Книга Неемии 9
1 В день же двадесять четвертый месяца сего собрашася сынове Израилевы в посте и во вретищих, и персть на главах их.
Και εν τη εικοστή τετάρτη ημέρα τούτου του μηνός συνήχθησαν οι υιοί Ισραήλ με νηστείαν και με σάκκους και με χώμα εφ' εαυτούς.
2 И отлучишася сынове Израилевы от всякаго сына чужда, и исповедаху грехи своя и беззакония отец своих.
Και εχωρίσθη το σπέρμα του Ισραήλ από πάντων των ξένων· και σταθέντες εξωμολογήθησαν τας αμαρτίας αυτών και τας ανομίας των πατέρων αυτών.
3 И сташа на стоянии своем и чтоша в книзе закона Господа Бога своего четверицею в день, и бяху исповедающеся Господеви и покланяющеся Господу Богу своему.
Και σταθέντες εν τω τόπω αυτών, ανέγνωσαν εν τω βιβλίω του νόμου Κυρίου του Θεού αυτών, εν τέταρτον της ημέρας· και εν τέταρτον, εξωμολογούντο και προσεκύνουν Κύριον τον Θεόν αυτών.
4 И сташа на степени левитов Иисус и сынове Кадмиили, Саханиа сын Саравиин, сынове Ханани, и возопиша гласом великим ко Господу Богу своему,
Τότε εσηκώθη επί το βήμα των Λευϊτών Ιησούς και Βανί, Καδμιήλ, Σεβανίας, Βουννί, Σερεβίας, Βανί και Χανανί, και ανεβόησαν μετά φωνής μεγάλης προς Κύριον τον Θεόν αυτών.
5 и рекоша левити, Иисус и Кадмиил: востаните, благословите Господа Бога нашего от века даже до века: и благословят имя славы Твоея, и вознесут во всяцем благословении и хвале.
Και οι Λευΐται, Ιησούς και Καδμιήλ, Βανί, Ασαβνίας, Σερεβίας, Ωδίας, Σεβανίας και Πεθαΐα, είπον, Σηκώθητε, ευλογήσατε Κύριον τον Θεόν υμών από του αιώνος έως του αιώνος· και ας ήναι, Θεέ, ευλογημένον το ένδοξόν σου όνομα, το υπέρτερον πάσης ευλογίας και αινέσεως.
6 И рече Ездра: Ты еси Сам Господь един, Ты сотворил еси небо и небо небесе и вся вои их, землю и вся, елика на ней суть, моря и вся, яже в них, и Ты оживляеши вся, и вои небеснии покланяются Тебе:
Συ αυτός είσαι Κύριος μόνος· συ εποίησας τον ουρανόν, τους ουρανούς των ουρανών, και πάσαν την στρατιάν αυτών, την γην και πάντα τα επ' αυτής, τας θαλάσσας και πάντα τα εν αυταίς, και συ ζωοποιείς πάντα ταύτα· και σε προσκυνούσιν αι στρατιαί των ουρανών.
7 Ты еси Господь Бог, ты избрал еси Аврама и извел еси его от страны Халдейския, и положил еси имя ему Авраам,
Συ είσαι Κύριος ο Θεός, όστις εξέλεξας τον Άβραμ και εξήγαγες αυτόν από της Ουρ των Χαλδαίων, και έδωκας εις αυτόν το όνομα Αβραάμ·
8 и обрел еси сердце его верно пред Тобою, и завещал еси с ним завет дати ему землю Хананейску и Хеттейску, и Аморрейску и Ферезейску, и Иевусейску и Гергесейску, и семени его: и утвердил еси словеса Твоя, яко праведен еси:
και εύρηκας την καρδίαν αυτού πιστήν ενώπιόν σου, και έκαμες προς αυτόν διαθήκην, ότι θέλεις δώσει την γην των Χαναναίων, των Χετταίων, των Αμορραίων και των Φερεζαίων και των Ιεβουσαίων και των Γεργεσαίων, ότι θέλεις δώσει αυτήν εις το σπέρμα αυτού· και εξετέλεσας τους λόγους σου· διότι δίκαιος είσαι συ.
