Притчи Соломона 10
1 Сын премудр веселит отца, сын же безумен печаль матери.
Падиша Сулайманниң пәнд-несиһәтлири: — Дана оғул атисини шат қилар; Әқилсиз оғул анисини қайғу-һәсрәткә салар.
2 Не пользуют сокровища беззаконных, правда же избавит от смерти.
Һарам байлиқларниң һеч пайдиси болмас; Һәққанийәт инсанни өлүмдин қутулдурар.
3 Не убиет гладом Господь душу праведную, живот же нечестивых низвратит.
Пәрвәрдигар һәққаний адәмниң җенини ач қоймас; Лекин у қәбиһләрниң нәпсини боғуп қояр.
4 Нищета мужа смиряет: руце же мужественных обогащаются.
Һорунлуқ кишини гадай қилар; Ишчанлиқ болса баяшат қилар.
5 Сын наказан премудр будет, безумный же слугою употребится: спасется от зноя сын разумный, ветротленен же бывает на жатве сын беззаконный.
Язда һосулни жиғивалғучи — дана оғулдур; Лекин орма вақтида ухлап ятқучи — хиҗаләткә қалдуридиған оғулдур.
6 Благословение Господне на главе праведнаго: уста же нечестивых покрыет плачь безвременный.
Бәрикәт һәққаний адәмниң бешиға чүшәр; Амма зораванлиқ яманларниң ағзиға урар.
7 Память праведных с похвалами: имя же нечестивых угасает.
Һәққаний адәмниң ядикари мубарәктур; Яманларниң нами болса, сесиқ қалар.
8 Премудр сердцем приимет заповеди: непокровенный же устнама остроптевая запнется.
Дана адәм йолйоруқ-несиһәтләрни қобул қилар; Кот-кот, надан киши өз айиғи билән путлишар.
9 Иже ходит просто, ходит надеяся: развращая же пути своя, познан будет.
Ғубарсиз жүргән кишиниң жүрүш-туруши турақлиқтур, Йоллирини әгир қилғанниң кири ахири ашкарилиниду.
10 Намизаяй оком с лестию собирает мужем печали: обличаяй же со дерзновением миротворит.
Көз ишаритини қилип жүридиғанлар адәмни дағда қалдурар; Кот-кот, надан киши өз айиғи билән путлишар.
11 Источник жизни в руце праведнаго: уста же нечестиваго покрыет пагуба.
Һәққаний адәмниң ағзи һаятлиқ булиқидур, Амма зораванлиқ яманниң ағзиға урар.
12 Ненависть воздвизает распрю: всех же нелюбопрителных покрывает любовь.
Өчмәнлик җедәл қозғар; Меһир-муһәббәт һәммә гуналарни япар.
13 Иже от устен произносит премудрость, жезлом биет мужа безсердечна.
Әқил-идрақлик адәмниң ағзидин даналиқ тепилар; Әқилсизниң дүмбисигә палақ тегәр.
14 Премудрии скрыют чувство, уста же продерзаго приближаются сокрушению.
Дана адәмләр билимләрни зиядә топлар; Лекин ахмақниң ағзи уни һалакәткә йеқинлаштурар.
15 Стяжание богатых град тверд, сокрушение же нечестивых нищета.
Мал-дуниялири гоя мәзмут шәһәрдәк байниң капалитидур; Мискинни һалак қилидиған иш дәл униң намратлиғидур.
16 Дела праведных живот творят, плодове же нечестивых грехи.
Һәққанийларниң әҗирлири җанға җан қошар, Қәбиһләрниң һосули гунанила көпәйтиштур.
17 Пути жизни хранит наказание: наказанием же не обличеный заблуждает.
Несиһәтни аңлап уни сақлиғучи һаятлиқ йолиға маңар; Тәнбиһләрни рәт қилған киши йолдин азғанлардур.
18 Покрывают вражду устне правыя: износящии же укоризну безумнейшии суть.
Адавәт сақлиған киши ялған сөзлимәй қалмас; Төһмәт чаплиғанлар ахмақтур.
19 От многословия не избежиши греха: щадя же устне, разумен будеши.
Гәп көп болуп кәтсә, гунадин халий болмас, Лекин ағзиға егә болған әқиллиқтур.
20 Сребро разжженое язык праведнаго: сердце же нечестиваго изчезнет.
Һәққаний адәмниң сөзи худди сап күмүч; Яманниң ойлири толиму әрзимәстур.
21 Устне праведных ведят высокая: безумнии же в скудости скончаваются.
Һәққаний адәмниң сөзлири нурғун кишини қувәтләр; Ахмақлар әқли кәмлигидин өләр.
22 Благословение Господне на главе праведнаго, сие обогащает, и не имать приложитися ему печаль в сердцы.
Пәрвәрдигарниң ата қилған бәрикити адәмни дөләтмән қилар; У бәрикитигә һеч бир җапа-мушәққәт қошмас.
23 Смехом безумный творит злая: премудрость же мужеви раждает разум.
Ахмақ қәбиһликни тамашә дәп биләр; Амма даналиқ йорутулған кишиниң [хурсәнлигидур].
24 В погибели нечестивый обносится: желание же праведнаго приятно.
Яман киши немидин қорқса шуниңға учрар; Һәққаний адәмниң арзуси әмәлгә ашурулар.
25 Преходящей бури, нечестивый изчезает, праведный же уклонився спасается во веки.
Яман адәм қуюндәк өтүп йоқар; Лекин һәққаний адәм мәңгүлүк һулдәктур.
26 Якоже гроздие зеленое вред зубом и дым очима, тако законопреступление творящым е.
Адәм аччиқ су жутувалғандәк, Көзигә ис-түтәк кирип кәткәндәк, Һорун адәмни ишқа әвәткәнму шундақ болар.
27 Страх Господень прилагает дни: лета же нечестивых умалятся.
Пәрвәрдигардин әйминиш өмүрни узун қилар, Яманниң өмри қисқартилар.
28 Пребывает с праведными веселие, упование же нечестивых погибает.
Һәққаний адәмниң үмүти хурсәнлик елип келәр; Лекин рәзилниң күткини йоққа чиқар.
29 Утверждение преподобному страх Господень, сокрушение же творящым злая.
Пәрвәрдигарниң йоли дурус яшаватқанларға башпанаһдур; Қәбиһлик қилғучиларға болса һалакәттур.
30 Праведник во веки не поколеблется: нечестивии же не населят земли.
Һәққанийларниң орни мустәһкәмдур; Яманлар зиминда узун турмас.
31 Уста праведнаго каплют премудрость, язык же неправеднаго погибнет:
Һәққаний адәмниң ағзидин даналиқ чиқар; Лекин шумлуқ тил кесип ташлинар.
32 устне мужей праведных каплют благодати, уста же нечестивых развращаются.
Һәққаний адәмниң сөзи кишигә мок хушяқар; Яман адәмниң ағзидин шумлуқ чиқар.
