Книга Иова 9
1 Отвещав же Иов, рече:
Ijob respondis kaj diris:
2 воистинну вем, яко тако есть: како бо будет праведен человек у Господа?
Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?
3 Аще бо восхощет судитися с Ним, не послушает Его, да не преречет ко единому словеси Его от тысящи.
Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.
4 Премудр бо есть мыслию, крепок же и велик: кто жесток быв противу Его, пребысть?
Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?
5 Обетшаяй горы, и не ведят, превращаяй я гневом:
Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;
6 трясый поднебесную из оснований, столпи же ея колеблются:
Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;
7 глаголяй солнцу, и не восходит, звезды же печатствует:
Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;
8 прострый един небо и ходяй но морю, яко по земли:
Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;
9 творяй Плиады и Еспера, и Арктура и сокровища южная:
Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;
10 творяй велия и неизследованная, славная же и изрядная, имже несть числа.
Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.
11 Аще приидет ко мне, не имам видети: и аще мимоидет мене, никако уразумех.
Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.
12 Аще возмет, кто возвратит? Или кто речет Ему: что сотворил еси?
Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?
13 Сам бо отвращает гнев, слякошася под Ним кити поднебеснии.
Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.
14 Аще же мя услышит, или разсудит глаголы моя?
Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?
15 Аще бо и праведен буду, не услышит мене, суду Его помолюся:
Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.
16 аще же воззову, и услышит мя, не иму веры, яко услыша глас мой.
Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,
17 Да не мглою мя потребит, многа же ми сотрения сотвори всуе,
Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.
18 не оставляет бо мя отдохнути, исполни же мя горести.
Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.
19 Понеже силен есть крепостию: кто убо суду Его воспротивится?
Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?
20 Аще бо буду праведен, уста моя нечестия сотворят: аще же буду непорочен, стропотен буду.
Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.
21 Аще бо нечестие сотворих, не вем душею моею: обаче отемлется ми живот.
Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.
22 Темже рех: велика и сильна губит гнев.
Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.
23 Яко лукавии смертию лютою погибнут, обаче праведным посмеваются.
Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.
24 Предана есть земля в руце нечестиваго, лица судий ея покрывает: аще же не Сам есть, кто есть?
La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?
25 Житие же мое есть легчае скоротечца: отбегоша и не видеша.
Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;
26 Или есть кораблем след пути, или орла летяща, ищуща яди?
Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.
27 Аще бо реку: забуду глаголя, приникнув лицем воздохну,
Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:
28 трясуся всеми удесы: вем бо, яко не безвинна мя оставиши.
Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.
29 Аще же нечестив есмь, почто не умрох?
Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?
30 Аще бо измыюся снегом и очищуся руками чистыми,
Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,
31 доволно во скверне омочил мя еси, возгнушася же мною одежда моя.
Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.
32 Неси бо человек, якоже аз, Емуже противопрюся, да приидем вкупе на суд.
Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.
33 О, дабы ходатай нам был, и обличаяй и разслушаяй между обема.
Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.
34 Да отимет от мене жезл, страх же Его да не смущает мене:
Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;
35 и не убоюся, но возглаголю, ибо тако не вем сам себе.
Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.
