Притчи Соломона 1
1 Притчи Соломона сына Давидова, иже царствова во Израили,
Исраил падишаси Давутниң оғли Сулайманниң пәнд-несиһәтлири: —
2 познати премудрость и наказание и уразумети словеса мудрости,
Бу пәнд-несиһәтләр саңа әқил-парасәт, әдәп-әхлақни үгитип, сени ибрәтлик сөзләрни чүшинидиған қилиду;
3 прияти же извития словес и разрешения гаданий, уразумети же правду истинную и суд исправляти:
саңа даналиқ, һәққанийлиқ, пәм-парасәт вә дуруслуқниң йолйоруқ-тәрбийисини қобул қилдуриду.
4 да даст незлобивым коварство, отрочати же юну чувство же и смысл.
Бу [пәнд-несиһәтләр] наданларни зерәк қилип, яшларни билимлик вә сәзгүр қилиду;
5 Сих бо послушав, мудрый премудрее будет, а разумный строителство стяжет:
буларға қулақ селиши билән даналар билимини ашуриду, йорутулған кишиләр техиму дана мәслиһәткә еришиду,
6 уразумеет же притчу и темное слово, речения же премудрых и гадания.
шундақла пәнд-несиһәтләр һәм тәмсилләрниң мәнасини, данишмәнләрниң һекмәтлири һәм тилсим сөзлирини чүшинидиған қилиниду.
7 Начало премудрости страх Господень, разум же благ всем творящым его: благочестие же в Бога начало чувства, премудрость же и наказание нечестивии уничижат.
Пәрвәрдигардин қорқуш билимниң башлинишидур; Ахмақлар даналиқни вә тәрбийини көзгә илмайду.
8 Слыши, сыне, наказание отца твоего и не отрини заветов матере твоея:
И оғлум, атаңниң тәрбийисигә қулақ сал, анаңниң сөз-несиһәтидин айрилма;
9 венец бо благодатей приимеши на твоем версе и гривну злату о твоей выи.
чүнки улар сениң бешиңға тақалған гүл чәмбирәк, бойнуңға есилған марҗан болиду.
10 Сыне, да не прельстят тебе мужие нечестивии, ниже да восхощеши,
И оғлум, яманлар сени аздурса, уларға әгәшмигин.
11 аще помолят тя, глаголюще: иди с нами, приобщися крове, скрыем же в землю мужа праведна неправедно:
Әгәр улар: — Жүр, қапқан қуруп адәм өлтүрәйли; Йошурунивелип, бирәр бегуна кәлгәндә урайли!
Тәһтисарадәк уларни жутуветәйли, Сақ болсиму, һаңға чүшкәнләрдәк уларни жиқитайли; (Sheol h7585)
13 стяжание его многоценное приимем, исполним же домы нашя корыстей:
Улардин хилму-хил қиммәтлик мал-дунияға егә болуп, Өйлиримизни олҗа билән толдуримиз.
14 жребий же твой положи с нами: обще же влагалище стяжем вси, и мешец един да будет всем нам.
Биз билән шерик бол, Һәмянимиз бир болсун, десә, —
15 Не иди в путь с ними: уклони же ногу твою от стезь их:
И оғлум, уларға йолдаш болма, Өзүңни уларниң изидин нери қил!
16 нозе бо их на зло текут, и скори суть излияти кровь.
Чүнки уларниң путлири рәзилликкә жүгүриду, Қолини қан қилиш үчүн алдирайду.
17 Не без правды бо простираются мрежи пернатым:
Һәр қандақ учарқанат туюп қалғанда қапқан қоюш бекар аваричиликтур;
18 тии бо убийству приобщающеся, сокровищствуют себе злая: разрушение же мужей законопреступных зло.
Лекин булар дәл өз қенини төкүш үчүн сақлайду; Өз җанлириға замин болушни күтиду.
19 Сии путие суть всех творящих беззаконная: нечестием бо свою душу отемлют.
Нәпси йоғинап кәткән һәр бир адәмниң йоллириниң ақивити мана шундақ; [Һарам мал-дуния] өз егилириниң җенини алиду.
20 Премудрость во исходех поется, в стогнах же дерзновение водит,
[Бүйүк] даналиқ кочида очуқ-ашкарә хитап қилмақта, Чоң мәйданларда садасини аңлатмақта.
21 на краех же стен проповедуется, у врат же сильных приседит, во вратех же града дерзающи глаголет:
Коча доқмушлирида адәмләрни чақирмақта, Шәһәр дәрвазилирида сөзлирини җакалимақта: —
22 елико убо время незлобивии держатся правды, не постыдятся: безумнии же досады суще желателие, нечестивии бывше, возненавидеша чувство
И саддилар, қачанғичә мошундақ наданлиққа берилисиләр? Мәсқирә қилғучилар қачанғичә мәсқириликтин һозур алсун? Ахмақлар қачанғичә билимдин нәпрәтләнсун?!
23 и повинни быша обличением. Се, предложу вам моего дыхания речение, научу же вас моему словеси.
Тәнбиһлиримгә қулақ селип маңған йолуңлардин янған болсаңлар еди! Роһумни силәргә төкүп берәттим, Сөзлиримни силәргә билдүргән болаттим.
24 Понеже звах, и не послушасте, и простирах словеса, и не внимасте,
Лекин чақирсам, аңлимидиңлар; Қолумни узартсам, һеч қайсиңлар қаримидиңлар.
25 но отметасте моя советы и моим обличением не внимасте:
Несиһәтлиримниң һәммисигә пәрва қилмидиңлар, Тәнбиһимни аңлашни қилчә халимидиңлар.
26 убо и аз вашей погибели посмеюся, порадуюся же, егда приидет вам пагуба,
Шуңа, бешиңларға балаю-қаза кәлгәндә күлимән, Вәһимә силәргә йетиши билән мәсқирә қилимән.
27 и егда приидет на вы внезапу мятеж, низвращение же подобно бури приидет, или егда приидет вам печаль и градоразорение, или егда найдет на вы пагуба.
Һалакәт елип кәлгән вәһимә үстүңләргә чүшкәндә, Вәйранчилиқ силәргә қуюнтаздәк кәлгәндә, Силәр еғир қайғуға вә азапқа муптила болғиниңларда —
28 Будет бо егда призовете мя, аз же не послушаю вас: взыщут мене злии и не обрящут.
У чағда мошу кишиләр мәндин өтүнүп чақириду, Мән пәрва қилмаймән, Мени тәлмүрүп издисиму, тапалмайду.
29 Возненавидеша бо премудрость, словесе же Господня не прияша:
Улар билимгә нәпрәтләнгинидин, Пәрвәрдигардин әйминишни таллимиғинидин,
30 ниже хотеша внимати моим советом, ругахуся же моим обличением.
Мениң нәсиһитимни қилчә қобул қилғуси йоқлуғидин, Тәнбиһимгиму пәрва қилмиғиниңлардин,
31 Темже снедят своих путий плоды и своего нечестия насытятся:
Улар өз бешини йәйду, Өз қәстлиридин толуқ азап тартиду;
32 ибо, зане обидеша младенцев, убиени будут, и истязание нечестивыя погубит.
Чүнки саддиларниң йолдин чиқиши өз җениға замин болиду; Ахмақлар раһәтлик турмушидин өзлирини һалак қилиду.
33 Мене же слушаяй вселится на уповании и почиет без страха от всякаго зла.
Лекин маңа қулақ салғанлар аман-есән яшайду, Балаю-қазалардин, ғәм-әндишләрдин халий болуп, хатирҗәм туриду.
