Притчи Соломона 16
1 Человеку предложение сердца: и от Господа ответ языка.
Көңүлдики нийәтләр инсанға тәвәдур; Бирақ тилниң җавави Пәрвәрдигарниң илкидидур.
2 Вся дела смиреннаго явленна пред Богом, и укрепляяй духи Господь.
Инсан өзиниң һәммә қилған ишини пак дәп биләр; Лекин қәлбдики нийәтләрни Пәрвәрдигар таразиға селип тартип көрәр.
3 Приближи ко Господу дела твоя, и утвердятся помышления твоя.
Нийәт қилған ишлириңни Пәрвәрдигарға тапшурғин, Шундақ қилғанда планлириң пишип чиқар.
4 Вся содела Господь Себе ради: нечестивии же в день зол погибнут.
Пәрвәрдигар барлиқ мәвҗудийәтниң һәр бирини мәлум мәхсәт билән апиридә қилған; Һәтта яманларниму балаю-апәт күни үчүн яратқандур.
5 Нечист пред Богом всяк высокосердый: в руку же руце влагаяй неправедно не обезвинится.
Тәкәббурлуққа толған көңүлләрниң һәр бири Пәрвәрдигарға жиркиничликтур; Қол тутушуп бирләшсиму, җазасиз қалмас.
6 Начало пути блага, еже творити праведная, приятна же пред Богом паче, нежели жрети жертвы.
Муһәббәт-шәпқәт вә һәқиқәт билән гуналар кафарәт қилинип йепилар; Пәрвәрдигардин әйминиш адәмләрни яманлиқтин халий қилар.
7 Ищай Господа обрящет разум со правдою:
Адәмниң ишлири Пәрвәрдигарни хурсән қилса, У һәтта дүшмәнлириниму униң билән енақлаштурар.
8 праве же ищущии его обрящут мир.
Һалал алған аз, Һарам алған көптин әвзәлдур.
9 Вся дела Господня со правдою: хранится же нечестивый на день зол.
Инсан көңлидә өз йолини тохтитар; Амма қәдәмлирини тоғрилайдиған Пәрвәрдигардур.
10 Пророчество во устнех царевых, в судищи же не погрешат уста его.
Һәтта падишаниң ләвлиригә қаритип әпсун оқулсиму, Униң ағзи тоғра һөкүмдин чәтнимәс.
11 Превеса мерила правда у Господа: дела же Его мерила праведная.
Адил тараза-мизанлар Пәрвәрдигарға хастур; Тараза ташлириниң һәммисини У ясиғандур.
12 Мерзость цареви творяй злая: со правдою бо уготовляется престол началства.
Падиша рәзиллик қилса жиркиничликтур, Чүнки тәхт һәққанийәт биләнла мәһкәм турар.
13 Приятны царю устне праведны, словеса же правая любит Господь.
Һәққаний сөзлигән ләвләр падишаларниң хурсәнлигидур; Улар дурус сөзлигүчиләрни яхши көрәр.
14 Ярость царева вестник смерти: муж же премудр утолит его.
Падишаһниң қәһри гоя өлүмниң әлчисидур; Бирақ дана киши [униң ғәзивини] тиничландурар.
15 Во свете жизни сын царев: приятнии же ему яко облак позден.
Падишаһниң чирайиниң нури кишигә җан киргүзәр; Униң шәпқити вақтида яққан «кейинки ямғур»дур.
16 Угнеждения премудрости избраннее злата: вселения же разума дражайши сребра.
Даналиқ елиш алтун елиштин нәқәдәр әвзәлдур; Йорутулушни таллаш күмүчни таллаштин шунчә үстүндур!
17 Путие жизни укланяются от злых: долгота же жития путие праведни. Приемляй наказание во благих будет, храняй же обличения умудрится. Иже хранит своя пути, соблюдает свою душу: любяй же живот свой щадит своя уста.
Дурус адәмниң егиз көтирилгән йоли яманлиқтин айрилиштур; Өз йолиға еһтият қилған киши җенини сақлап қалар.
18 Прежде сокрушения предваряет досаждение, прежде же падения злопомышление.
Мәғрурлуқ һалак болуштин авал келәр, Тәкәббурлуқ жиқилиштин авал келәр.
19 Лучше кроткодушен со смирением, нежели иже разделяет корысти с досадительми.
Кәмтәр болуп мискинләр билән барди-кәлдидә болуш, Тәкәббурлар билән һарам мал бөлүшкәндин әвзәлдур.
20 Разумный в вещех обретатель благих, надеяйся же на Господа блажен.
Кимки ишни пәм-парасәт билән қилса пайда тапар; Пәрвәрдигарға таянған болса, бәхит-саадәт көрәр.
21 Премудрыя и разумныя злыми наричут, сладции же в словеси множае услышани будут.
Көңли дана киши сәгәк атилар; Йеқимлиқ сөзләр адәмләрниң билимини ашурар.
22 Источник животен разум стяжавшым, наказание же безумных зло.
Пәм-парасәт өзигә егә болғанларға һаятлиқниң булиқидур; Әқилсизләргә тәлим бәрмәкниң өзи әқилсизликтур.
23 Сердце премудраго уразумеет яже от своих ему уст, во устнах же носит разум.
Ақиланә кишиниң қәлби ағзидин әқил чиқирар; Униң ләвзигә билимни зиядә қилар.
24 Сотове медовнии словеса добрая, сладость же их изцеление души.
Йеқимлиқ сөзләр гоя һәсәлдур; Көңүлләрни хуш қилип тәнгә давадур.
25 Суть путие мнящиися прави быти мужу, обаче последняя их зрят во дно адово.
Адәм балисиға тоғридәк көрүнидиған бир йол бар, Лекин ақивити һалакәткә баридиған йоллардур.
26 Муж в трудех труждается себе и изнуждает погибель свою: строптивый во своих устах носит погибель.
Ишлигүчиниң иштийи уни ишқа салар; Униң қарни униңға һайдакчилик қилар.
27 Муж безумен копает себе злая и во устнах своих сокровищствует огнь.
Муттәһәм киши яман гәпни колап жүрәр; Униң ләвлири лавулдап турған отқа охшар.
28 Муж строптивый разсылает злая, и светилник льсти вжигает злым, и разлучает други.
Әгир адәм җедәл-маҗира туғдурғучидур; Ғәйвәтчи йеқин достларни айриветәр.
29 Муж законопреступен прельщает други и отводит их в пути не благи.
Зораван киши йеқин адимини аздурар; Уни яман йолға башлап кирәр.
30 Утверждаяй очи свои мыслит развращенная, грызый же устне свои определяет вся злая: сей пещь есть злобы.
Көзини жумувалған киши яман нийәтни ойлар; Левини чишлигән киши яманлиққа тәйярдур.
31 Венец хвалы старость, на путех же правды обретается.
Һәққанийәт йолида ақарған чач, Адәмниң шөһрәт таҗидур.
32 Лучше муж долотерпелив паче крепкаго, (и муж разум имеяй паче земледелца великаго: ) удержаваяй же гнев паче вземлющаго град.
Асан аччиқлимайдиған киши палвандин әвзәлдур; Өзини тутувалған шәһәр алғандинму үстүндур.
33 В недра входят вся неправедным: от Господа же вся праведная.
Чәк етәккә ташланғини билән, Лекин нәтиҗиси пүтүнләй Пәрвәрдигардиндур.
