Книга Иова 9
1 Отвещав же Иов, рече:
Tapi Ayub menjawab, "Memang, aku tahu, kata-katamu itu tak salah. Tapi, mana mungkin manusia berperkara melawan Allah dan mengalahkan-Nya?
2 воистинну вем, яко тако есть: како бо будет праведен человек у Господа?
3 Аще бо восхощет судитися с Ним, не послушает Его, да не преречет ко единому словеси Его от тысящи.
Dari seribu pertanyaan yang diajukan Allah, satu pun tak dapat dijawab oleh manusia.
4 Премудр бо есть мыслию, крепок же и велик: кто жесток быв противу Его, пребысть?
Allah itu sangat arif dan berkuasa; siapa dapat tahan melawan Dia?
5 Обетшаяй горы, и не ведят, превращаяй я гневом:
Allah memindahkan gunung tanpa diketahui orang, lalu menjungkirbalikkannya dengan murka dan berang.
6 трясый поднебесную из оснований, столпи же ея колеблются:
Allah membuat gempa sampai bumi berguncang, dan tiang penyangga dunia bergoyang-goyang,
7 глаголяй солнцу, и не восходит, звезды же печатствует:
Allah dapat melarang matahari terbit di waktu pagi, dan mencegah bintang-bintang bersinar di malam hari.
8 прострый един небо и ходяй но морю, яко по земли:
Dibentangkan-Nya angkasa tanpa bantuan; diinjak-injak-Nya punggung naga lautan.
9 творяй Плиады и Еспера, и Арктура и сокровища южная:
Dipasang-Nya gugusan bintang selatan di cakrawala, juga bintang Biduk, bintang Belantik dan bintang Kartika.
10 творяй велия и неизследованная, славная же и изрядная, имже несть числа.
Tak dapat kita memahami segala karya-Nya, tak sanggup kita menghitung mujizat-mujizat-Nya.
11 Аще приидет ко мне, не имам видети: и аще мимоидет мене, никако уразумех.
Ia lewat di mukaku, tapi tidak tampak olehku; Ia lalu disampingku, tapi tidak nyata bagiku.
12 Аще возмет, кто возвратит? Или кто речет Ему: что сотворил еси?
Jika Ia merampas, siapa berani melarang-Nya? atau berani bertanya pada-Nya, 'Hai, Kau sedang apa?'
13 Сам бо отвращает гнев, слякошася под Ним кити поднебеснии.
Allah tidak menahan marah dan panas hati-Nya; para pembantu Rahab pun takluk kepada-Nya.
14 Аще же мя услышит, или разсудит глаголы моя?
Jadi, bagaimana aku dapat membantah Dia? Dengan kata-kata apa aku akan menjawab-Nya?
15 Аще бо и праведен буду, не услышит мене, суду Его помолюся:
Walaupun aku tidak bersalah, apa dayaku, kecuali mohon belas kasihan dari Allah hakimku?
16 аще же воззову, и услышит мя, не иму веры, яко услыша глас мой.
Seandainya Ia menjawab bila aku berseru, aku ragu, benarkah Ia sudi mendengar suaraku?
17 Да не мглою мя потребит, многа же ми сотрения сотвори всуе,
Dia meremukkan aku dalam angin topan, dan menambah deritaku tanpa alasan.
18 не оставляет бо мя отдохнути, исполни же мя горести.
Tak dibiarkan-Nya aku menghela napas barang sesaat; bahkan dilimpahi-Nya aku dengan kepahitan yang hebat.
19 Понеже силен есть крепостию: кто убо суду Его воспротивится?
Haruskah aku adu tenaga dengan Dia? Tetapi lihat, betapa hebat kekuatan-Nya! Seandainya terhadap Dia aku mengajukan gugatan, siapa berani memanggil-Nya ke pengadilan?
20 Аще бо буду праведен, уста моя нечестия сотворят: аще же буду непорочен, стропотен буду.
Aku setia dan tak berbuat dosa, tetapi mulutku seakan berkata sebaliknya; setiap kata yang dibentuk bibirku, seolah-olah mempersalahkan diriku.
21 Аще бо нечестие сотворих, не вем душею моею: обаче отемлется ми живот.
Aku tak bersalah, tapi aku tak perduli. Aku jemu hidup. Bagiku tak ada yang penting lagi; yang bersalah dan yang benar, sama saja nasibnya: Allah akan membinasakan kedua-duanya.
22 Темже рех: велика и сильна губит гнев.
23 Яко лукавии смертию лютою погибнут, обаче праведным посмеваются.
Bila orang yang tak bersalah mati tiba-tiba, Allah hanya tertawa saja.
24 Предана есть земля в руце нечестиваго, лица судий ея покрывает: аще же не Сам есть, кто есть?
Bumi diserahkan Allah kepada pendurhaka, dan hakim-hakim telah dibuat-Nya buta semua. Allah melakukan semua ini, kalau bukan Dia, siapa lagi?
25 Житие же мое есть легчае скоротечца: отбегоша и не видеша.
Hari-hariku berlalu dengan kencang, lalu menghilang tanpa merasa senang.
26 Или есть кораблем след пути, или орла летяща, ищуща яди?
Seperti perahu laju, hidupku lewat dengan segera, secepat burung elang menukik, menyambar mangsanya.
27 Аще бо реку: забуду глаголя, приникнув лицем воздохну,
Jika aku mau tersenyum dan tertawa gembira, jika kucoba melupakan segala derita, maka dukaku datang kembali, memburu aku; sebab kutahu, Allah tetap mempersalahkan aku.
28 трясуся всеми удесы: вем бо, яко не безвинна мя оставиши.
29 Аще же нечестив есмь, почто не умрох?
Nah, jika begitu, peduli apa aku?
30 Аще бо измыюся снегом и очищуся руками чистыми,
Tak ada sabun yang dapat menghilangkan dosaku!
31 доволно во скверне омочил мя еси, возгнушася же мною одежда моя.
Allah membenamkan aku dalam kotoran, sampai pakaianku pun menganggap aku menjijikkan.
32 Неси бо человек, якоже аз, Емуже противопрюся, да приидем вкупе на суд.
Seandainya Allah itu manusia, aku akan dapat menjawab Dia; lalu kami akan menghadap ke pengadilan untuk menyelesaikan segala pertengkaran.
33 О, дабы ходатай нам был, и обличаяй и разслушаяй между обема.
Tapi di antara kami tak ada jaksa yang dapat mengadili kami berdua.
34 Да отимет от мене жезл, страх же Его да не смущает мене:
Semoga Allah berhenti menghukum aku dan menjauhkan kedahsyatan-Nya daripadaku!
35 и не убоюся, но возглаголю, ибо тако не вем сам себе.
Aku tidak takut kepada-Nya dan akan bicara kini, sebab aku mengenal hatiku sendiri.
