От Иоанна святое благовествование 7
1 И хождаше Иисус по сих в Галилеи: не хотяше бо во Иудеи ходити, яко искаху Его Иудее убити.
Бу ишлардин кейин, Әйса Галилийәдә айлинип жүрди. У Йәһудийәдә айлинип жүрүшни халимайтти, чүнки [шу йәрдики] Йәһудийлар униңға қәст қилмақчи еди.
2 Бе же близ праздник Иудейский, потчение сени.
Бу чағда, Йәһудийларниң «кәпиләр һейти»ға аз қалған еди.
3 Реша убо к Нему братия Его: прейди отсюду, и иди во Иудею, да и ученицы Твои видят дела Твоя, яже твориши:
Шуңа Әйсаниң инилири униңға: — Мошу йәрдин айрилип Йәһудийәгә барғин, шуниң билән мухлислириңму [карамәт] әмәллириңни көрәләйду!
4 никтоже бо в тайне творит что, и ищет сам яве быти: аще сия твориши, яви Себе мирови.
Чүнки өзини хәлиқ-аләмгә тонутмақчи болған һеч ким йошурун җайда иш қилмайду. Бу әмәлләрни қиливатқан екәнсән, өзүңни дунияға көрсәт! — дейишти.
5 Ни братия бо Его вероваху в Него.
Чүнки униң инилириму униңға етиқат қилмиған еди.
6 Глагола убо им Иисус: время Мое не у прииде: время же ваше всегда готово есть:
Шуңа Әйса уларға: — Мениң вақит-саитим техи кәлмиди. Лекин силәргә нисбәтән һәрвақит мунасиптур.
7 не может мир ненавидети вас, Мене же ненавидит, яко Аз свидетелствую о нем, яко дела Его зла суть:
Бу дуниядики кишиләр силәргә һәргиз өч болмайду; лекин мени өч көриду. Чүнки мән уларниң қилмишлирини рәзил дәп гувалиқ бериватимән.
8 вы взыдите в праздник сей, Аз не взыду в праздник сей, яко время Мое не у исполнися.
Силәр бу һейтқа беривериңлар. Мән бу һейтқа бармаймән, чүнки мениң вақит-саитим техи йетип кәлмиди, — деди.
9 Сия рек им, оста в Галилеи.
Әйса бу сөзләрни қилип, Галилийәдә қалди.
10 Егда же взыдоша братия Его в праздник, тогда и Сам взыде, не яве, но яко тай.
Әйсаниң инилири һейтқа чиққандин кейин, у өзиму униңға барди. Амма ашкарә әмәс, йошурун барди.
11 Жидове же искаху Его в праздник и глаголаху: где есть Он?
Һейтта Йәһудийлар уни издәп: «У қәйәрдидур?» дәп соравататти.
12 И ропот мног бе о Нем в народех: овии глаголаху, яко благ есть: инии же глаголаху: ни, но льстит народы.
Кишиләр арисида униң тоғрисида көп ғул-ғула болди. Бәзиләр уни: «Яхши адәм!» десә, йәнә бәзиләр: «Яқ, у халайиқни аздуруватиду!» дейишти.
13 Никтоже убо яве глаголаше о Нем, страха ради Иудейскаго.
Бирақ Йәһудий [чоңлиридин] қорқуп, һеч ким очуқ-ашкарә униң гепини қилмайтти.
14 Абие же в преполовение праздника взыде Иисус во церковь и учаше.
Һейтниң йерими өткәндә, Әйса ибадәтхана һойлилириға кирип хәлиққә тәлим беришкә башлиди.
15 И дивляхуся Иудее, глаголюще: како Сей книги весть не учився?
Йәһудийлар: — Бу адәм һеч қандақ тәлим алмиған туруқлуқ, униң қандақму мунчә көп билими болсун? — дәп һаң-таң қелишти.
16 Отвеща (убо) им Иисус и рече: Мое учение несть Мое, но Пославшаго Мя:
Әйса уларға: — Бу тәлимләр мениң әмәс, бәлки мени Әвәткүчиниңкидур.
17 аще кто хощет волю Его творити, разумеет о учении, кое от Бога есть, или Аз от Себе глаголю:
Униң ирадисигә әмәл қилишқа өз ирадисини бағлиған һәр ким бу тәлим тоғрилиқ — униң Худадин кәлгәнлигини яки өзлүгүмдин ейтиватқанлиғимни билиду.
18 глаголяй от себе славы своея ищет: а Ищяй славы Пославшаго Его, Сей истинен есть, и несть неправды в Нем.
Өз алдиға сөзлигән киши өз шан-шәривини издәйду, лекин өзини әвәткүчиниң шан-шәривини издәйдиған киши һәқ-садиқтур, униңда һәққанийсизлиқ йоқтур.
19 Не Моисей ли даде вам закон? И никтоже от вас творит закона. Что Мене ищете убити?
