پس چون سبت گذشته بود، مریم مجدلیه و مریم مادر یعقوب و سالومه حنوط خریده، آمدند تا او را تدهین کنند. | ۱ |
وصبح روز یکشنبه را بسیار زود وقت طلوع آفتاب بر سر قبرآمدند. | ۲ |
و با یکدیگر میگفتند: «کیست که سنگ را برای ما از سر قبر بغلطاند؟» | ۳ |
چون نگریستند، دیدند که سنگ غلطانیده شده است زیرا بسیار بزرگ بود. | ۴ |
و چون به قبر درآمدند، جوانی را که جامهای سفید دربرداشت بر جانب راست نشسته دیدند. پس متحیر شدند. | ۵ |
اوبدیشان گفت: «ترسان مباشید! عیسی ناصری مصلوب را میطلبید؟ او برخاسته است! در اینجانیست. آن موضعی را که او را نهاده بودند، ملاحظه کنید. | ۶ |
لیکن رفته، شاگردان او و پطرس را اطلاع دهید که پیش از شما به جلیل میرود. اورا در آنجا خواهید دید، چنانکه به شما فرموده بود.» | ۷ |
پس بزودی بیرون شده از قبر گریختندزیرا لرزه و حیرت ایشان را فرو گرفته بود و به کسی هیچ نگفتند زیرا میترسیدند. | ۸ |
(note: The most reliable and earliest manuscripts do not include Mark 16:9-20.) و صبحگاهان، روز اول هفته چون برخاسته بود، نخستین به مریم مجدلیه که از او هفت دیوبیرون کرده بود ظاهر شد. | ۹ |
و او رفته اصحاب اورا که گریه و ماتم میکردند خبر داد. | ۱۰ |
و ایشان چون شنیدند که زنده گشته و بدو ظاهر شده بود، باور نکردند. | ۱۱ |
و بعد از آن به صورت دیگر به دو نفر ازایشان در هنگامی که به دهات میرفتند، هویداگردید. | ۱۲ |
ایشان رفته، دیگران را خبر دادند، لیکن ایشان را نیز تصدیق ننمودند. | ۱۳ |
و بعد از آن بدان یازده هنگامی که به غذانشسته بودند ظاهر شد و ایشان را بهسبب بیایمانی و سخت دلی ایشان توبیخ نمود زیرا به آنانی که او را برخاسته دیده بودند، تصدیق ننمودند. | ۱۴ |
پس بدیشان گفت: «در تمام عالم بروید وجمیع خلایق را به انجیل موعظه کنید. | ۱۵ |
هرکه ایمان آورده، تعمید یابد نجات یابد و اما هرکه ایمان نیاورد بر او حکم خواهد شد. | ۱۶ |
و این آیات همراه ایمانداران خواهد بود که به نام من دیوها را بیرون کنند و به زبانهای تازه حرف زنند | ۱۷ |
و مارها را بردارند و اگر زهر قاتلی بخورندضرری بدیشان نرساند و هرگاه دستها بر مریضان گذارند شفا خواهند یافت.» | ۱۸ |
و خداوند بعد از آنکه به ایشان سخن گفته بود، به سوی آسمان مرتفع شده، بهدست راست خدا بنشست. | ۱۹ |
و ایشان بیرون رفته، در هر جاموعظه میکردند و خداوند با ایشان کار میکرد وبه آیاتی که همراه ایشان میبود، کلام را ثابت میگردانید. | ۲۰ |