Книга Иова 7
1 Не искушение ли житие человеку на земли, и якоже наемника повседневнаго жизнь его?
Non ha l'uomo un termine della sua milizia in su la terra? E [non sono] i suoi giorni simili a quelli di un mercenario?
2 Или якоже раб бояйся господа своего и улучив сень? Или якоже наемник ждый мзды своея?
Come il servo aspira all'ombra, E il mercenario aspetta il premio della sua opera;
3 Такожде и аз ждах месяцы тщы, нощи же болезней даны ми суть.
Così mi sono stati dati per eredità de' mesi molesti; E mi sono state assegnate per parte mia notti penose.
4 Аще усну, глаголю: когда день? Егда же востану, паки: когда вечер? Исполнен же бываю болезней от вечера до утра.
Se mi son posto a giacere, dico: Quando mi leverò? Quando sarà passata la notte? E mi stanco di dimenarmi fino all'alba.
5 Месится же мое тело в гнои червей, обливаю же грудие земли, гной стружа.
La mia carne è rivestita di vermini, e di gromma di terra; La mia pelle si schianta, e si disfa.
6 Житие же мое есть скоряе беседы, погибе же во тщей надежди.
I miei giorni son passati via più leggermente che la spola del tessitore, E son venuti meno senza speranza.
7 Помяни убо, яко дух мой живот, и ктому не возвратится око мое видети благая.
Ricordati che la mia vita [è] un vento, [Che] l'occhio mio non tornerà [più] a vedere il bene.
8 Не узрит мене око видящаго мя: очи Твои на мне, и ктому несмь,
L'occhio di chi mi vede non mi riguarderà [più]; [Se tu rivolgi] gli occhi verso me, io non [sarò] più.
[Come] la nuvola si dilegua, e se ne va via; Così chi scende nel sepolcro non [ne] salirà [più fuori]. (Sheol h7585)
10 ни возвратится во свой дом, ниже имать его познати ктому место его.
Egli non ritornerà più a casa sua, E il luogo suo non lo riconoscerà più.
11 Убо ниже аз пощажу уст моих, возглаголю в нужди сый, отверзу уста моя горестию души моея сотеснен.
Io altresì non ratterrò la mia bocca; Io parlerò nell'angoscia del mio spirito, Io mi lamenterò nell'amaritudine dell'anima mia.
12 Еда море есмь, или змий, яко учинил еси на мя хранение?
[Sono] io un mare, o una balena, Che tu mi ponga guardia attorno?
13 Рекох, яко утешит мя одр мой, произнесу же ко мне на едине слово на ложи моем:
Quando io dico: La mia lettiera mi darà alleggiamento, Il mio letto solleverà [parte] del mio lamento;
14 устрашаеши мя сониями и видениями ужасаеши мя:
Allora tu mi sgomenti con sogni, E mi spaventi con visioni.
15 свободиши от духа моего душу мою, от смерти же кости моя.
Talchè io nell'animo sceglierei innanzi di essere strangolato, E [innanzi vorrei] la morte che le mie ossa.
16 Не поживу бо во век, да долготерплю: отступи от мене, тще бо житие мое.
Io son tutto strutto; io non viverò in perpetuo; Cessati da me; conciossiachè i miei giorni [non sieno altro che] vanità.
17 Что бо есть человек, яко возвеличил еси его? Или яко внимаеши умом к нему?
Che cosa [è] l'uomo, che tu ne faccia sì grande stima, Che tu ponga mente ad esso?
18 Или посещение твориши ему по всяко утро и в покои судити его имаши?
E che tu lo visiti ogni mattina, E ad ogni momento l'esamini?
19 Доколе не оставиши мене, ниже отпускаеши мя, дондеже поглощу слины моя в болезни?
Fino a quando non ti rivolgerai indietro da me, [E] non mi darai alcuna posa, Tanto che io possa inghiottir la mia saliva?
20 Аще аз согреших, что Тебе возмогу соделати, сведый ум человечь? Почто мя еси положил прекословна Тебе, и есмь Тебе бременем?
Io ho peccato; che opererò inverso te, o Guardiano degli uomini? Perchè mi hai posto per tuo bersaglio, E [perchè] sono io grave a me stesso?
21 Почто неси сотворил беззаконию моему забвения, и очищения греха моего? Ныне же в землю отиду, утренюяй же несмь ктому.
E perchè non perdoni il mio misfatto, E non rimuovi la mia iniquità? Conciossiachè di presente giacerò nella polvere; E, se [poi] tu mi ricerchi, io non sarò [più].
