Книга Судей израилевых 5
1 И воспе Деввора и Варак сын Авинеемов в той день, и рече:
Шу күни Дәбораһ вә Абиноамниң оғли Барақ мундақ нәзмә оқуди: —
2 внегда начати вождом во Израили, и в произволении людий, благословите Господа.
Исраилда йетәкчиләр йол башлиғини үчүн, Хәлиқ ихтиярән өзлирини пида қилғини үчүн, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә оқуңлар!
3 Услышите, царие, и внушите, князи: аз Господеви воспою и пою Богу Израилеву.
Әй падишалар, аңлаңлар, Әй әмирләр, қулақ селиңлар! Мән, мән Пәрвәрдигарға атап нәзмә оқуймән, Мән Исраилниң Худаси Пәрвәрдигарға күй ейтимән.
4 Господи, во исходе Твоем от Сиира, внегда воздвизатися Тебе от села Едомова, земля потрясеся, и небо возмутися, и облацы искапаша воду:
И Пәрвәрдигар, сән Сеирдин чиққиниңда, Едомниң яйлиғидин чиқип жүрүш қилғиниңда, Йәр титрәп, асманлардин сулар тамчиди, Шундақ, булутлар ямғурлирини яғдурди;
5 горы подвигошася от лица Господа Елои, тая Сина от лица Господа Бога Израилева.
Тағлар Пәрвәрдигарниң алдида тәврәнди, Әнә Синай теғиму тәвринип кәтти, Исраилниң Худаси Пәрвәрдигарниң алдида.
6 Во дни Самегара сына Анафова, во дни Иаили, оскудеша путие, и идоша в пути кривы, и идоша в пути развращенны:
Анатниң оғли Шамгарниң күнлиридә, Һәм Яәлниң күнлиридә, Чоң йоллар ташлинип қелип, Йолучилар әгир-тоқай чиғир йоллар билән маңатти;
7 оскудеша жнвущии во Израили, оскудеша дондеже воста Деввора, дондеже воста мати во Израили:
Исраилда әзимәтләр йоқап кәтти, Таки мәнки Дәбораһ қозғилип, Исраилда бир ана сүпитидә пәйда болғинимғичә.
8 избраша боги новы, яко хлеб ячен, тогда воеваша грады князей: щит не явися, ниже копие в четыредесяти тысящах во Израили.
[Исраиллар] йеңи илаһларни таллиди; Уруш дәрвазилириға йетип кәлди. Қириқ миңчә Исраиллиқниң арисида, Я бир қалқан я бир нәйзә тепилисичу?!
9 Сердце мое на учиненная во Израили: сильнии людий, благословите Господа.
Қәлбим Исраилниң әмирлиригә қайилдур, Улар хәлиқ арисида өзлирини ихтиярән пида қилди; Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә оқуңлар!
10 Ездящии на ослятех белых в полудне, и седящии на судищи, и ходящии на пути сонмов, провещайте.
И ақ ешәкләргә мингәнләр, И нәпис зилчиләрниң үстидә олтарғанлар, И йолда жүргәнләр, көңүл бөлүңлар!
11 Глас плещущих посреде веселящихся: тамо дадят правду. Господи, правды укрепи во Израили: тогда разыдошася во грады своя людие Господни.
Су әкилидиған җайларда олҗа бөлүшүватқанларниң җушқун авазилирини аңлаңлар! Улар шу йәрләрдә Пәрвәрдигарниң һәққаний әмәллирини мәдһийиләп, Униң Исраилдики әзимәтлириниң һәққаний әмәллирини тәриплишиду. Шу вақитта Пәрвәрдигарниң хәлқи чүшүп дәрвазиларға йетип келип: —
12 Востани, востани, Деввора: востани, востани, глаголи с песнию: востани, Вараче, и плени плен твой, сыне Авинеемль.
«И Дәбораһ, ойған, ойған! Ойған, ойған, ғәзәл ейтқин! Орнуңдин тур, и Барақ, Әсирлириңни ялап маң, и Абиноамниң оғли!» — дейишиду.
13 Тогда возвеличися сила Его: Господь смири мне крепльшыя мене.
Мана хәлиқниң аз бир қалдиси алийҗанабларға әгишиш үчүн чүшти, Пәрвәрдигарниң хәлқи йенимға палван кәби чүшүп кәлди.
14 Людие Ефремли утомиша их в долине: брат твой Вениамин в людех твоих: от мене Махир снидоша взыскующии, и от Завулона укрепляющиися в скиптре повествования писменника.
Мана, Әфраимлардин Амаләктә йилтиз тартип қалғанлар кәлди; Мана, Биняминларму қовмлириңға қошулуп әгишип кәлди; Макирдин әмирләр чүшүп кәлди, Зәбулундин сәрдарлиқ һасисини тутқанлар йетип кәлди.
15 И началницы во Иссахаре с Девворою и Вараком: тако Варак отпусти пеших своих в долину, в разделения Рувимова, велика испытания сердца.
Иссакарниң әмирлири Дәбораһға қошулди; Барақ немә қилған болса Иссакарму шундақ қилип, Униң кәйнидин җилғиға тап бастуруп етилип чүшти! Рубәнниң аилә-җәмәтлиридикиләрниң арисида шунчә улуқ нийәтләр қәлблиригә пүкүлгән еди!
16 Вскую ми седиши посреде мосфафемов, слышати звиздание воставающих проити в разделения Рувимля? Велия испытания сердца.
