Притчи Соломона 11
1 Мерила льстивая мерзость пред Господем, вес же праведный приятен Ему.
Ялған тараза Пәрвәрдигарға жиркиничликтур; Адил җиң теши Уни хурсән қилар.
2 Идеже аще внидет досаждение, тамо и безчестие: уста же смиренных поучаются премудрости.
Тәкәббурлуқ билән биргә шәрмәндичилик әгишип келәр; Лекин даналиқ кичик пеилларға һәмраһ болар.
3 Умираяй праведник остави раскаяние, удобна же бывает и посмеятелна нечестивых погибель.
Тоғриларниң сәмимийлиги өзини йетәкләр; Лекин каззапларниң әгирлиги өзини вәйран қилар.
4 Совершенство правых наставит их, и поползновение отрицающихся пленит их. Не упользуют имения в день ярости: правда же избавит от смерти.
Худаниң ғәзәп күнидә мал-дунияниң пайдиси болмас; Лекин һәққанийәт адәмни өлүмдин қутқузар.
5 Правда непорочнаго исправляет пути, нечестие же впадает в неправду.
Камил адәмниң һәққанийлиғи өзини түз йолға башлар; Яман адәм өз яманлиғидин жиқилар.
6 Правда мужей правых избавит их, безсоветием же уловляются беззаконнии.
Дурус адәмләрниң һәққанийлиғи өзлирини қутқузар; Лекин каззаплар өз һейлә-нәйриңидин тутулар.
7 Скончавшуся мужу праведну, не погибнет надежда: похвала же нечестивых погибнет.
Рәзил адәм өлсә, униң үмүти йоққа чиқар; Гунакарниң үмүти ахири қуруқ қалар.
8 Праведный от лова убегнет, в негоже место предается нечестивый.
Һәққаний адәм қийинчилиқтин халий қилинар; Рәзил адәм униң орниға тутулар.
9 Во устех нечестивых сеть гражданом, чувство же праведных благопоспешно.
Мунапиқлар өз ағзи билән йеқинини бузар; Лекин һәққанийлар билими билән қутқузулар.
10 Во благих праведных исправится град, и в погибели нечестивых радование.
Һәққаний адәм ронақ тапса, шәһәр хуш болар; Рәзил адәм һалак болса, хәлиқ тәнтәнә қилар.
11 В благословении правых возвысится град, усты же нечестивых раскопается.
Тоғриларниң бәрикәт тиләшлири билән шәһәр гүллинәр; Лекин рәзилләрниң тили билән вәйран болар.
12 Ругается гражданом лишенный разума, муж же мудр безмолвие водит.
Өз йеқинини сөкидиған киши — әқилсиздур; Амма йорутулған адәм ағзини жиғар.
13 Муж двоязычен открывает советы в сонмищи, верный же духом таит вещы.
Гәп тошуғучи мәхпийәтләрни ашкарилар; Садиқ адәм аманәткә хиянәт қилмас.
14 Умже и несть управления, падают аки листвие, спасение же есть во мнозе совете.
Йолйоруқ кам болса, әл-жут жиқилар; Улуқ бир мәслиһәтчи болса, әл ниҗат тапар.
15 Лукавый злодействует, егда сочетавается с праведным, ненавидит же гласа утверждения.
Ятқа борун болған киши зиян тартмай қалмас; Қол беришип кепил болушни яман көргән кишиниң қулиқи тинич болар.
16 Жена благодатна возносит мужу славу: престол же безчестия жена ненавидящая правды. Богатства ленивии скудни бывают, крепцыи же утверждаются богатством.
Шапаәтлик аял иззәт-һөрмәтни қолдин бәрмәс; Зораванлар байлиқни қолдин бәрмәс.
17 Души своей благотворит муж милостивый, погубляет же тело свое немилостивый.
Рәһимдил өз-өзигә бәхит яритар; Рәһимсиз өз тенини ағритар.
18 Нечестивый творит дела неправедная: семя же праведных мзда истины.
Яман адәмләрниң алған иш һәққи уларни алдар, бәрикәтсиз болар; Амма һәққанийәт териғучи адәм әмәлий инъам алар.
19 Сын праведный раждается в живот: гонение же нечестиваго в смерть.
Һәққанийәт адәмгә һаятлиқ тапқузар; Яманлиқни көзләп жүридиған киши өлүмгә йүз тутар.
20 Мерзость Господеви путие развращенни, приятни же Ему вси непорочнии в путех своих.
Нийити бузуқ киши Пәрвәрдигарға жиркиничликтур; Амма йоли диянәтлик кишиләр униң хурсәнлигидур.
21 В руку руце вложив неправедно, не без муки будет злых: сеяй же правду приимет мзду верну.
Қол тутушуп бирләшсиму, яманлар җазаға тартилмай қалмас; Лекин һәққанийларниң нәсли ниҗат тапар.
22 Якоже усерязь златый в ноздрех свинии, тако жене злоумней лепота.
Чирайлиқ амма тетиқсиз хотун, Чошқиниң тумшуғиға алтун һалқа салғандәктур.
23 Желание праведных все благое, надежда же нечестивых погибнет.
Һәққанийларниң арзуси пәқәт яхши мевә елип келәр; Яманларниң күткини ғәзәп-нәпрәттур.
24 Суть, иже своя сеюще, множайшая творят: суть же и собирающе чуждая, умаляются.
Бирәв мәртләрчә тарқатсиму, гүллинәр; Йәнә бирәв беришкә тегишлигини айисиму, пәқәт намратлишар.
25 Душа благословенна всякая простая: муж ярый неблагообразен.
Мәрт адәм әтлинәр; Башқиларни суғарғучи өзиму суғирилар.
26 Удержаваяй пшеницу оставит ю языком: продаяй пшеницу скупо, от народа проклят, благословение же Господне на главе подавающаго.
Ашлиқни сатмай бесивалған киши әлниң ләнитигә учрайду; Лекин ашлиқни сетип бәргүчигә бәрикәт тилинәр.
27 Творяй благая ищет благодати добры: ищущаго же злая постигнут его.
Яхшилиқни издәп интилгән адәм шапаәт тапар; Яманлиқни издигән адәм өзи яманлиқ көрәр.
28 Надеяйся на богатство свое, сей падет: заступаяй же праведных, той возсияет.
Өз мал-дуниясиға таянғучи жиқилар; Һәққаний киши йопурмақтәк көкирәр.
29 Не сматряяй своего дому наследит ветры: поработает же безумный разумному.
Өз өйигә азарчилиқ салған киши шамалға мирас болар; Әқилсиз адәм ақиланиниң қули болуп қалар.
30 От плода правды древо жизни прозябает: отемлются же безвременно души беззаконных.
Һәққанийниң беридиған мевиси «һаятлиқ дәриғи»дур; Дана киши көңүлләрни [һаятлиққа] майил қилар.
31 Аще праведный едва спасается, нечестивый же и грешный где явится?
Қараңлар, һәққаний адәм бу дунияда [сәһвәнлиги үчүн] бәдәл төлигән йәрдә, Рәзилләр билән гунакарларниң ақивити қандақ болар?
