< Плач Иеремии 5 >
1 Молитва Иеремии пророка. Помяни, Господи, что бысть нам: призри и виждь укоризну нашу:
[Recordare, Domine, quid acciderit nobis; intuere et respice opprobrium nostrum.
2 достояние наше обратися к чуждим и домы нашя ко иноплеменником:
Hæreditas nostra versa est ad alienos, domus nostræ ad extraneos.
3 сири быхом, несть отца, матери нашя яко вдовы.
Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.
4 Воду нашу за сребро пихом, дрова наша за цену куповахом:
Aquam nostram pecunia bibimus; ligna nostra pretio comparavimus.
5 на выя нашя гоними быхом, трудихомся, не почихом.
Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.
6 Египет даде руку, Ассур в насыщение их.
Ægypto dedimus manum et Assyriis, ut saturaremur pane.
7 Отцы наши согрешиша, и несть их, мы же беззакония их подяхом.
Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.
8 Раби обладаша нами, избавляющаго несть от руку их.
Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.
9 В душах наших носихом хлеб наш, от лица меча в пустыни.
In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.
10 Кожа наша аки пещь обгоре, разседошася от лица бурей глада.
Pellis nostra quasi clibanus exusta est, a facie tempestatum famis.
11 Жен в Сионе смириша, девиц во градех Иудиных.
Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Juda.
12 Князи в руках их повешени быша, старейшины не прославишася.
Principes manu suspensi sunt; facies senum non erubuerunt.
13 Избраннии плачь подяша, и юноши в кладе изнемогоша.
Adolescentibus impudice abusi sunt, et pueri in ligno corruerunt.
14 И старцы от врат оскудеша, избраннии от песней своих умолкоша.
Senes defecerunt de portis, juvenes de choro psallentium.
15 Разсыпася радость сердец наших, обратися в плачь лик наш,
Defecit gaudium cordis nostri; versus est in luctum chorus noster.
16 спаде венец со главы нашея: горе нам, яко согрешихом.
Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus!
17 О сем смутися сердце наше, о сем померкнуша очи наши.
Propterea mœstum factum est cor nostrum; ideo contenebrati sunt oculi nostri,
18 На горе Сионе, яко погибе, лисицы ходиша.
propter montem Sion quia disperiit; vulpes ambulaverunt in eo.
19 Ты же, Господи, во веки вселишися, престол Твой в род и род.
Tu autem, Domine, in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.
20 Вскую во веки забываеши нас, оставиши ли нас в продолжение дний?
Quare in perpetuum oblivisceris nostri, derelinques nos in longitudine dierum?
21 Обрати ны, Господи, к Тебе, и обратимся, и вознови дни нашя якоже прежде.
Converte nos, Domine, ad te, et convertemur; innova dies nostros, sicut a principio.
22 Яко отревая отринул еси нас, разгневался еси на ны зело.
Sed projiciens repulisti nos: iratus es contra nos vehementer.]