Псалтирь 109
1 Боже, хвалы моея не премолчи:
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И мәдһийәмниң Егиси Худайим, җим турма!
2 яко уста грешнича и уста льстиваго на мя отверзошася, глаголаша на мя языком льстивым,
Мана рәзилләрниң ағзи, мәккарларниң ағзи көз алдимда йоған ечилди; Улар ялғанчи тил билән маңа қарши сөзлиди.
3 и словесы ненавистными обыдоша мя, и брашася со мною туне.
Нәпрәтлик сөзләр билән мени чулғап, Улар бекардин-бекар маңа зәрбә бәрмәктә.
4 Вместо еже любити мя, оболгаху мя, аз же моляхся:
Муһәббитим үчүн улар маңа қарши шикайәтчи болди, Мән болсам — дуаға берилдим.
5 и положиша на мя злая за благая, и ненависть за возлюбление мое.
Яхшилиғим үчүн яманлиқ, Сөйгүм үчүн нәпрәт қайтурди.
6 Постави на него грешника, и диавол да станет одесную его:
Һәр бириниң үстидә рәзил бир адәм тайинлиғайсән, Униң оң йенида бир дәвагәр турсун.
7 внегда судитися ему, да изыдет осужден, и молитва его да будет в грех.
У сорақ қилинғанда әйипдар болуп чиқсун, Дуаси гуна дәп һесаплансун.
8 Да будут дние его мали, и епископство его да приимет ин:
Күнлири қисқа болсун, Мәнсивини башқиси егилисун.
9 да будут сынове его сири, и жена его вдова:
Балилири йетим қалсун, Хотуни тул болсун.
10 движущеся да преселятся сынове его и воспросят, да изгнани будут из домов своих.
Оғуллири сәргәрдан тиләмчи болсун, Турған харабиликлиридин нан издәп.
11 Да взыщет заимодавец вся, елика суть его: и да восхитят чуждии труды его.
Җазанихор униң егилиги үстигә тор ташлисун, Меһнәт әҗрини ятлар булап-талисун.
12 Да не будет ему заступника, ниже да будет ущедряяй сироты его:
Униңға меһриванлиқ көрситидиған бириси болмисун, Житим қалған балилириға илтипат қилғучи болмисун.
13 да будут чада его в погубление, в роде единем да потребится имя его.
Униң нәсли қурутулсун; Келәр әвладида намлири өчүрүлсун.
14 Да воспомянется беззаконие отец его пред Господем, и грех матере его да не очистится:
Ата-бовилириниң қәбиһлигиниң әйиплири Пәрвәрдигарниң ядида қалсун, Анисиниң гунайи өчүрүлмисун.
15 да будут пред Господем выну, и да потребится от земли память их:
Буларниң әйиплири дайим Пәрвәрдигарниң көз алдида болсун, Шуниң билән У уларниң нам-әмилини йәр йүзидин өчүрүп ташлайду.
16 занеже не помяну сотворити милость, и погна человека нища и убога, и умилена сердцем умертвити.
Чүнки [рәзил киши] меһриванлиқ көрситишни һеч есигә кәлтүрмиди, Бәлки езилгән, йоқсул һәм дили сунуқларни өлтүрмәккә қоғлап кәлди.
17 И возлюби клятву, и приидет ему: и не восхоте благословения, и удалится от него.
У ләнәт оқушқа амрақ еди, Шуңа ләнәт униң бешиға келиду; Бәхит тиләшкә райи йоқ еди, Шуңа бәхит униңдин жирақ болиду.
18 И облечеся в клятву яко в ризу, и вниде яко вода во утробу его и яко елей в кости его:
У ләнәтләрни өзигә кийим қилип кийгән; Шуңа булар аққан судәк униң ич-бағриға, Майдәк, сүйәклиригә кириду;
19 да будет ему яко риза, в нюже облачится, и яко пояс, имже выну опоясуется.
Булар униңға йепинған тонидәк, Һәрдайим бағланған бәлвеғидәк чаплансун.
20 Сие дело оболгающих мя у Господа и глаголющих лукавая на душу мою.
Булар болса мени әйиплигүчиләргә Пәрвәрдигарниң бекиткән мукапати болсун! Мениң яман гепимни қилғанларниң инъами болсун!
21 И Ты, Господи, Господи, сотвори со мною имене ради Твоего, яко блага милость Твоя:
Бирақ Сән, Пәрвәрдигар Рәббим, Өз намиң үчүн мениң тәрипимдә бир иш қилғайсән, Меһир-муһәббитиң әла болғачқа, Мени қутқузғайсән;
22 избави мя, яко нищь и убог есмь аз, и сердце мое смятеся внутрь мене.
Чүнки мән езилгән һәм һаҗәтмәндурмән, Қәлбим хәстә болди.
23 Яко сень, внегда уклонитися ей, отяхся: стрясохся яко прузи.
Мән қуяш узартқан көләңгидәк йоқилай дәп қалдим, Чекәткә қеқиветилгәндәк чәткә қеқиветилдим.
24 Колена моя изнемогоста от поста, и плоть моя изменися елеа ради.
Роза тутқинимдин тизлирим кетиду, Әтлирим сизип кетиду.
25 И аз бых поношение им: видеша мя, покиваша главами своими.
Шуңлашқа мән улар алдида рәсва болдум; Улар маңа қарашқанда, бешини силкишмәктә.
26 Помози ми, Господи Боже мой, и спаси мя по милости Твоей:
Маңа ярдәмләшкәйсән, и Пәрвәрдигар Худайим, Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени қутқузғайсән;
27 и да разумеют, яко рука Твоя сия, и Ты, Господи, сотворил еси ю.
Шуниң билән улар буниң Сениң қолуңдики иш екәнлигини, Буни қилғучиниң Сән Пәрвәрдигар екәнлигини билсун.
28 Прокленут тии, и Ты благословиши: востающии на мя да постыдятся, раб же Твой возвеселится.
Улар ләнәт оқувәрсун, Сән бәхит ата қилғайсән; Улар һуҗум қилишқа турғанда, хиҗаләттә қалсун, Бирақ қулуң шатлансун!
29 Да облекутся оболгающии мя в срамоту и одеждутся яко одеждою студом своим.
Мени әйиплигүчиләр хиҗаләт билән кийинсун, Улар өз шәрмәндилигини өзлиригә тон қилип йепинсун.
30 Исповемся Господеви зело усты моими и посреде многих восхвалю Его:
Ағзимда Пәрвәрдигарға зор тәшәккүр-мәдһийә қайтүримән; Бәрһәқ, көпчилик арисида туруп Уни мәдһийиләймән;
31 яко преста одесную убогаго, еже спасти от гонящих душу мою.
Чүнки һаҗәтмәнниң җенини гунаға бекитмәкчи болғанлардин қутқузуш үчүн, [Пәрвәрдигар] униң оң йенида туриду.
