Книга Иова 8
1 Отвещав же Валдад Савхейский, рече: доколе глаголати будеши сия?
Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
2 Дух многоглаголив во устех твоих.
«Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
3 Еда Господь обидит судяй? Или вся сотворивый возмятет правду?
Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
4 Аще сынове твои согрешиша пред Ним, посла руку на беззакония их:
Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
5 ты же утренюй ко Господу Вседержителю моляся:
Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
6 аще чист еси и истинен, молитву твою услышит, устроит же ти паки житие правды:
Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
7 будут убо первая твоя мала, последняя же твоя без числа.
Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
8 Вопроси бо рода перваго, изследи же по роду отцев:
Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
9 вчерашни бо есмы и не вемы, сень бо есть наше житие на земли:
(Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
10 не сии ли научат тя и возвестят ти и от сердца изнесут словеса?
Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
11 Еда произничет рогоз без воды, или растет ситник без напаяния?
Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
12 Еще сущу на корени, и не пожнется ли? Прежде напаяния всякое былие не изсыхает ли?
Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
13 Тако убо будут последняя всех забывающих Господа: надежда бо нечестиваго погибнет:
Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
14 не населен бо будет дом его, паучина же сбудется селение его.
Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
15 Аще подпрет храмину свою, не станет: емшуся же ему за ню, не пребудет.
У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
16 Влажный бо есть под солнцем, и от тления его леторасль его изыдет:
У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
17 на собрании камения спит, посреде же кремения поживет:
Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
18 аще поглотит место, солжет ему, не видел еси таковая,
Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
19 яко превращение нечестиваго таково, из земли же инаго произрастит.
Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
20 Господь бо не отринет незлобиваго: всякаго же дара от нечестиваго не приимет.
Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
21 Истинным же уста исполнит смеха, устне же их исповедания.
У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
22 Врази же их облекутся в студ: жилище же нечестиваго не будет.
Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
