Псалтирь 111

1 Исповемся Тебе, Господи, всем сердцем моим в совете правых и сонме.

Һәмдусана! Көңли дурусларниң мәшрипидә, Һәм җамаәттә туруп, Пәрвәрдигарға пүтүн қәлбим билән тәшәккүр ейтимән.

2 Велия дела Господня, изыскана во всех волях его:

Пәрвәрдигарниң ясиғанлири улуқдур; Булардин хурсән болғанлар издинип уларни сүрүштүрмәктә.

3 исповедание и великолепие дело Его, и правда Его пребывает в век века.

Униң әҗри шәрәп вә һәйвәттур, Униң һәққанийлиғи мәңгүгә туриду.

4 Память сотворил есть чудес Своих: милостив и щедр Господь.

У Өз мөҗизилирини яд әткүзиду; Пәрвәрдигар муһәббәтлик һәм рәһимдилликтур.

5 Пищу даде боящымся Его: помянет в век завет Свой.

У Өзидин әйминидиғанларни аш билән тәминләйду; Өз әһдисини һемишә яд етиду.

6 Крепость дел Своих возвести людем Своим, дати им достояние язык.

У әмәллиридики қудритини Өз хәлқигә көрситип, Башқа әлләрниң мирас-зиминини уларға тәқдим қилди.

7 Дела рук Его истина и суд, верны вся заповеди Его,

Униң қоли қилғанлири һәқиқәт-садақәт вә адиллиқтур; Униң барлиқ көрсәтмилири ишәшликтур.

8 утвержены в век века, сотворены во истине и правоте.

Булар әбәдил-әбәткичә инавәтликтур; Һәқиқәттә һәм дуруслуқта чиқирилғандур.

9 Избавление посла людем Своим: заповеда в век завет Свой: свято и страшно имя Его.

У Өз хәлқигә ниҗатлиқ әвәтти; Өз әһдисини әмир қилип мәңгүгә бекитти; Муқәддәс һәм сүрлүктур Униң нами.

10 Начало премудрости страх Господень, разум же благ всем творящым и: хвала Его пребывает в век века.

Пәрвәрдигардин қорқуш даналиқниң башлинишидур; Униң һөкүмлирини тутқанларниң һәммиси йорутулған адәмләрдур; Униң мәдһийиси мәңгү туриду.