Притчи Соломона 20
1 Невинно вино, укоризненно же пиянство, и всяк пребываяй в нем не будет премудр.
Шарап кишини рәсва қилар, Һарақ кишини ғалҗирлаштурар; Кимки униңға берилип езип кәтсә, әқилсиздур.
2 Не разнствует прещение царево от ярости львовы: раздражаяй же его и примешаяйся ему согрешает в свою душу.
Падишаһниң ғәзиви ширниң һөкиришигә охшаш қорқунучлуқтур; Униң аччиғини кәлтүргән, өз җениға җаза чүшүрәр.
3 Слава мужу отвращатися от досаждения: всяк же безумен сими соплетается.
Өзини маҗирадин нери қилиш кишиниң иззитидур; Бирақ һәр бир ахмақ өзини басалмас.
4 Поносимь ленивый не усрамляется, такожде и заемляй пшеницу в жатву.
Һорун адәм қишта йәр һайдимәс; Жиғим вақтида йоқлуқта қелип ашлиқ тиләр.
5 Вода глубока совет в сердцы мужа: муж же премудр изчерплет ю.
Кишиниң көңлидики ой-нийәтлири чоңқур суға охшаштур; Йорутулған адәм уларни тартип алалайду.
6 Велика вещь человек, и драгая муж творяй милость: мужа же верна (велико) дело обрести.
Өзини садиқ дәйдиғанлар көптур; Бирақ ишәшлик бир адәмни ким тапалисун?
7 Иже без порока живет в правде, блажены оставит дети своя.
Һәққаний адәм диянәтлик йолда маңар; Униң пәрзәнтлиригә бәхит-бәрикәт қалдурулар!
8 Егда царь праведен на престоле сядет, не противится пред очима его ничтоже лукаво.
Падиша адаләт тәхтидә олтарғанда, Һәммә яманлиқни көзи билән қоғлайду.
9 Кто похвалится чисто имети сердце? Или кто дерзнет рещи чиста себе быти от грехов?
Ким өзини гунадин тазиландим, Виҗданим пакланди, дейәләйду?
10 Вес велик и мал, и мера сугуба, нечиста пред Господем обоя:
Икки хил тараза теши, Икки хил күрә ишлитиш, Охшашла Пәрвәрдигарға жиркиничликтур.
11 и творяй я в начинаниих своих запнется: юнота с преподобным, и правый путь его.
Һәтта бала өз хислити билән билинәр; Униң қилғанлириниң пак, дурус яки әмәслиги һәрикәтлиридин көрүнүп турар.
12 Ухо слышит, и око видит: Господня дела обоя.
Көридиған көзни, аңлайдиған қулақни, Һәр иккисини Пәрвәрдигар яратти.
13 Не люби клеветати, да не вознесешися: отверзи очи твои и насыщайся хлеба.
Уйқиға амрақ болма, намратлиққа учрайсән; Көзүңни ечип ойғақ бол, нениң мол болар.
14 Зло, зло, речет стяжаваяй, и отшед тогда похвалится.
Херидар мал алғанда: «Начар екән, начар екән!» дәп қақшайду; Елип кәткәндин кейин [«Есил нәрсә, әрзан алдим» дәп] махтиниду.
15 Есть злато и множество камений драгих, сосуд честен устне разумны.
Алтун бар, ләәл-яқутларму көптур; Бирақ билимни беғишлиған ләвләр немидегән қиммәтлик гөһәрдур!
16 Возми ризу его, яко испоручник бысть чуждыя, и за чуждую возми залог от него.
Ятқа кепил болған кишидин қәризгә тонини тутуп алғин; Ят хотунға капаләт бәргән кишидин капаләт пули ал.
17 Сладок есть человеку хлеб лжи, но потом исполнятся уста его камения.
Алдап еришкән тамақ татлиқтур; Кейин, униң йегини шеғил болар.
18 Помышление в совете уготовится, в правлении же творит брань.
Планлар мәслиһәт билән бекитиләр; Пишқан көрсәтмә билән җәң қилғин.
19 Открываяй тайну ходит лестию: и прельщающему устнами своими не примешайся.
Гәп тошуғучи сирларни ашкарилар; Шуңа валақтәккүр билән арилашма.
20 Злословящему отца или матерь угаснет светилник, зеницы же очес его узрят тму.
Кимки ата-анисини һақарәт қилса, Униң чириғи зулмәт қараңғусида өчәр!
21 Часть поспешна в начале, в последних не благословится.
Тез еришкән мирас һаман бәрикәтлик болмас.
22 Не рцы: отмщу врагу: но потерпи Господа, да ти поможет.
Яманлиққа яманлиқ қайтурай демә; Пәрвәрдигарға тайинип күт, У дәрдиңгә йетәр.
23 Мерзость Господеви сугубый вес, и мерило лживо не добро пред ним.
Икки хил тараза теши Пәрвәрдигарға жиркиничликтур; Сахта өлчәм қәтъий яримас.
24 От Господа исправляются стопы мужу: смертный же како уразумеет пути своя?
Инсанниң һаятлиқ қәдәмлирини Пәрвәрдигар бәлгүләйду; Ундақта инсан өз мусаписини нәдин билсун?
25 Сеть мужеви скоро нечто от своих освящати: по обете бо раскаяние бывает.
Бир нәрсисини йениклик билән «[Худаға] аталған!» дәп вәдә бериш, Қәсәмләрдин кейин иккилинип қайта ойлиниш, Өз җенини қилтаққа чүшүргәнгә баравәр.
26 Веятель нечестивых есть царь мудр и наложит на ня коло.
Дана падиша яманларни топанни соруғандәк соруветиду, Хаман тәпкәндәк тулуқ билән янҗиветәр.
27 Свет Господень дыхание человеком, иже испытает тайная утробы.
Адәмниң роһ-виҗдани — Пәрвәрдигарниң чириғидур, У қәлбниң һәр бир тәглирини тәкшүрүп пәриқ етәр.
28 Милостыня и истина сохранение царю, и обыдут престол его в правде.
Меһри-шәпқәт вә һәқиқәт падишани сақлайду; У меһри-шәпқәт биләнла өз тәхтини мустәһкәмләйду.
29 Лепота (есть) юным премудрость: слава же старым седины.
Яш жигитләрниң қавуллуғи уларниң пәхридур; Қериларниң иззити ақ чачлиридур.
30 Раны и сокрушения сретают злых, язвы же в сокровищих чрева.
Тәрбийә ярилири яманлиқни тазилап чиқирар, Таяқ излири ич-бағирни таза қилар.
