От Матфея святое благовествование 17
1 И по днех шестих поят Иисус Петра и Иакова и Иоанна брата его, и возведе их на гору высоку едины,
Вә алтә күндин кейин, Әйса Петрус, Яқуп вә Яқупниң иниси Юһаннани айрип елип, егиз бир таққа чиқти.
2 и преобразися пред ними: и просветися лице Его яко солнце, ризы же Его быша белы яко свет.
У йәрдә униң сияқи уларниң көз алдидила өзгирип, йүзи қуяштәк парлиди, кийимлири нурдәк аппақ болуп чақниди.
3 И се, явистася им Моисей и Илиа, с Ним глаголюща.
Вә мана, [мухлисларға] Муса вә Иляс [пәйғәмбәрләр] униң билән сөзлишиватқан һалда көрүнди.
4 Отвещав же Петр рече (ко) Иисусови: Господи, добро есть нам зде быти: аще хощеши, сотворим зде три сени, Тебе едину, и Моисеови едину, и едину Илии.
Шуниң билән Петрус Әйсаға: — И Рәб, бу йәрдә болғинимиз немидегән яхши! Халисаң, бирини саңа, бирини Мусаға, йәнә бирини Илясқа атап бу йәргә үч кәпә ясайли! — деди.
5 Еще (же) ему глаголющу, се, облак светел осени их: и се, глас из облака глаголя: Сей есть Сын Мой Возлюбленный, о Немже благоволих: Того послушайте.
Униң гепи түгимәйла, мана нурлуқ бир булут уларни қапливалди. Мана, булуттин: «Бу Мениң сөйүмлүк Оғлумдур, Мән униңдин хурсәнмән. Униңға қулақ селиңлар!» дегән аваз аңланди.
6 И слышавше ученицы падоша ницы и убояшася зело.
Мухлислар буни аңлап өзлирини йәргә ташлап дүм йетип вәһимигә чүшти.
7 И приступль Иисус прикоснуся их и рече: востаните и не бойтеся.
Бирақ Әйса келип, уларға қолини тәккүзүп: Қопуңлар, қорқмаңлар, — деди.
8 Возведше же очи свои, ни когоже видеша, токмо Иисуса единаго.
Улар бешини көтирип қаривиди, Әйсадин башқа һеч кимни көрмиди.
9 И сходящым им с горы, заповеда им Иисус, глаголя: ни комуже поведите видения, дондеже Сын Человеческий из мертвых воскреснет.
Тағдин чүшүветип, Әйса уларға: — Инсаноғли өлүмдин тирилдүрүлмигичә, бу аламәт көрүнүшни һеч кимгә ейтмаңлар, — дәп тапилиди.
10 И вопросиша Его ученицы Его, глаголюще: что убо книжницы глаголют, яко Илии подобает приити прежде?
Андин мухлислири униңдин: — Тәврат устазлири немә үчүн: «Иляс [пәйғәмбәр Мәсиһ келиштин] авал қайтип келиши керәк» дейишиду? — дәп сорашти.
11 Иисус же отвещав рече им: Илиа убо приидет прежде и устроит вся:
У уларға җававән: — Иляс [пәйғәмбәр] дәрвәқә [Мәсиһтин] авал келиду, һәммә ишни орниға кәлтүриду.
12 глаголю же вам, яко Илиа уже прииде, и не познаша его, но сотвориша о нем, елика восхотеша: тако и Сын Человеческий имать пострадати от них.
Амма мән силәргә шуни ейтип қояйки, иляс аллиқачан кәлди, лекин кишиләр уни тонумиди, бәлки униңға халиғанчә муамилә қилди. Шуниңға охшаш, Инсаноғлиму уларниң қоллирида азап чекиш алдида туриду, — деди.
13 Тогда разумеша ученицы, яко о Иоанне Крестители рече им.
Шу чағда мухлислар униң чөмүлдүргүчи Йәһя тоғрисида сөзләватқанлиғини чүшәнди.
14 И пришедшым им к народу, приступи к Нему человек, кланяяся Ему
Улар халайиқниң йениға барғинида, бир киши униң алдиға келип, тизлинип:
15 и глаголя: Господи, помилуй сына моего, яко на новы месяцы беснуется и зле страждет: множицею бо падает во огнь и множицею в воду:
Рәб, оғлумға ичиңни ағритқайсән! Чүнки униң тутқақлиқ кесили бар болғачқа, зор азап чекиватиду; чүнки у дайим отниң яки суниң ичигә чүшүп кетиду.
