Притчи Соломона 24
1 Сыне, не ревнуй мужем злым, ниже возжелей быти с ними:
Яманларға рәшк қилма, Улар билән барди-кәлди қилишни арзу қилма;
2 лжам бо поучается сердце их, и болезни устне их глаголют.
Чүнки уларниң көңли зораванлиқнила ойлар; Уларниң ағзи азар йәткүзүшни сөзләр.
3 С премудростию зиждется дом и с разумом исправляется.
Аилә болса даналиқ асасида бәрпа қилинар; Чүшиниш билән мустәһкәмлинәр.
4 С чувствием исполняются сокровища от всякаго богатства честнаго и добраго.
Билим билән өйниң ханилири һәр хил қиммәтлик, есил гөһәрләргә толдурулар.
5 Лучше мудрый крепкаго, и муж разум имеяй земледелца велика.
Дана адәм зор күчкә егидур; Билими бар адәм қудритини ашурар.
6 Со управлением бывает брань, помощь же с сердцем советным.
Пухта несиһәтләр билән җәң қилғин; Ғәлибә болса Бирдин-бир Улуқ Мәслиһәтчи билән болар.
7 Премудрость и мысль блага во вратех премудрых: смысленнии не укланяются от закона Господня,
Даналиқ әқилсиз адәмгә нисбәтән толиму егиз, чүшиниксиздур; [Чоңлар] шәһәр дәрвазиси алдиға жиғилғанда у зуван ачалмас.
8 но советуют в сонмищих. Ненаказанных сретает смерть,
Әскиликни нийәтлигән адәм «сүйқәстчи» атилар.
9 умирает же безумный во гресех. Нечистота мужу губителю:
Ахмақлиқтин болған нийәт гунадур; Һакавур киши адәмләргә жиркиничликтур.
10 осквернится в день зол и в день печали, дондеже оскудеет.
Бешиңға еғир күн чүшкәндә җасарәтсиз болсаң, Күчсиз һесаплинисән.
11 Избави ведомыя на смерть и искупи убиваемых, не щади.
[Сәвәпсиз] өлүмгә тартилғанларни қутқузғин; Боғузлиниш хәвпидә турғанлардин ярдәм қолуңни тартма;
12 Аще же речеши: не вем сего: разумей, яко Господь всех сердца весть, и создавый дыхание всем, сей весть всяческая, Иже воздаст комуждо по делом его.
Әгәр сән: «Бу иштин хәвиримиз йоқтур» десәң, Һәр адәмниң көңлини таразиға Салғучи буни көрмәсму? Җениңни һаят Сақлиғучи уни билмәсму? У һәр бир инсан балсиниң өз қилғанлири бойичә уларниң өзигә яндурмасму?
13 Яждь мед, сыне, благ бо есть сот, да насладится гортань твой:
И оғлум, һәсәл [тапсаң] истимал қил, у яхшидур. Һәрә көнигидин алған һәсәл болса татлиқ тетийду;
14 сице уразумееши премудрость душею твоею: аще бо обрящеши, будет добра кончина твоя, и упование не оставит тебе.
Даналиқ билән тонушсаң, уму көңлүңгә шуниңдәк болар; Уни тапқиниңда җәзмән яхши көридиған күнүң болиду, Арзу-үмүтүң бекарға кәтмәс.
15 Не приводи нечестиваго на пажить праведных, ниже прельщайся насыщением чрева:
И рәзил адәм, һәққанийниң өйигә йошурун һуҗум қилишни күтмә, Униң туралғусини булиғучи болма!
16 седмерицею бо падет праведный и востанет, нечестивии же изнемогут в злых.
Чүнки һәққаний йәттә қетим жиқилип чүшәр, Бирақ ахири йәнә орнидин турар. Лекин рәзил киши күлпәт ичигә путлишип чүшәр.