9 и видел еси озлобление отец наших во Египте, и вопль их услышал еси на мори Чермнем,
Και είδες την θλίψιν των πατέρων ημών εν Αιγύπτω, και ήκουσας την κραυγήν αυτών επί την Ερυθράν θάλασσαν·
10 и дал еси знамения и чудеса во Египте на фараона и на вся рабы его и на вся люди земли его: познал бо еси, яко возгордешася на них, и сотворил еси Себе имя, якоже день сей:
και έδειξας σημεία και τέρατα επί τον Φαραώ και επί πάντας τους δούλους αυτού και επί πάντα τον λαόν της γης αυτού· επειδή εγνώρισας ότι υπερηφανεύθησαν εναντίον αυτών. Και έκαμες εις σεαυτόν όνομα, ως την ημέραν ταύτην.
11 и море расторгл еси пред ними, и проидоша посреде моря по суху, и гонители их ввергл еси в глубину, яко камень в воде зелней:
Και διέσχισας την θάλασσαν ενώπιον αυτών, και διέβησαν διά ξηράς εν μέσω της θαλάσσης· τους δε καταδιώκοντας αυτούς έρριψας εις τα βάθη, ως λίθον εις ύδατα ισχυρά·
12 и в столпе облачне водил еси их во дни и в столпе огненне в нощи, еже осветити им путь, по немуже идоша:
και ώδήγησας αυτούς την ημέραν διά στύλου νεφέλης, την δε νύκτα διά στύλου πυρός, διά να φωτίζης εις αυτούς την οδόν δι' ης έμελλον να διέλθωσι.
13 и на гору Синайскую сшел еси, и глаголал еси к ним с небесе, и дал еси им судбы правы и закон истинный, повеления и заповеди благи:
Και κατέβης επί το όρος Σινά, και ελάλησας μετ' αυτών εξ ουρανού, και έδωκας εις αυτούς ευθείας κρίσεις και αληθινούς νόμους, διατάγματα και εντολάς αγαθάς·
14 и субботу святую Твою явил еси им, заповеди, повеления и закон повелел еси им рукою Моисеа раба Твоего:
και το άγιόν σου σάββατον έκαμες γνωστόν εις αυτούς, και προσέταξας εις αυτούς εντολάς και διατάγματα και νόμους, διά χειρός Μωϋσέως του δούλου σου.
15 хлеб же с небесе дал еси им во алчбе их в пищу им, и воду из камене извел еси им в жажди их, и рекл еси им, да внидут и наследят землю, на нюже простерл еси руку Твою дати им:
Και άρτον εξ ουρανού έδωκας εις αυτούς εις την πείναν αυτών, και ύδωρ εκ πέτρας εξήγαγες εις αυτούς εις την δίψαν αυτών· και είπας προς αυτούς να εισέλθωσι διά να κληρονομήσωσι την γην, περί ης ύψωσας την χείρα σου ότι θέλεις δώσει αυτήν εις αυτούς.
16 тии же и отцы наши возгордешася и ожесточиша выя своя и не послушаша заповедий Твоих,
Εκείνοι δε και οι πατέρες ημών υπερηφανεύθησαν και εσκλήρυναν τον τράχηλον αυτών και δεν υπήκουσαν εις τας εντολάς σου·
17 и не восхотеша слышати, и не воспомянуша чудес Твоих, яже сотворил еси им: и ожесточиша выю свою, и даша начало возвратитися на работу свою во Египет: Ты же, Боже, милостив и щедр, долготерпелив и многомилостив, и не оставил еси их:
και ηρνήθησαν να υπακούσωσι και δεν ενεθυμήθησαν τα θαυμάσιά σου τα οποία έκαμες εις αυτούς· αλλ' εσκλήρυναν τον τράχηλον αυτών, και εν τη αποστασία αυτών διώρισαν αρχηγόν διά να επιστρέψωσιν εις την δουλείαν αυτών. Αλλά συ είσαι Θεός συγχωρητικός, ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και δεν εγκατέλιπες αυτούς.
