Притчи Соломона 23
1 Аще сядеши вечеряти на трапезе сильнаго, разумно разумевай предлагаемая тебе,
Катта әрбаб билән һәмдәстихан болсаң, Алдиңдики ким екәнлигини убдан ойлан.
2 и налагай руку твою, ведый, яко сицевая тебе подобает уготовити:
Иштийиң яман болса, Гелиңға пичақ тәңләп турғандәк өзүңни тарт.
3 аще же несытнейший еси, не желай брашен его: сия бо имут живот ложен.
Униң назу-немәтлирини тама қилма, Улар адәм алдайдиған тамақлардур.
4 Не распростирайся убог сый с богатым, твоею же мыслию удаляйся.
Бай болимән дәп өзүңни упратма; Өзүңниң зеһниңни бу ишқа қаратма.
5 Аще устремиши на него око твое, никогдаже явится: соделаны бо суть ему крила яко орлу, и обращается в дом настоятеля своего.
[Байлиқларға] көз тикишиң биләнла, улар йоқ болиду; Пул-мал дәрвәқә өзигә қанат ясап, Худди бүркүттәк асманға учуп кетәр.
6 Не вечеряй с мужем завистливым, ниже похощеши пищей его:
Ач көзниң ненини йемә, Униң есил назу-немәтлирини тама қилма;
7 имже бо образом аще кто поглотит власы, сице яст и пиет: ниже к себе да введеши его и снеси хлеб твой с ним:
Чүнки униң көңли қандақ болғандәк, өзиму шундақ. У ағзида: — Қени, алсила, ичсилә! — десиму, Бирақ көңлидә сени ойлиғини йоқ.
8 изблюет бо его и осквернит словеса твоя добрая.
Йегән бир жутум таамниму қусуветисән, Униңға қилған чирайлиқ сөзлириңму бекарға кәткән болиду.
9 Во ушию безумнаго ничтоже глаголи, да не когда поругает разумная словеса твоя.
Ахмаққа йол көрситип салма, Чүнки у әқил сөзлириңни көзгә илмас.
10 Не прелагай предел вечных и в стяжание сирот не вниди:
Қедимдә бекиткән йәрниң пасил ташлирини йөткимә, Житимларниң етизлириғиму аяқ басма;
11 избавляяй бо их Господь крепок есть и разсудит суд их с тобою.
Чүнки уларниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучиси интайин күчлүктур; У Өзи улар үчүн үстүңдин дәва қилар.
12 Даждь в наказание сердце твое, ушеса же твоя уготовай словесем чувственным.
Несиһәткә көңүл қой, Илим-билимләргә қулақ сал.
13 Не преставай младенца наказовати: аще бо жезлом биеши его, не умрет (от него):
Балаңға тәрбийә бериштин еринмә; Әгәр таяқ билән урсаң, у өлүп кәтмәйду;
Сән уни таяқ билән урсаң, Бәлким уни тәһтисарадин қутқузивалисән. (Sheol h7585)
15 Сыне, аще премудро будет сердце твое, возвеселиши и мое сердце,
И оғлум, дана болсаң, Мениң қәлбим қанчә хуш болар еди!
16 и пребудут в словесех твои устне к моим устнам, аще права будут.
Ағзиңда орунлуқ сөзләр болса, ич-ичимдин шатлинимән.
17 Да не ревнует сердце твое грешником, но в страсе Господни буди весь день:
Гуна садир қилғучиларға рәшк қилма, Һәрдайим Пәрвәрдигардин әймиништә турғин;
18 аще бо соблюдеши я, будут ти внуцы, и упование твое не отступит.
Шундақ қилғиниңда җәзмән көридиған яхши күнүң болиду, Арзу-үмүтүң бекарға кәтмәс.
19 Слушай, сыне, и премудр бывай и исправляй мысли твоего сердца:
И оғлум, сөзүмгә қулақ селип дана бол, Қәлбиңни [Худаниң] йолиға башлиғин.
