Тя, Господи: по словеси Твоему вразуми мя.
(Тав) Мениң пәрядим алдиңға йеқин кәлсун, и Пәрвәрдигар; Каламиң бойичә мени йорутқайсән.
170 Да внидет прошение мое пред Тя: Господи, по словеси Твоему избави мя.
Йелинишим алдиңға кәлсун; Вәдәң бойичә мени қутулдурғайсән.
171 Отрыгнут устне мои пение, егда научиши мя оправданием Твоим.
Маңа бәлгүлимилириңни үгитишиң үчүн, Ләвлиримдин мәдһийиләр урғуп чиқиду.
172 Провещает язык мой словеса Твоя, яко вся заповеди Твоя правда.
Тилим сөзүңни күйләп нахша ейтиду, Чүнки әмирлириңниң һәммиси һәққанийдур.
173 Да будет рука Твоя еже спасти мя, яко заповеди Твоя изволих.
Қолуң маңа ярдәмгә тәйяр болсун; Чүнки мән көрсәтмилириңни талливалдим.
174 Возжелах спасение Твое, Господи, и закон Твой поучение мое есть.
Мән ниҗатлиғиңға тәлмүрүп тәшна болуп кәлдим, и Пәрвәрдигар; Сениң Тәвратиң мениң хурсәнлигимдур.
175 Жива будет душа моя и восхвалит Тя: и судбы Твоя помогут мне.
Җеним яшисун, у Сени мәдһийиләйду, Сениң һөкүмлириң маңа ярдәм қилсун.
176 Заблудих яко овча погибшее: взыщи раба Твоего, яко заповедий Твоих не забых.
Мән йолдин адашқан қойдәк тәмтирәп қалдим; Қулуңни издигәйсән; Чүнки әмирлириңни унтуп қалғиним йоқ.