Сән немишкә қотанларниң ичидә туруп, Қойларға челинған нәйниң авазини аңлашни халап қалдиң? Рубәнниң аилә-җәмәтлиридикиләрниң арисида шунчә улуқ нийәтләр қәлблиригә пүкүлгән еди!
17 Галаад, об ону страну Иордана вселися: и Дан, вскую обитаеши в кораблех? Асир обита при брезех морских, и в разделениих своих вселися.
Гилеадлар болса Иордан дәриясиниң у тәрипидә туруп қалди; Данларму немишкә кемиләрниң йенида тохтап қалди? Аширлар болса деңиз бойида [җим] олтиривалди, Деңиз қолтуқлирида туруп қалди.
18 Завулон, людие укориша душу свою на смерть: и Неффалим на высотах села.
Зәбулунлар җанлирини өлүмгә тәвәккүл қилди; Нафталиларму җәң мәйданидики жуқури җайларда һәм шундақ қилди!
19 И приидоша к нему царие, и ополчишася, тогда воеваша царие Ханаанстии во Фанаахе, у воды Магеддо: множества сребра не взяша.
Падишаһлар һәммиси келип, соқушти, Ⱪананийларниң падишалириму урушқа чиқти; Таанақта, Мегиддониң су бойлирида урушти. Лекин бир азму күмүч олҗа алалмиди!
20 От небесе ополчишася звезды, от чина своего ополчишася с Сисарою.
Асманларда юлтузларму җәң қилди, Орбитилиридин Сисераға қарши җәңгә атланди.
21 Водотечь Кисонов изверже их, водотечь Кадимин, водотечь Кисонов: поперет его душа моя сильная.
Кишон дәриясиниң еқини [дүшмәнни] еқитип кәтти; Шу қедимий дәрия, у Кишон дәриясидур! Әй мениң җеним, пүтүн күчүң билән алға басқин!
22 Тогда отсекошася копыта конская от топтания сильных его.
Уларниң атлириниң тувақлири такираң-такираң қилмақта, Толпарлири чапмақта, чапмақта.
23 Проклинайте Мазора, рече Ангел Господень, проклятием проклените живущих в нем, яко не приидоша в помощь Господню, в помощь (Господню) в сильных.
Мәрозға ләнәт оқуңлар, дәйду Пәрвәрдигарниң Пәриштиси, У йәрдә олтарғучиларға ләнәт оқуңлар, Қаттиқ ләнәт оқуңлар; Чунки улар Пәрвәрдигарға ярдәмгә кәлмиди, Залимларға қарши Пәрвәрдигарға ярдәмгә кәлмиди.
24 Да благословится в женах Иаиль, жена Хавера Кинеева, от жен в кущи да благословится:
Аяллар ичидә кәнийлик Һәбәрниң аяли Яәл бәхит-бәрикәтләнсун, Чедирда турған аяллар ичидә у бәхит-бәрикәт тапсун!
25 воды проси у нея, и даде ему млеко в чаши: преимущих принесе масло кравие:
Сисера су соривиди, у униңға сүт бәрди, Есилзадиләргә лайиқ бир қачида қаймақ тутти;
26 руку свою левую к колу простре, и десницу свою ко млату работающих, и уби Сисару: разби главу его, и порази, прободе скрания его:
У сол қолини чедир қозуғиға, Оң қолини төмүрчиниң болқисиға узатти; Сисерани уруп, Баш сөңүкини чеқип, Чекисидин янчип өткүзүвәтти.
27 между ногама ея повалися: паде утружден, и умре посреде ног ея, и тамо паде бедне.
Сисера униң икки путиниң арилиғиға қийсайди, У жиқилди, у [өлүктәк] ятти, У униң икки путиниң арилиғиға қийсайди, у жиқилди, Қийсайған йәрдә у жиқилип, җан бәрди.
28 Оконцем взираше мати Сисарина, окном сквозе решетку, что замедли колесница его приити? Вскую умедлиша стопы колесниц его?
Сисераниң аниси пәнҗиридин сиртқа сәп салди, У пәнҗириниң руҗикидин товлап: — «Униң җәң һарвуси немишкә шунчә узаққичә кәлмәйду? Җәң һарвулириниң атлириниң туяқ садаси немишкә шунчә һаял болиду? — деди.
29 Мудрии началствующии ея отвещаша ей, и сама отвещаваше словеса своя себе:
Униң дедәклири арисида даналар җавап бериду, Шундақла, у дәрвәқә өз-өзигә җавап бериду: —
30 не обрящут ли его разделяюща корысти, удружающа другом на главу мужа сильна? Корысти шаров Сисаре, корысти шаров различия, шары испещренных, сия выи его корысти.
«Улар олҗилирини жиғип бөлүшүватқан болмисун йәнә?! Һәр бир әркәккә [аяғ асти қилишқа] бир-иккидин қиз тәккәнду, Сисераға рәңдар кийимләр, Гүл кәштиләнгән рәңдар кийимләрдин олҗа тәккәнду, Булаңчиниң бойниға алди-кәйни кәштиләнгән рәңдар кийимләр тәккән болса керәк!
31 Тако да погибнут вси врази Твои, Господи: и любящии Его, якоже восток солнца в силе своей. И бысть в покои земля четыредесять лет.
И Пәрвәрдигар, Сениң барлиқ дүшмәнлириң әнә шундақ йоқутулғай! Лекин Сени сөйгәнләр қуяшниң өрләватқандики қудритидәк күчлүк болғай!». Шуниң билән зимин қириқ жилғичә теч-аманлиқ тапти.