17 Аще падет враг твой, не обрадуйся ему, в преткновении же его не возносися:
Рәқибиң жиқилип кәтсә хуш болуп кәтмә, Дүшминиң путлишип чүшсә шатланма;
18 яко узрит Господь, и не угодно Ему будет, и отвратит ярость Свою от него.
Пәрвәрдигар буни көргәндә, Бу қилиғиңни яхши көрмәй, Бәлким ғәзивини рәқибиңгә чүшүрмәслиги мүмкин.
19 Не радуйся о злодеющих и не ревнуй грешным,
Яманлар [раваҗ тапса], беарам болуп кәтмә; Рәзилләргә рәшк қилма.
20 не пребудут бо внуцы лукавых, светило же нечестивых угаснет.
Чүнки яманларниң келәчики йоқтур, Униң чириғиму өчүрүләр.
21 Бойся Бога, сыне, и царя, и ни единому же их противися:
И оғлум, Пәрвәрдигардин қорққин, падишаниму һөрмәт қил. Қутратқучилар билән арилашма.
22 внезапу бо истяжут нечестивых, мучения же обоих кто увесть?
Бундақ кишиләргә келидиған балаю-апәт уштумтут болар, [Пәрвәрдигар билән падишаниң] уларни қандақ йоқитидиғанлиғини биләмсән?
23 Сия же вам смысленным глаголю разумети: срамлятися лица на суде не добро.
Буларму ақиланиләрниң сөзлиридур: — Сот қилғанда бир тәрәпкә ян бесиш қәтъий болмас.
24 Глаголяй нечестиваго, яко праведен есть, проклят от людий будет и возненавиден во языцех:
Җинайәтчигә: «Әйипсиз сән» дәп һөкүм чиқарған кишигә, Хәлиқләр ләнәт ейтар; Әл-жутлар униңдин нәпрәтлинәр.
25 обличающии же лучшии явятся, на няже приидет благословение благо:
Бирақ улар җинайәтчиниң гунайини ечип ташлиған кишидин хурсән болар, Улар униңға бәхит-саадәт тилишәр.
26 и устне облобызают отвещающыя словеса блага.
Дурус җавап бәргүчи, Гояки кишиниң ләвлиригә сөйгүчидур.
27 Уготовляй на исход дела твоя, и уготовися на село, и ходи вслед мене, и созиждеши дом твой.
Авал сиртта ишлириңниң йолини һазирлап, Етиз-ериқлириңни тәйярла, Андин өйүңни салғин.
28 Не буди свидетель лжив на твоего гражданина, ниже пространяйся твоима устнама.
Йеқиниңға қарши асассиз гувалиқ қилма; Ағзиңдин һеч ялғанчилиқ чиқарма.
29 Не рцы: имже образом сотвори ми, сотворю ему и отмщу ему, имиже мя преобиде.
«У маңа қандақ қилған болса, мәнму униңға шундақ қилимән, Униң маңа қилғинини өзигә яндуримән», дегүчи болма.
30 Якоже нива муж безумный, и яко виноград человек скудоумный:
Мән һорунниң етизлиғидин өттим, Әқилсизниң үзүмзарлиғи йенидин маңдим,
31 аще оставиши его, опустеет и травою порастет весь, и будет оставлен, ограды же каменныя его раскопаются.
Мана, һәр йеридин тикәнләр өсүп чиққан, Хохилар йәр йүзини бесип кәткән, Қоруқ теми өрүлүп кәткән!
32 Последи аз покаяхся, воззрех избрати наказание:
Уларни көргәч, убдан ойландим; Көргинимдин савақ алдим: —
33 мало дремлю, мало же сплю и мало объемлю рукама перси:
Сән: «Йәнә бирдәм көзүмни жумувалай, Йәнә бирдәм ухливалай, Йәнә бирдәм пут-қолумни алмап йетивалай» — десәң,
34 аще же сие твориши, приидет предидущи нищета твоя и скудость твоя, яко благ течец.
Намратлиқ булаңчидәк сени бесип келәр, Һаҗәтмәнлик қалқанлиқ әскәрдәк саңа һуҗум қилар.
