Книга Иова 7
1 Не искушение ли житие человеку на земли, и якоже наемника повседневнаго жизнь его?
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 Или якоже раб бояйся господа своего и улучив сень? Или якоже наемник ждый мзды своея?
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 Такожде и аз ждах месяцы тщы, нощи же болезней даны ми суть.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 Аще усну, глаголю: когда день? Егда же востану, паки: когда вечер? Исполнен же бываю болезней от вечера до утра.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 Месится же мое тело в гнои червей, обливаю же грудие земли, гной стружа.
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 Житие же мое есть скоряе беседы, погибе же во тщей надежди.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Помяни убо, яко дух мой живот, и ктому не возвратится око мое видети благая.
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 Не узрит мене око видящаго мя: очи Твои на мне, и ктому несмь,
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 ни возвратится во свой дом, ниже имать его познати ктому место его.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 Убо ниже аз пощажу уст моих, возглаголю в нужди сый, отверзу уста моя горестию души моея сотеснен.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 Еда море есмь, или змий, яко учинил еси на мя хранение?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 Рекох, яко утешит мя одр мой, произнесу же ко мне на едине слово на ложи моем:
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 устрашаеши мя сониями и видениями ужасаеши мя:
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 свободиши от духа моего душу мою, от смерти же кости моя.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 Не поживу бо во век, да долготерплю: отступи от мене, тще бо житие мое.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 Что бо есть человек, яко возвеличил еси его? Или яко внимаеши умом к нему?
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 Или посещение твориши ему по всяко утро и в покои судити его имаши?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 Доколе не оставиши мене, ниже отпускаеши мя, дондеже поглощу слины моя в болезни?
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 Аще аз согреших, что Тебе возмогу соделати, сведый ум человечь? Почто мя еси положил прекословна Тебе, и есмь Тебе бременем?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 Почто неси сотворил беззаконию моему забвения, и очищения греха моего? Ныне же в землю отиду, утренюяй же несмь ктому.
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
