Плач Иеремии 5
1 Молитва Иеремии пророка. Помяни, Господи, что бысть нам: призри и виждь укоризну нашу:
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 достояние наше обратися к чуждим и домы нашя ко иноплеменником:
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 сири быхом, несть отца, матери нашя яко вдовы.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 Воду нашу за сребро пихом, дрова наша за цену куповахом:
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 на выя нашя гоними быхом, трудихомся, не почихом.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 Египет даде руку, Ассур в насыщение их.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Отцы наши согрешиша, и несть их, мы же беззакония их подяхом.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Раби обладаша нами, избавляющаго несть от руку их.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 В душах наших носихом хлеб наш, от лица меча в пустыни.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Кожа наша аки пещь обгоре, разседошася от лица бурей глада.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 Жен в Сионе смириша, девиц во градех Иудиных.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Князи в руках их повешени быша, старейшины не прославишася.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 Избраннии плачь подяша, и юноши в кладе изнемогоша.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 И старцы от врат оскудеша, избраннии от песней своих умолкоша.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 Разсыпася радость сердец наших, обратися в плачь лик наш,
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 спаде венец со главы нашея: горе нам, яко согрешихом.
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 О сем смутися сердце наше, о сем померкнуша очи наши.
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 На горе Сионе, яко погибе, лисицы ходиша.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Ты же, Господи, во веки вселишися, престол Твой в род и род.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Вскую во веки забываеши нас, оставиши ли нас в продолжение дний?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Обрати ны, Господи, к Тебе, и обратимся, и вознови дни нашя якоже прежде.
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 Яко отревая отринул еси нас, разгневался еси на ны зело.
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