18 еще же сотвориша себе и телца слияна и рекоша: сии бози изведоша нас из Египта: и сотвориша раздражения велия:
Μάλιστα, ότε έκαμον εις εαυτούς χωνευτόν μόσχον και είπον, Ούτος είναι ο Θεός σου όστις σε ανήγαγεν εξ Αιγύπτου, και έπραξαν μεγάλους παροργισμούς·
19 Ты же в щедротах Твоих многих не оставил еси их в пустыни, столп облачный не уклонил еси от них во дни, еже наставити их на путь, и столп огненный в нощи, еже осветити им путь по немуже идоша,
συ όμως, εν τοις οικτιρμοίς σου τοις μεγάλοις, δεν εγκατέλιπες αυτούς εν τη ερήμω· ο στύλος της νεφέλης δεν εξέκλινεν απ' αυτών την ημέραν, διά να οδηγή αυτούς εν τη οδώ, ουδέ ο στύλος του πυρός την νύκτα, διά να φωτίζη εις αυτούς και την οδόν δι' ης έμελλον να διέλθωσι.
20 и Дух Твой благ дал еси, еже научити их, и манны Твоея не лишил еси от уст их, и воду дал еси им в жажди их,
Και έδωκας εις αυτούς το αγαθόν σου πνεύμα, διά να συνετίζη αυτούς· και δεν εστέρησας το μάννα σου από του στόματος αυτών, και ύδωρ έδωκας εις αυτούς εις την δίψαν αυτών.
21 и четыредесять лет препитал еси их в пустыни, ничтоже им оскуде: одеяния их не состарешася, и сапози их не раздрашася:
Και τεσσαράκοντα έτη έθρεψας αυτούς εν τη ερήμω· δεν έλειψεν εις αυτούς ουδέν· τα ιμάτια αυτών δεν επαλαιώθησαν και οι πόδες αυτών δεν επρήσθησαν.
22 и дал еси им царства, и люди разделил еси им, и наследиша землю Сиона царя Есевонска и землю Ога царя Васанска:
Και έδωκας εις αυτούς βασίλεια και λαούς, και διεμέρισας εις αυτούς διά μερίδας· και εκληρονόμησαν την γην του Σηών και την γην του βασιλέως της Εσεβών και την γην του Ωγ βασιλέως της Βασάν.
23 и умножил еси сыны их яко звезды небесныя, и ввел еси их в землю, о нейже глаголал еси отцем их внити и наследити ю:
Και τους υιούς αυτών επλήθυνας ως τα άστρα του ουρανού· και έφερες αυτούς εις την γην, εις την οποίαν είπας προς τους πατέρας αυτών να εισέλθωσι, διά να κληρονομήσωσιν αυτήν.
24 (и внидоша сынове их) и наследиша землю: и сокрушил еси пред ними обитающих в земли Хананейстей, и дал еси их в руку их, и цари их и люди земли, да сотворят им якоже угодно пред ними:
Και εισήλθον οι υιοί αυτών και εκληρονόμησαν την γήν· και υπέταξας έμπροσθεν αυτών τους κατοίκους της γης, τους Χαναναίους, και παρέδωκας αυτούς εις τας χείρας αυτών, και τους βασιλείς αυτών και τους λαούς της γης, διά να κάμωσιν εις αυτούς κατά την θέλησιν αυτών.