20 не буди винопийца, ниже прилагайся к сложением и купованием мяс:
Мәйхорларға арилашма, Нәпси яман гөшхорлар билән барди-кәлди қилма;
21 всяк бо пияница и блудник обнищает, и облечется в раздранная и в рубища всяк сонливый.
Чүнки һарақкәш билән нәпси яман ахирида йоқсуллуқта қалар, Ғәпләт уйқисиға патқанларға җәндә кийимни кийгүзәр.
22 Слушай, сыне, отца родившаго тя, и не презирай, егда состареется мати твоя.
Сени тапқан атаңниң сөзини аңла, Анаң қериғанда униңға һөрмәтсизлик қилма.
23 Истину стяжи и не отрини мудрости и учения и разума.
Һәқиқәтни сетивал, Уни һәргиз сетивәтмә. Даналиқ, тәрбийә вә йорутулушниму ал.
24 Добре воспитовает отец праведен, о сыне же премудрем веселится душа его.
Һәққаний балиниң атиси чоң хошаллиқ тапар; Дана оғулни тапқан атиси униңдин хурсән болар.
25 Да веселится отец и мати о тебе, и да радуется рождшая тя.
Ата-анаңни сөйүндүрүп, Сени туққан анаңни хуш қил.
26 Даждь ми, сыне, твое сердце, очи же твои моя пути да соблюдают.
И оғлум, қәлбиңни маңа тапшур; Көзлириңму һаятлиқ йоллиримға тикилсун!
27 Сосуд бо сокрушен чуждий дом, и студенец тесен чуждий:
Чүнки паһишә аял чоңқур оридур, Бузуқ ят аял тар зиндандур;
28 сей бо вскоре погибнет, и всякий законопреступник потребится.
Улар қарақчидәк мөкүвелип, Инсанийәт арисидики вапасизларни көпәйтәр.
29 Кому горе? Кому молва? Кому судове? Кому горести и свары? Кому сокрушения вотще? Кому сини очи?
Кимдә азап бар? Кимдә дәрд-әләм? Ким җедәл ичидә қалар? Ким налә-пәряд көтирәр? Ким сәвәпсиз ярилинар? Кимниң көзи қизирип кетәр?
30 Не пребывающым ли в вине? И не назирающым ли, где пирове бывают?
Дәл шарап үстидә узун олтарған, Әбҗәш шараптин тетишқа алдириған мәйхорлар!
31 Не упивайтеся вином, но беседуйте ко человеком праведным, и беседуйте во проходех: аще бо на чашы и сткляницы вдаси очи твои, последи имаши ходити нажайший белилнаго древа:
Шарапниң әҗайип қизиллиғиға, униң җамдики җулалиғиға, Кишиниң гелидин шундақ силиқ өткәнлигигә мәптун болуп қалма!
32 последи же яко от змиа уязвен прострется, и якоже от кераста разливается ему яд.
Ахирида у зәһәрлик иландәк чеқивалиду, Оқ иландәк нәштирини санҗийду.
33 Очи твои егда узрят (жену) чуждую, уста твоя тогда возглаголют стропотная:
Көз алдиңда ғәлитә мәнзириләр көрүниду, Ағзиңдин қалаймиқан сөзләр чиқиду.
34 и возляжеши яко в сердцы моря и якоже кормчий во мнозе волнении.
Худди деңиз-океанларда ләйләп қалғандәк, Йәлкәнлик кеминиң мома яғичи үстидә ятқандәк болисән.
35 Речеши же: биша мя, и не поболех, и поругашася ми, аз же не разумех: когда утро будет, да шед взыщу, с нимиже снидуся?
Сән чоқум: — Бириси мени урди, лекин мән яриланмидим! Бириси мени таяқ билән урди, бирақ ағриғини сәзмидим!» — дәйсән. Бирақ сән йәнә: «Һошумға кәлсәмла, мән йәнила шарапни издәймән! — дәйсән.
