Псалтирь 104
1 Благослови, душе моя, Господа. Господи Боже мой, возвеличился еси зело: во исповедание и в велелепоту облеклся еси:
Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
2 одеяйся светом яко ризою, простираяй небо яко кожу:
Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
3 покрываяй водами превыспренняя Своя, полагаяй облаки на восхождение Свое, ходяй на крилу ветреню:
Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
4 творяй ангелы Своя духи, и слуги Своя пламень огненный:
Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
5 основаяй землю на тверди ея: не преклонится в век века.
Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
6 Бездна яко риза одеяние ея, на горах станут воды:
Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
7 от запрещения Твоего побегнут, от гласа грома Твоего убоятся.
Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
8 Восходят горы, и низходят поля, в место еже основал еси им.
Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
9 Предел положил еси, егоже не прейдут, ниже обратятся покрыти землю.
Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
10 Посылаяй источники в дебрех, посреде гор пройдут воды.
Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
11 Напаяют вся звери селныя, ждут онагри в жажду свою.
Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
12 На тых птицы небесныя привитают: от среды камения дадят глас.
Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
13 Напаяяй горы от превыспренних Своих: от плода дел Твоих насытится земля.
Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
14 Прозябаяй траву скотом, и злак на службу человеком, извести хлеб от земли:
Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
15 и вино веселит сердце человека, умастити лице елеем: и хлеб сердце человека укрепит.
Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
16 Насытятся древа польская, кедри Ливанстии, ихже еси насадил:
Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
17 тамо птицы вогнездятся, еродиево жилище предводителствует ими.
Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
18 Горы высокия еленем, камень прибежище заяцем.
Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
19 Сотворил есть луну во времена: солнце позна запад свой.
Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
20 Положил еси тму, и бысть нощь, в нейже пройдут вси зверие дубравнии,
Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
21 скимни рыкающии восхитити и взыскати от Бога пищу себе.
Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
22 Возсия солнце, и собрашася, и в ложах своих лягут.
Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
23 Изыдет человек на дело свое и на делание свое до вечера.
İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
24 Яко возвеличишася дела Твоя, Господи: вся премудростию сотворил еси: исполнися земля твари Твоея.
Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
25 Сие море великое и пространное: тамо гади, ихже несть числа, животная малая с великими:
Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
26 тамо корабли преплавают, змий сей, егоже создал еси ругатися ему.
Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
27 Вся к Тебе чают, дати пищу им во благо время.
Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
28 Давшу Тебе им, соберут: отверзшу Тебе руку, всяческая исполнятся благости:
Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
29 отвращшу же Тебе лице, возмятутся: отимеши дух их, и изчезнут и в персть свою возвратятся:
Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
30 послеши духа Твоего, и созиждутся, и обновиши лице земли.
Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
31 Буди слава Господня во веки: возвеселится Господь о делех Своих:
Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
32 призираяй на землю и творяй ю трястися: прикасаяйся горам, и дымятся.
Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
33 Воспою Господеви в животе моем, пою Богу моему, дондеже есмь:
Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
34 да усладится Ему беседа моя, аз же возвеселюся о Господе.
Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
35 Да изчезнут грешницы от земли, и беззаконницы, якоже не быти им. Благослови, душе моя, Господа.
Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