25 и взяша грады высокия, и одержаша домы полны всех благих, кладязи ограждены камением, винограды и маслины и всяко древо снедное во множество, и ядоша и насытишася, и утолстеша и разширишася во благости Твоей велицей:
Και εκυρίευσαν πόλεις ισχυράς και γην παχείαν, και εκληρονόμησαν οίκους πλήρεις πάντων των αγαθών, φρέατα ωρυγμένα, αμπελώνας και ελαιώνας και δένδρα κάρπιμα εν αφθονία· και έφαγον και εχορτάσθησαν και επαχύνθησαν και ενετρύφησαν, εν τη μεγάλη σου αγαθότητι.
26 и изменишася и отступиша от Тебе, и повергоша закон Твой созади плоти своея, и пророки Твоя избиша, иже засвидетелствоваху им, да обратятся к Тебе, и сотвориша хулы велики:
Και ηπείθησαν και επανεστάτησαν εναντίον σου, και έρριψαν τον νόμον σου οπίσω των νώτων αυτών, και τους προφήτας σου εφόνευσαν, οίτινες διεμαρτύροντο εναντίον αυτών διά να επιστρέψωσιν αυτούς προς σε, και έπραξαν μεγάλους παροργισμούς.
27 и дал еси их в руку оскорбляющих я, и озлобиша их: и во бремя печали своея возопиша к Тебе, и Ты с небесе Твоего услышал еси, и по щедротам Твоим многим дал еси им спасителей, и спасл еси их от рук враг их:
Διά τούτο παρέδωκας αυτούς εις την χείρα των θλιβόντων αυτούς, και κατέθλιψαν αυτούς· και εν τω καιρώ της θλίψεως αυτών ανεβόησαν προς σε, και συ εισήκουσας εξ ουρανού· και κατά τους πολλούς οικτιρμούς σου έδωκας σωτήρας εις αυτούς, και έσωσαν αυτούς εκ της χειρός των θλιβόντων αυτούς.
28 и егда упокоишася, возвратишася сотворити лукавое пред Тобою: и оставил еси их в руках враг их, и обладаша ими: и паки возопиша к Тебе, Ты же от небесе услышал еси, и избавил еси их в щедротах Твоих мнозех,
Αλλ' αφού ανεπαύθησαν, εστράφησαν εις το να πράττωσι πονηρά ενώπιόν σου· όθεν εγκατέλιπες αυτούς εις την χείρα των εχθρών αυτών, και εξουσίασαν αυτούς· ότε όμως επέστρεψαν και ανεβόησαν προς σε, συ εισήκουσας εξ ουρανού· και πολλάκις ηλευθέρωσας αυτούς κατά τους οικτιρμούς σου.
29 и засвидетелствовал еси им, да обратятся к закону Твоему: они же возгордешася и не послушаша, но в заповедех Твоих и в судбах Твоих согрешиша, яже сотворив человек жив будет в них: и даша плещы непокоривыя, и выю свою ожесточиша, и не послушаша:
Και διεμαρτυρήθης εναντίον αυτών, διά να επιστρέψης αυτούς εις τον νόμον σου· πλην αυτοί υπερηφανεύθησαν και δεν υπήκουσαν εις τας εντολάς σου, αλλ' ημάρτησαν εις τας κρίσεις σου, τας οποίας εάν τις εκτελή, θέλει ζήσει δι' αυτών· και έδωκαν νώτον απειθή και εσκλήρυναν τον τράχηλον αυτών και δεν ήκουσαν.
30 и продолжил еси на них лета многа, и засвидетелствовал еси им Духом Твоим и рукою пророк Твоих, и не вняша, и предал еси их в руку людий земных:
Και όμως έτη πολλά παρέκτεινας επ' αυτούς, και διεμαρτυρήθης εναντίον αυτών διά του πνεύματός σου διά των προφητών σου· αλλά δεν έδωκαν ακρόασιν· διά τούτο παρέδωκας αυτούς εις την χείρα των λαών των τόπων.
