Притчи Соломона 26
1 Якоже роса в жатву и якоже дождь в лете, тако несть безумному чести.
Niinkuin lumi suvella ja sede elonaikana, niin ei sovi tyhmälle kunnia.
2 Якоже птицы отлетают и врабиеве, тако клятва суетная не найдет ни на когоже.
Niinkuin lintu menee pois, ja pääskynen lentää, niin ei sovi salvaa kirous ilman syytä.
3 Якоже бичь коню и остен ослу, тако жезл языку законопреступну.
Hevoselle ruoska ja aasille ohjat, ja hullulle vitsa selkään.
4 Не отвещай безумному по безумию его, да не подобен ему будеши:
Älä vastaa tyhmää hänen tyhmyytensä jälkeen, ettes myös sinä hänen kaltaiseksensa tulisi.
5 но отвещай безумному по безумию его, да не явится мудр у себе.
Vastaa tyhmää hänen tyhmyytensä jälkeen, ettei hän näkyisi viisaaksi silmissänsä.
6 От путий своих поношение творит, иже посла вестником безумным слово.
Joka tyhmäin sanansaattajain kautta asian toimittaa, hän on niinkuin rampa jaloista, ja saa vahingon.
7 Отими шествие от глезн и законопреступление от уст безумных.
Niinkuin nilkku voi hypätä, niin tyhmä taitaa puhua viisaudesta.
8 Иже привязует камень в пращи, подобен есть дающему безумному славу.
Joka tyhmälle taritsee kunniaa, on niinkuin joku heittäisi kalliin kiven kiviroukkioon.
9 Терния прозябают в руце пияницы, и порабощение в руце безумных.
Sananlasku on tyhmäin suussa niinkuin orjantappura, joka juopuneen käsiin pistelee.
10 Многими волнуется всяка плоть безумных, сокрушается бо изступление их.
Taitava ihminen tekee kappaleen oikein; vaan joka taitamattoman palkkaa, hän sen turmelee.
11 Якоже пес, егда возвратится на своя блевотины, и мерзок бывает, тако безумный своею злобою возвращься на свой грех. Есть стыд наводяй грех, и есть стыд слава и благодать.
Niinkuin koira syö oksennuksensa, niin on hullu joka hulluutensa kertoo.
12 Видех мужа непщевавша себе мудра быти, упование же имать безумный паче его.
Koskas näet jonkun, joka luulee itsensä viisaaksi, enempi on silloin toivoa tyhmästä kuin hänestä.
13 Глаголет ленивый послан на путь: лев на путех, на стогнах же разбойницы.
Laiska sanoo: nuori jalopeura on tiellä, ja jalopeura kujalla.
14 Якоже дверь обращается на пяте, тако ленивый на ложи своем.
Laiska kääntelee itsiänsä vuoteella niinkuin ovi saranassa.
15 Скрыв ленивый руку в недро свое не возможет принести ко устом.
Laiska panee kätensä poveensa: ja se tulee hänelle työlääksi saattaa suuhunsa jälleen.
16 Мудрейший себе ленивый является, паче во изюбилии износящаго весть.
Laiska luulee itsensä viisaammaksi kuin seitsemän, jotka hyviä tapoja opettavat.
17 Якоже держай за ошиб пса, тако председателствуяй чуждему суду.
Joka käy ohitse ja sekoittaa itsensä muiden riitoihin, hän on senkaltainen, joka koiraa korvista vetää.
18 Якоже врачуемии мещут словеса на человеки, сретаяй же словом первый запнется:
Niinkuin se, joka salaa ampuu, tarkoittaa joutsella ja tappaa,
19 тако вси коварствующии над своими други: егда же увидени будут, глаголют, яко играя содеях.
Niin on petollinen ihminen hänen lähimmäisillensä, ja sanoo: leikillä minä sen tein.
20 Во мнозех древех растет огнь: а идеже несть разгневляюща, умолкает свар.
Kuin halot loppuvat, niin tuli sammuu, ja kuin kielikellot pannaan pois, niin riidat lakkaavat.
21 Огнище углию, и дрова огневи: муж же клеветлив в мятеж свара.
Niinkuin hiilet tuleen, ja puut liekkiin, niin riitainen ihminen saattaa metelin.
22 Словеса ласкателей мягка: сия же ударяют в сокровища утроб.
Panettelian sanat ovat niinkuin haavat, ja käyvät läpi sydämen.
23 Сребро даемо с лестию, якоже скудель вменяемо: устне гладки сердце покрывают прискорбно.
Viekas kieli ja paha sydän on niinkuin saviastia hopian savulla juotettu.
24 Устнама вся обещавает плачай враг, в сердцы же содевает лесть.
Vihamien teeskelee itsensä toisin puheellansa; mutta petos on hänen sydämessänsä.
25 Аще тя молит враг велиим гласом, не веруй ему, седмь бо есть лукавствий в души его.
Kuin hän liehakoitsee makeilla puheillansa, niin älä usko häntä; sillä seitsemän kauhistusta on hänen sydämessänsä.
26 Таяй вражду составляет лесть: открывает же своя грехи благоразумный на сонмищих.
Joka pitää salavihaa, tehdäksensä vahinkoa, hänen pahuutensa tulee ilmi kokouksissa.
27 Изрываяй яму искреннему впадется в ню: валяяй же камень на себе валит.
Joka kuopan kaivaa, hän lankee siihen, ja joka kiven vierittää, se kierittää sen itse päällensä.
28 Язык лжив ненавидит истины, уста же непокровенна творят нестроение.
Petollinen kieli vihaa rangaistusta, ja suu, joka myötäkielin puhuu, saattaa kadotukseen.