16 и приведох его ко учеником Твоим, и не возмогоша его изцелити.
Уни мухлислириңға елип кәлгән едим, сақайталмиди, — деди.
17 Отвещав же Иисус рече: о, роде неверный и развращенный, доколе буду с вами? Доколе терплю вам? Приведите Ми его семо.
Әйса җававән: — Әй етиқатсиз вә тәтүр дәвир, силәр билән қачанғичә турай?! Мән силәргә йәнә қачанғичә сәвир қилай? — Балини алдимға елип келиңлар — деди.
18 И запрети ему Иисус, и изыде из него бес: и изцеле отрок от часа того.
Шуниң билән Әйса [җинға] тәнбиһ беривиди, җин балидин чиқип кәтти, балиму шуан сақайди.
19 Тогда приступльше ученицы ко Иисусу на едине, реша: почто мы не возмогохом изгнати его?
Кейин, Әйса айрим қалғанда, мухлислар униң йениға келип: — Биз немә үчүн җинни қоғливетәлмидуқ? — дәп сорашти.
20 Иисус же рече им: за неверствие ваше: аминь бо глаголю вам: аще имате веру яко зерно горушно, речете горе сей: прейди отсюду тамо, и прейдет: и ничтоже невозможно будет вам:
У уларға: — Ишәшиңлар болмиғанлиғи үчүн. Мән силәргә шуни бәрһәқ ейтип қояйки, силәрдә қича уруғидәк зәрричә ишәш болсила, силәр аву таққа: «Бу йәрдин у йәргә көч» десәңлар, көчиду; шундақла силәргә мүмкин болмайдиған һеч иш болмайду.
21 сей же род не исходит, токмо молитвою и постом.
Бирақ, бундақ җинларни дуа қилиш вә роза тутуш билән болмиса һайдиғили болмайду — деди.
22 Живущым же им в Галилеи, рече им Иисус: предан имать быти Сын Человеческий в руце человеком,
Улар Галилийә өлкисидә айлинип жүргинидә, Әйса уларға: — Инсаноғли [сатқунлуқтин] инсанларниң қолиға тапшурулиду;
23 и убиют Его, и в третий день востанет. И скорбни быша зело.
улар уни өлтүриду, лекин үчинчи күни у тирилиду, — деди. Буни аңлап мухлислар еғир ғәм-қайғуға чөмүп кәтти.
24 Пришедшым же им в Капернаум, приступиша приемлющии дидрахмы к Петрови и реша: Учитель ваш не даст ли дидрахмы?
Андин улар Кәпәрнаһум шәһиригә кәлгинидә, [ибадәтхана] «икки драқма» [беҗини] жиққучилар Петрусниң йениға келип: — Устазиңлар «икки драқма»ни төләмду? — дәп сориди.
25 Глаголя: ей. И егда вниде в дом, предвари его Иисус, глаголя: что ти мнится, Симоне? Царие земстии от киих приемлют дани или кинсон? От своих ли сынов, или от чужих?
Төләйду, — деди Петрус. Лекин у өйгә киргишигила, техи бир немә демәстила Әйса униңдин: — Симон, сениңчә бу дуниядики падишалар кимләрдин баҗ алиду? Өз пәрзәнтлиридинму, яки ятлардинму, — дәп сориди.
26 Глагола Ему Петр: от чужих. Рече ему Иисус: убо свободни суть сынове:
Петрус униңға: Ятлардин, — девиди, Әйса униңға: — Ундақта, пәрзәнтләр [баҗдин] халий болиду.
27 но да не соблазним их, шед на море, верзи удицу, и, юже прежде имеши рыбу, возми: и отверз уста ей, обрящеши статир: той взем даждь им за Мя и за ся.
Бирақ [баҗ жиққучиларға] путликашаң болмаслиғимиз үчүн, деңизға берип қармақни ташла. Тутқан биринчи белиқни елип, ағзини ачсаң, төрт драқмилиқ бир тәңгә пул чиқиду. Уни елип мән вә сән иккимизниң [беҗи] үчүн уларға бәр, — деди.