31 в милосердиих же Твоих многих не сотворил еси их в скончание, ниже оставил еси их, яко Бог силен еси и милостив и щедр:
Πλην διά τους πολλούς οικτιρμούς σου δεν συνετέλεσας αυτούς, ουδέ εγκατέλιπες αυτούς· διότι Θεός οικτίρμων και ελεήμων είσαι.
32 и ныне, Боже наш крепкий, великий, державный и страшный, храняй завет Твой и милость Твою, да не явится мал пред Тобою всяк труд, иже обрете нас и цари нашя, и началники нашя и священники нашя, и пророки нашя и отцы нашя и вся люди Твоя, от дний царей Ассурских и даже до дне сего:
Τώρα λοιπόν, Θεέ ημών, ο μέγας, ο ισχυρός και φοβερός Θεός, ο φυλάττων την διαθήκην και το έλεος, ας μη λογισθή μικρά ενώπιόν σου πάσα η θλίψις ήτις εύρηκεν ημάς, τους βασιλείς ημών, τους άρχοντας ημών και τους ιερείς ημών και τους προφήτας ημών και τους πατέρας ημών και πάντα τον λαόν σου, από των ημερών των βασιλέων της Ασσυρίας μέχρι της ημέρας ταύτης.
33 и Ты праведен во всех, яже приидоша на нас, яко истину сотворил еси, мы же согрешихом:
Δίκαιος βεβαίως είσαι εις πάντα τα επελθόντα εφ' ημάς· διότι συ μεν αλήθειαν έκαμες, ημείς δε ησεβήσαμεν.
34 и царие наши и началницы наши, и священницы наши и отцы наши не сотвориша закона Твоего и не внимаша повелением Твоим и свидением Твоим, имиже засвидетелствовал еси им,
Και οι βασιλείς ημών, οι άρχοντες ημών, οι ιερείς ημών και οι πατέρες ημών, δεν εφύλαξαν τον νόμον σου και δεν έδωκαν προσοχήν εις τας εντολάς σου και εις τα μαρτύριά σου, με τα οποία διεμαρτυρήθης εναντίον αυτών.
35 и тии во царствии Твоем и во благостыни Твоей мнозе, юже дал еси им, и в земли широцей и тучней, юже дал еси пред ними, не послужиша Тебе и не отвратишася от начинаний своих лукавых:
Διότι αυτοί, εν τη βασιλεία αυτών και εν τη μεγάλη σου αγαθωσύνη την οποίαν έδωκας εις αυτούς, και εν τη γη τη πλατεία και παχεία, την οποίαν έδωκας ενώπιον αυτών, δεν σε εδούλευσαν ουδέ εστράφησαν από των πονηρών έργων αυτών.
36 се, мы днесь есмы раби, и земля, юже дал еси отцем нашым ясти плод ея и благая ея, се, есмы раби на ней:
Ιδού, δούλοι είμεθα την ημέραν ταύτην· και εν τη γη, την οποίαν έδωκας εις τους πατέρας ημών, διά να τρώγωσι τον καρπόν αυτής και τα αγαθά αυτής, ιδού, δούλοι είμεθα επ' αυτής·
37 и плоды ея мнози царем, имже предал еси нас за грехи нашя, и телесы нашими владычествуют и скоты нашими, якоже угодно им, и в печали велицей есмы:
και αυτή δίδει πολλήν αφθονίαν εις τους βασιλείς, τους οποίους επέβαλες εφ' ημάς διά τας αμαρτίας ημών· και κατεξουσιάζουσιν επί των σωμάτων ημών και επί των κτηνών ημών κατά την αρέσκειαν αυτών· και είμεθα εν θλίψει μεγάλη.
38 и во всех сих мы полагаем завет верен и пишем, и печатают вси началницы наши, левити наши и священницы наши.
Όθεν διά πάντα ταύτα ημείς κάμνομεν διαθήκην πιστήν και γράφομεν αυτήν· και επισφραγίζουσιν αυτήν οι άρχοντες ημών, οι Λευΐται ημών και οι ιερείς ημών.
