Плач Иеремии 3
1 Алеф. Аз муж видя нищету (мою) в жезле ярости Его на мя:
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 поят мя и отведе мя во тму, а не во свет.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Обаче на мя обрати руку Свою весь день,
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 беф. Обетши плоть мою и кожу мою, кости моя сокруши:
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 согради на мя и объя главу мою и утруди,
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 в темных посади мя, якоже мертвыя века:
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 гимель. Согради на мя, и не изыду, отяготи оковы моя,
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 и егда воскричу и возопию, загради молитву мою:
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 возгради пути моя, загради стези моя, возмяте.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Далеф. Бысть яко медведь ловяй, (приседяй ми) яко лев в сокровенных,
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 гна отступившаго, и упокои мя, положи мя погибша:
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 напряже лук Свои, и постави мя яко знамение на стреляние,
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 ге. Пусти в лядвия моя стрелы тула Своего.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Бых в смех всем людем моим, песнь их весь день.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Насыти мя горести, напои мя желчи
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 вав. И изя каменем зубы моя, напита мя пепелом
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 и отрину от мира душу мою. Забых благоты
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 и рех: погибе победа моя и надежда моя от Господа.
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Заин. Помяни нищету мою и гонение мое.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Горесть и желчь мою помяну, и стужит во мне душа моя.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Сия положу в сердцы моем, сего ради потерплю.
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 Иф. Милость Господня, яко не остави мене, не скончашася бо щедроты Его: пребываяй во утриих, помилуй, Господи, яко не погибохом, не скончашася бо щедроты Твоя.
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 Новая во утриих, многа есть вера Твоя.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 Часть моя Господь, рече душа моя: сего ради пожду Его.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 Теф. Благ Господь надеющымся Нань:
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 души ищущей Его благо (есть), и надеющейся с молчанием спасения Божия.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 Благо есть мужу, егда возмет ярем в юности своей:
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 иод. Сядет на едине и умолкнет, яко воздвигну на ся:
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 положит во прахе уста своя, негли како будет надежда:
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 подаст ланиту свою биющему, насытится укоризн.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Каф. Яко не во век отринет Господь,
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 яко смиривый помилует по множеству милости Своея,
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 не отрину от сердца Своего и смири сыны мужеския.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Ламед. Еже смирити под нозе его вся узники земныя,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 еже уклонити суд мужа пред лицем Вышняго,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 осудити человека, внегда судитися ему, Господь не рече.
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Мем. Кто есть той, иже рече, и быти, Господу не повелевшу?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Из уст Вышняго не изыдет зло и добро.
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Что возропщет человек живущь, муж о гресе своем?
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Нун. Изыскася путь наш и испытася, и обратимся ко Господу.
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Воздвигнем сердца наша с руками к Богу высокому на небеси.
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 Мы согрешихом и нечествовахом, сего ради не помиловал еси:
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 самех. Покрыл еси яростию и отгнал еси нас, убил и не пощадел еси:
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 покрылся еси облаком, да не дойдет к Тебе молитва,
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 сомжити очи мои и отринути, положил еси нас посреде людий.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Аин. Отверзоша на ны уста своя вси врази наши.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Страх и ужас бысть нам, надмение и сокрушение:
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 исходища водная излиет око мое о сокрушении дщере людий моих.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Фи. Око мое погрязну: и не умолкну, еже не быти ослаблению,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 дондеже приклонится и увидит Господь с небесе.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Око мое закрывается о души моей, паче всех дщерей града.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Цади. Ловяще уловиша мя яко врабия врази мои туне:
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 умориша в рове жизнь мою и возложиша на мя камень.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Возлияся вода выше главы моея: рех: отриновен есмь.
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Коф. Призвах имя Твое, Господи, из рова преисподняго:
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 глас мой услышал еси: не покрый ушес Твоих на мольбу мою:
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 на помощь мою приближился еси, в день, в оньже призвах Тя, рекл ми еси: не бойся.
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Реш. Судил еси, Господи, прю души моея, избавил еси жизнь мою:
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 видел еси, Господи, смятения моя, разсудил еси суд мой:
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 веси все отмщение их и вся помышления их на мя.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Шин. Слышал еси укоризны их, вся советы их на мя,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 устне востающих на мя и поучение их на мя весь день,
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 седение их и востание их: призри на очи их.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Фав. Воздаси им, Господи, воздаяние по делом руку их:
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 воздаси им заступление, сердца моего труд.
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Ты их проженеши во гневе и потребиши их под небесем, Господи.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
