Псалтирь 102
1 Молитва нищаго, егда уныет и пред Господем пролиет моление свое. Господи, услыши молитву мою, и вопль мой к Тебе да приидет.
Orazione dell'afflitto, essendo angosciato, e spandendo il suo lamento davanti a Dio SIGNORE, ascolta la mia orazione, E venga il mio grido infino a te.
2 Не отврати лица Твоего от мене: в оньже аще день скорблю, приклони ко мне ухо Твое: в оньже аще день призову Тя, скоро услыши мя.
Non nasconder la tua faccia da me; Nel giorno che io sono in distretta, inchina a me il tuo orecchio; Nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.
3 Яко изчезоша яко дым дние мои, и кости моя яко сушило сосхошася.
Perciocchè i miei giorni son venuti meno come fumo, E le mie ossa sono arse come un tizzone.
4 Уязвлен бых яко трава, и изсше сердце мое, яко забых снести хлеб мой.
Il mio cuore è stato percosso come erba, Ed è seccato; Perciocchè io ho dimenticato di mangiare il mio pane.
5 От гласа воздыхания моего прильпе кость моя плоти моей.
Le mie ossa sono attaccate alla mia carne, Per la voce de' miei gemiti.
6 Уподобихся неясыти пустынней, бых яко нощный вран на нырищи.
Io son divenuto simile al pellicano del deserto; E son come il gufo delle solitudini.
7 Бдех и бых яко птица особящаяся на зде.
Io vegghio, e sono Come il passero solitario sopra il tetto. I miei nemici mi fanno vituperio tuttodì;
8 Весь день поношаху ми врази мои, и хвалящии мя мною кленяхуся.
Quelli che sono infuriati contro a me fanno delle esecrazioni di me.
9 Зане пепел яко хлеб ядях и питие мое с плачем растворях,
Perciocchè io ho mangiata la cenere come pane, Ed ho temperata la mia bevanda con lagrime.
10 от лица гнева Твоего и ярости Твоея: яко вознес низвергл мя еси.
Per la tua indegnazione, e per lo tuo cruccio; Perciocchè, avendomi levato ad alto, tu mi hai gettato [a basso].
11 Дние мои яко сень уклонишася, и аз яко сено изсхох.
I miei giorni [son] come l'ombra che dichina; Ed io son secco come erba.
12 Ты же, Господи, во век пребываеши, и память Твоя в род и род.
Ma tu, Signore, dimori in eterno E la tua memoria [è] per ogni età.
13 Ты воскрес ущедриши Сиона: яко время ущедрити его, яко прииде время.
Tu ti leverai, tu avrai compassione di Sion; Perciocchè [egli è] tempo di averne pietà; Perciocchè il termine è giunto.
14 Яко благоволиша раби Твои камение его, и персть его ущедрят.
Imperocchè i tuoi servitori hanno affezione alle pietre di essa, Ed hanno pietà della sua polvere.
15 И убоятся языцы имене Господня, и вси царие земстии славы Твоея:
E le genti temeranno il Nome del Signore, E tutti i re della terra la tua gloria,
16 яко созиждет Господь Сиона и явится во славе Своей.
Quando il Signore avrà riedificata Sion, [Quando] egli sarà apparito nella sua gloria,
17 Призре на молитву смиренных и не уничижи моления их.
Ed avrà volto lo sguardo all'orazione de' desolati, E non avrà sprezzata la lor preghiera.
18 Да напишется сие в род ин, и людие зиждемии восхвалят Господа:
Ciò sarà scritto all'età a venire; E il popolo che sarà creato loderà il Signore.
19 яко приниче с высоты святыя Своея, Господь с небесе на землю призре,
Perciocchè egli avrà riguardato dall'alto luogo della sua santità; Perciocchè il Signore avrà mirato dal cielo verso la terra;
20 услышати воздыхание окованных, разрешити сыны умерщвленных:
Per udire i gemiti de' prigioni; Per isciogliere quelli ch'erano condannati a morte;
21 возвестити в Сионе имя Господне и хвалу Его во Иерусалиме,
Acciocchè si narri in Sion il Nome del Signore, E la sua lode in Gerusalemme.
22 внегда собратися людем вкупе и царем, еже работати Господеви.
Quando i popoli e i regni saranno raunati insieme, Per servire al Signore.
23 Отвеща Ему на пути крепости Его: умаление дний моих возвести ми:
Egli ha tra via abbattute le mie forze; Egli ha scorciati i miei giorni.
24 не возведи мене во преполовение дний моих: в роде родов лета Твоя.
Io dirò: O Dio mio, non farmi trapassare al mezzo de' miei dì; I tuoi anni [durano] per ogni età.
25 В началех Ты, Господи, землю основал еси, и дела руку Твоею суть небеса.
Tu fondasti già la terra; E i cieli [son] l'opera delle tue mani;
26 Та погибнут, Ты же пребываеши: и вся яко риза обетшают, и яко одежду свиеши я, и изменятся.
Queste cose periranno, ma tu dimorerai; Ed esse invecchieranno tutte, come un vestimento; Tu le muterai come una vesta, e trapasseranno.
27 Ты же тойжде еси, и лета Твоя не оскудеют.
Ma tu [sei sempre] lo stesso, E gli anni tuoi non finiranno giammai.
28 Сынове раб Твоих вселятся, и семя их во век исправится.
I figliuoli de' tuoi servitori abiteranno, E la progenie loro sarà stabilita nel tuo cospetto.
