Псалтирь 104
1 Благослови, душе моя, Господа. Господи Боже мой, возвеличился еси зело: во исповедание и в велелепоту облеклся еси:
Bendize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentíssimo, estás vestido de glória e de magestade.
2 одеяйся светом яко ризою, простираяй небо яко кожу:
Ele se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.
3 покрываяй водами превыспренняя Своя, полагаяй облаки на восхождение Свое, ходяй на крилу ветреню:
Põe nas águas as vigas das suas câmaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as asas do vento.
4 творяй ангелы Своя духи, и слуги Своя пламень огненный:
Faz dos seus anjos espíritos, dos seus ministros um fogo abrazador.
5 основаяй землю на тверди ея: не преклонится в век века.
Lançou os fundamentos da terra, para que não vacile em tempo algum.
6 Бездна яко риза одеяние ея, на горах станут воды:
Tu a cobres com o abismo, como com um vestido: as águas estavam sobre os montes.
7 от запрещения Твоего побегнут, от гласа грома Твоего убоятся.
Á tua repreensão fugiram: à voz do teu trovão se apressaram.
8 Восходят горы, и низходят поля, в место еже основал еси им.
Sobem aos montes, descem aos vales, até ao lugar que para elas fundaste.
9 Предел положил еси, егоже не прейдут, ниже обратятся покрыти землю.
Termo lhes puseste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.
10 Посылаяй источники в дебрех, посреде гор пройдут воды.
Tu, que fazes sair as fontes nos vales, as quais correm entre os montes.
11 Напаяют вся звери селныя, ждут онагри в жажду свою.
Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sede.
12 На тых птицы небесныя привитают: от среды камения дадят глас.
Junto delas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.
13 Напаяяй горы от превыспренних Своих: от плода дел Твоих насытится земля.
Ele rega os montes desde as suas câmaras: a terra se farta do fruto das suas obras.
14 Прозябаяй траву скотом, и злак на службу человеком, извести хлеб от земли:
Faz crescer a erva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,
15 и вино веселит сердце человека, умастити лице елеем: и хлеб сердце человека укрепит.
E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.
16 Насытятся древа польская, кедри Ливанстии, ихже еси насадил:
As árvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do líbano que ele plantou,
17 тамо птицы вогнездятся, еродиево жилище предводителствует ими.
Onde as aves se aninham: enquanto à cegonha, a sua casa é nas faias.
18 Горы высокия еленем, камень прибежище заяцем.
Os altos montes são um refúgio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.
19 Сотворил есть луну во времена: солнце позна запад свой.
Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu ocaso.
20 Положил еси тму, и бысть нощь, в нейже пройдут вси зверие дубравнии,
Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animais da selva.
21 скимни рыкающии восхитити и взыскати от Бога пищу себе.
Os leãozinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.
22 Возсия солнце, и собрашася, и в ложах своих лягут.
Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.
23 Изыдет человек на дело свое и на делание свое до вечера.
Então sai o homem à sua obra e ao seu trabalho, até à tarde.
24 Яко возвеличишася дела Твоя, Господи: вся премудростию сотворил еси: исполнися земля твари Твоея.
Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.
25 Сие море великое и пространное: тамо гади, ихже несть числа, животная малая с великими:
Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde há réptis sem número, animais pequenos e grandes.
26 тамо корабли преплавают, змий сей, егоже создал еси ругатися ему.
Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para nele folgar.
27 Вся к Тебе чают, дати пищу им во благо время.
Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo oportuno.
28 Давшу Тебе им, соберут: отверзшу Тебе руку, всяческая исполнятся благости:
Dando-lho tu, eles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.
29 отвращшу же Тебе лице, возмятутся: отимеши дух их, и изчезнут и в персть свою возвратятся:
Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o fôlego, morrem, e voltam para o seu pó.
30 послеши духа Твоего, и созиждутся, и обновиши лице земли.
Envias o teu espírito, e são criados, e assim renovas a face da terra.
31 Буди слава Господня во веки: возвеселится Господь о делех Своих:
A glória do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.
32 призираяй на землю и творяй ю трястися: прикасаяйся горам, и дымятся.
Olhando ele para a terra, ela treme; tocando nos montes, logo fumegam.
33 Воспою Господеви в животе моем, пою Богу моему, дондеже есмь:
Cantarei ao Senhor enquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, enquanto eu tiver existência.
34 да усладится Ему беседа моя, аз же возвеселюся о Господе.
A minha meditação acerca dele será suave: eu me alegrarei no Senhor.
35 Да изчезнут грешницы от земли, и беззаконницы, якоже не быти им. Благослови, душе моя, Господа.
Desçam da terra os pecadores, e os ímpios não sejam mais. bendize, ó alma minha, ao Senhor. louvai ao Senhor.