Муса [пәйғәмбәр] силәргә Тәврат қанунини тапшурған әмәсму? Лекин һеч қайсиңлар бу қанунға әмәл қилмайватисиләр! Немишкә мени өлтүрмәкчи болисиләр? — деди.
20 Отвеща народ и рече: беса ли имаши? Кто Тебе ищет убити?
Көпчилик: — Саңа җин чаплишипту! Сени өлтүрмәкчи болған ким екән? — дейишти.
21 Отвеща Иисус и рече им: едино дело сотворих, и вси дивитеся:
Әйса уларға мундақ җавап бәрди: — Мән бир карамәтни яритишим билән һәммиңлар һаң-таң қелиштиңлар.
22 сего ради Моисей даде вам обрезание, не яко от Моисеа есть, но от отец: и в субботу обрезаете человека:
— Әнди Муса [пәйғәмбәр] силәргә хәтнә қилиш тоғрилиқ әмир қалдурған (әмәлийәттә болса хәтнә қилиш Муса пәйғәмбәрдин әмәс, ата-бовилардин қалған), шуңа силәр шабат күнигә [тоғра келип қалсиму] шу күнидә адәмниң хәтнисини қиливерисиләр.
23 аще обрезание приемлет человек в субботу, да не разорится закон Моисеов, на Мя ли гневаетеся, яко всего человека здрава сотворих в субботу?
Әнди Тәврат қануниға хилаплиқ қилинмисун дәп шабат күнидә адәм хәтнә қилинған йәрдә, мән шабат күнидә бир адәмни сәллимаза сақайтсам, силәр немә дәп маңа аччиқлинисиләр?
24 Не судите на лица, но праведный суд судите.
Сиртқи қияпәткә қарап һөкүм қилмаңлар, бәлки һәққаний һөкүм қилиңлар!
25 Глаголаху убо нецыи от Иерусалимлян: не Сей ли есть, Егоже ищут убити?
У вақитта Йерусалимлиқларниң бәзилири: — [Чоңлар] өлтүрмәкчи болған киши бу әмәсмиди?
26 И се, не обинуяся глаголет, и ничесоже Ему не глаголют: еда како разумеша князи, яко Сей есть Христос?
Ашкарә сөзләватсиму, униңға қарши һеч нәрсә демидиғу! Дәрвәқә, ақсақалларниң униң Мәсиһ екәнлигини билип йәткәнму?
27 Но Сего вемы, откуду есть: Христос же егда приидет, никтоже весть, откуду будет.
Һалбуки, бу адәмниң қәйәрдин кәлгәнлигини биз ениқ билимиз. Лекин Мәсиһ кәлгәндә, униң қәйәрдин кәлгәнлигини һеч ким билмәстиғу, — дейишти.
28 Воззва убо в церкви учя Иисус и глаголя: и Мене весте, и весте, откуду есмь: и о Себе не приидох, но есть истинен Пославый Мя, Егоже вы не весте:
Шуңа Әйса ибадәтхана һойлисида тәлим бериветип, жуқури аваз билән мундақ деди: — Силәр мени тонуймиз һәмдә мениң қәйәрдин кәлгәнлигимниму билимиз, [дәватисиләр]?! Бирақ мән өзлүгүмдин әмәс, мән мени Әвәткүчидин [кәлдим], У һәқтур; бирақ силәр Уни тонумайсиләр.
29 Аз вем Его, яко от Него есмь, и Той Мя посла.
Мән Уни тонуймән. Чүнки мән Униң йенидин кәлдим, мени У әвәтти.
30 Искаху убо, да имут Его: и никтоже возложи Нань руки, яко не у бе пришел час Его.
Шуңа улар уни тутуш йолини издәйтти, лекин һеч ким униңға қол салмиди; чүнки униң вақит-саити техи йетип кәлмигән еди.
31 Мнози же от народа вероваша в Него и глаголаху, яко Христос, егда приидет, еда болша знамения сотворит, яже Сей творит?
Лекин халайиқ арисидики нурғун кишиләр униңға етиқат қилди. Улар: «Мәсиһ кәлгәндә бу киши көрсәткән мөҗизилик аламәтләрдин артуқ [мөҗизә] яриталарму?!» дейишти.
32 Слышаша фарисее народ ропщущь о Нем сия, и послаша фарисее и архиерее слуги, да имут Его.
Пәрисийләр халайиқниң у тоғрилиқ ғул-ғула болуватқан бу гәп-сөзлирини аңлиди; шуниң билән Пәрисийләр билән баш каһинлар уни тутуш үчүн бир нәччә қаравулларни әвәтти.
33 Рече убо Иисус: еще мало время с вами есмь, и иду к Пославшему Мя:
Шуниң билән Әйса: — Йәнә бир аз вақит силәр билән биллә болимән, андин мени Әвәткүчиниң йениға кетимән.
34 взыщете Мене и не обрящете: и идеже есмь Аз, вы не можете приити.
Мени издәйсиләр, лекин тапалмайсиләр. Мән баридиған йәргә баралмайсиләр, — деди.
