Книга Иова 8
1 Отвещав же Валдад Савхейский, рече: доколе глаголати будеши сия?
Allora Bildad di Suach rispose e disse:
2 Дух многоглаголив во устех твоих.
“Fino a quando terrai tu questi discorsi e saran le parole della tua bocca come un vento impetuoso?
3 Еда Господь обидит судяй? Или вся сотворивый возмятет правду?
Iddio perverte egli il giudizio? L’Onnipotente perverte egli la giustizia?
4 Аще сынове твои согрешиша пред Ним, посла руку на беззакония их:
Se i tuoi figliuoli han peccato contro lui, egli li ha dati in balìa del loro misfatto;
5 ты же утренюй ко Господу Вседержителю моляся:
ma tu, se ricorri a Dio e implori grazia dall’Onnipotente,
6 аще чист еси и истинен, молитву твою услышит, устроит же ти паки житие правды:
se proprio sei puro e integro, certo egli sorgerà in tuo favore, e restaurerà la dimora della tua giustizia.
7 будут убо первая твоя мала, последняя же твоя без числа.
Così sarà stato piccolo il tuo principio, ma la tua fine sarà grande oltre modo.
8 Вопроси бо рода перваго, изследи же по роду отцев:
Interroga le passate generazioni, rifletti sull’esperienza de’ padri;
9 вчерашни бо есмы и не вемы, сень бо есть наше житие на земли:
giacché noi siam d’ieri e non sappiamo nulla; i nostri giorni sulla terra non son che un’ombra;
10 не сии ли научат тя и возвестят ти и от сердца изнесут словеса?
ma quelli certo t’insegneranno, ti parleranno, e dal loro cuore trarranno discorsi.
11 Еда произничет рогоз без воды, или растет ситник без напаяния?
Può il papiro crescere ove non c’è limo? Il giunco viene egli su senz’acqua?
12 Еще сущу на корени, и не пожнется ли? Прежде напаяния всякое былие не изсыхает ли?
Mentre son verdi ancora, e senza che li si tagli, prima di tutte l’erbe, seccano.
13 Тако убо будут последняя всех забывающих Господа: надежда бо нечестиваго погибнет:
Tale la sorte di tutti quei che dimenticano Dio, e la speranza dell’empio perirà.
14 не населен бо будет дом его, паучина же сбудется селение его.
La sua baldanza è troncata, la sua fiducia e come una tela di ragno.
15 Аще подпрет храмину свою, не станет: емшуся же ему за ню, не пребудет.
Egli s’appoggia alla sua casa, ma essa non regge; vi s’aggrappa, ma quella non sta salda.
16 Влажный бо есть под солнцем, и от тления его леторасль его изыдет:
Egli verdeggia al sole, e i suoi rami si protendono sul suo giardino;
17 на собрании камения спит, посреде же кремения поживет:
le sue radici s’intrecciano sul mucchio delle macerie, penetra fra le pietre della casa.
18 аще поглотит место, солжет ему, не видел еси таковая,
Ma divelto che sia dal suo luogo, questo lo rinnega e gli dice: “Non ti ho mai veduto!”
19 яко превращение нечестиваго таково, из земли же инаго произрастит.
Ecco il gaudio che gli procura la sua condotta! E dalla polvere altri dopo lui germoglieranno.
20 Господь бо не отринет незлобиваго: всякаго же дара от нечестиваго не приимет.
No, Iddio non rigetta l’uomo integro, ne porge aiuto a quelli che fanno il male.
21 Истинным же уста исполнит смеха, устне же их исповедания.
Egli renderà ancora il sorriso alla tua bocca, e sulle tue labbra metterà canti d’esultanza.
22 Врази же их облекутся в студ: жилище же нечестиваго не будет.
Quelli che t’odiano saran coperti di vergogna, e la tenda degli empi sparirà”.
