Псалтирь 109
1 Боже, хвалы моея не премолчи:
Ó Deus do meu louvor, não te cales,
2 яко уста грешнича и уста льстиваго на мя отверзошася, глаголаша на мя языком льстивым,
Pois a bocca do impio e a bocca do enganador estão abertas contra mim: teem fallado contra mim com uma lingua mentirosa.
3 и словесы ненавистными обыдоша мя, и брашася со мною туне.
Elles me cercaram com palavras odiosas, e pelejaram contra mim sem causa.
4 Вместо еже любити мя, оболгаху мя, аз же моляхся:
Em recompensa do meu amor são meus adversarios: mas eu faço oração.
5 и положиша на мя злая за благая, и ненависть за возлюбление мое.
E me deram mal pelo bem, e odio pelo meu amor.
6 Постави на него грешника, и диавол да станет одесную его:
Põe sobre elle um impio, e Satanaz esteja á sua direita.
7 внегда судитися ему, да изыдет осужден, и молитва его да будет в грех.
Quando fôr julgado, saia condemnado; e a sua oração se lhe torne em peccado.
8 Да будут дние его мали, и епископство его да приимет ин:
Sejam poucos os seus dias, e outro tome o seu officio.
9 да будут сынове его сири, и жена его вдова:
Sejam orphãos os seus filhos, e viuva sua mulher.
10 движущеся да преселятся сынове его и воспросят, да изгнани будут из домов своих.
Sejam vagabundos e pedintes os seus filhos, e busquem o pão dos seus logares desolados.
11 Да взыщет заимодавец вся, елика суть его: и да восхитят чуждии труды его.
Lance o credor a mão a tudo quanto tenha, e despojem os estranhos o seu trabalho.
12 Да не будет ему заступника, ниже да будет ущедряяй сироты его:
Não haja ninguem que se compadeça d'elle, nem haja quem favoreça os seus orphãos.
13 да будут чада его в погубление, в роде единем да потребится имя его.
Desappareça a sua posteridade, o seu nome seja apagado na seguinte geração.
14 Да воспомянется беззаконие отец его пред Господем, и грех матере его да не очистится:
Esteja na memoria do Senhor a iniquidade de seus paes, e não se apague o peccado de sua mãe.
15 да будут пред Господем выну, и да потребится от земли память их:
Antes estejam sempre perante o Senhor, para que faça desapparecer a sua memoria da terra.
16 занеже не помяну сотворити милость, и погна человека нища и убога, и умилена сердцем умертвити.
Porquanto não se lembrou de fazer misericordia; antes perseguiu ao varão afflicto e ao necessitado, para que podesse até matar o quebrantado de coração.
17 И возлюби клятву, и приидет ему: и не восхоте благословения, и удалится от него.
Visto que amou a maldição, ella lhe sobrevenha, e assim como não desejou a benção, ella se affaste d'elle.
18 И облечеся в клятву яко в ризу, и вниде яко вода во утробу его и яко елей в кости его:
Assim como se vestiu de maldição, como d'um vestido, assim penetre ella nas suas entranhas como agua, e em seus ossos como azeite.
19 да будет ему яко риза, в нюже облачится, и яко пояс, имже выну опоясуется.
Seja para elle como o vestido que o cobre, e como cinto que o cinja sempre.
20 Сие дело оболгающих мя у Господа и глаголющих лукавая на душу мою.
Seja este o galardão dos meus contrarios, da parte do Senhor, e dos que fallam mal contra a minha alma.
21 И Ты, Господи, Господи, сотвори со мною имене ради Твоего, яко блага милость Твоя:
Mas tu, Deus Senhor, trata comigo por amor do teu nome, porque a tua misericordia é boa; livra-me,
22 избави мя, яко нищь и убог есмь аз, и сердце мое смятеся внутрь мене.
Pois estou afflicto e necessitado, e o meu coração está ferido dentro de mim.
23 Яко сень, внегда уклонитися ей, отяхся: стрясохся яко прузи.
Vou-me como a sombra que declina; sou sacudido como o gafanhoto.
24 Колена моя изнемогоста от поста, и плоть моя изменися елеа ради.
De jejuar estão enfraquecidos os meus joelhos, e a minha carne emmagrece.
25 И аз бых поношение им: видеша мя, покиваша главами своими.
E ainda lhes sou opprobrio; quando me contemplam, movem as cabeças.
26 Помози ми, Господи Боже мой, и спаси мя по милости Твоей:
Ajuda-me, Senhor Deus meu, salva-me segundo a tua misericordia.
27 и да разумеют, яко рука Твоя сия, и Ты, Господи, сотворил еси ю.
Para que saibam que esta é a tua mão, e que tu, Senhor, o fizeste.
28 Прокленут тии, и Ты благословиши: востающии на мя да постыдятся, раб же Твой возвеселится.
Amaldiçoem elles, mas abençoa tu: quando se levantarem fiquem confundidos; e alegre-se o teu servo.
29 Да облекутся оболгающии мя в срамоту и одеждутся яко одеждою студом своим.
Vistam-se os meus adversarios de vergonha, e cubram-se com a sua propria confusão como com uma capa.
30 Исповемся Господеви зело усты моими и посреде многих восхвалю Его:
Louvarei grandemente ao Senhor com a minha bocca: louval-o-hei entre a multidão.
31 яко преста одесную убогаго, еже спасти от гонящих душу мою.
Pois se porá á mão direita do pobre, para o livrar dos que condemnam a sua alma.