35 Реша же Иудее к себе: камо Сей хощет ити, яко мы не обрящем Его? Еда в разсеяние Еллинское хощет ити и учити Еллины?
Буниң билән, Йәһудийлар бир-биригә: — У биз тапалмиғидәк қәйәрләргә барар? Грекләр арисидики тарқақ Йәһудий муһаҗирларниң йениға берип, грекларға тәлим берәмдиғанду?
36 Что есть сие слово, еже рече: взыщете Мене и не обрящете: и идеже есмь Аз, вы не можете приити?
«Мени издәйсиләр, лекин тапалмайсиләр. Мән баридиған йәргә баралмайсиләр» дегини немисиду? — дейишти.
37 В последний же день великий праздника стояше Иисус и зваше, глаголя: аще кто жаждет, да приидет ко Мне и пиет:
Һейтниң ахирқи һәм әң катта күни, Әйса орнидин туруп, жуқури аваз билән: — Кимдәким уссиса, мениң йенимға келип ичсун!
38 веруяй в Мя, якоже рече Писание, реки от чрева его истекут воды живы.
Маңа етиқат қилғучи кишиниң худди муқәддәс язмиларда ейтилғинидәк, ич-бағридин һаятлиқ сүйиниң дәриялири еқип чиқиду! — дәп җакалиди
39 Сие же рече о Дусе, Егоже хотяху приимати верующии во имя Его: не у бо бе Дух Святый, яко Иисус не у бе прославлен.
(у бу сөзни өзигә етиқат қилғанларға ата қилинидиған Муқәддәс Роһқа қарита ейтқан еди. [Худаниң] Роһи техи һеч кимгә ата қилинмиғанмиди, чүнки Әйса техи шан-шәривигә кирмигән еди).
40 Мнози же от народа слышавше слово, глаголаху: Сей есть воистинну пророк.
Халайиқ ичидә бәзиләр бу сөзни аңлап: — [Келиши муқәррәр болған] пәйғәмбәр һәқиқәтән мошу екән! — дейишти.
41 Друзии глаголаху: Сей есть Христос. Овии же глаголаху: еда от Галилеи Христос приходит?
Бәзиләр: «Бу Мәсиһ екән!» дейишәтти. Йәнә бәзиләр болса: «Яқ, Мәсиһ Галилийәдин келәттиму?
42 Не Писание ли рече, яко от семене Давидова и от Вифлеемския веси, идеже бе Давид, Христос приидет?
Муқәддәс язмиларда, Мәсиһ [падиша] Давутниң нәслидин һәм Давутниң жути Бәйт-Ләһәм йезисидин келиду, дейилмигәнмиди?» — дейишти.
43 Распря убо бысть в народе Его ради.
Буниң билән, халайиқ униң вәҗидин иккигә бөлүнүп кәтти.
44 Нецыи же от них хотяху яти Его: но никтоже возложи Нань руце.
Бәзилири уни тутайли дегән болсиму, лекин һеч ким униңға қол салмиди.
45 Приидоша же слуги ко архиереом и фарисеом: и реша им тии: почто не приведосте Его?
Қаравуллар [ибадәтханидин] баш каһинлар билән Пәрисийләрниң йениға қайтип кәлгәндә, улар қаравулларға: — Немә үчүн уни тутуп кәлмидиңлар? — дәп сорашти.
46 Отвещаша слуги: николиже тако есть глаголал человек, яко Сей Человек.
Қаравуллар: — Һеч ким һеч қачан бу адәмдәк сөзлигән әмәс! — дәп җавап беришти.
47 Отвещаша убо им фарисее: еда и вы прельщени бысте?
Пәрисийләр уларға җававән: — Силәрму аздурулдуңларму?
48 Еда кто от князь верова в Онь, или от фарисей?
Ақсақаллардин яки Пәрисийләрдин униңға етиқат қилғанлар болғанму?!
49 Но народ сей, иже не весть закона, прокляти суть.
Лекин Тәврат қанунини билмәйдиған бу чүпрәндиләр ләнәткә қалиду! — дейишти.
50 Глагола Никодим к ним, иже пришедый к Нему нощию, един сый от них:
Уларниң арисидин бири, йәни бурун ахшамда Әйсаниң алдиға кәлгән Никодим уларға:
51 еда закон наш судит человеку, аще не слышит от него прежде и разумеет, что творит?
— Тәврат қанунимиз авал кишиниң немә қилғинини өзидин аңлап билмәй туруп, униңға һөкүм чиқирамду!
52 Отвещаша и рекоша ему: еда и ты от Галилеи еси? Испытай и виждь, яко пророк от Галилеи не приходит.
Улар җавап қилип: — Сәнму Галилийәдинму? [Муқәддәс язмиларни] көр, қетирқинип оқуп бақ, Галилийәдин һеч қандақ пәйғәмбәр чиқмайду! — деди.
53 И иде кийждо в дом свой.
Шуниң билән [уларниң] һәр бири өз өйигә кәтти.
