Книга Иова 6
1 Отвещав же Иов, рече:
Аюп җававән мундақ деди: —
2 аще бы кто веся извесил гнев мой, болезни же моя взял бы на мерило вкупе,
«Аһ, мениң дәрдлик зарлирим таразида өлчәнсә! Аһ, бешимға чүшкән барлиқ балаю-қаза булар билән биллә таразиланса!
3 то песка морскаго тяжчайшии были бы: но, якоже мнится, словеса моя зла суть.
Шундақ қилинса у һазир деңиздики қумдин еғир болуп чиқиду; Шуниң үчүн сөзлирим тәлвиләрчә болуватиду.
4 Стрелы бо Господни в теле моем суть, ихже ярость испивает кровь мою: егда начну глаголати, бодут мя.
Чүнки Һәммигә Қадирниң оқлири маңа санҗилип ичимдә туруватиду, Уларниң зәһирини роһум ичмәктә, Тәңриниң вәһимилири маңа қарши сәп түзүп һуҗум қиливатиду.
5 Что бо? Еда вотще возревет дивий осел, разве брашна прося? Или возревет гласом вол, в яслех имеяй брашно?
Явайи ешәк от-чөп тапқанда һаңрамду? Кала болса йәм-хәшәк үстидә мөрәмду?
6 Снестся ли хлеб без соли? Или есть вкус во тщих словесех?
Туз болмиса тәмсиз нәрсини йегили боламду? Хам тухумниң еқиниң тәми барму?
7 Не может бо утишитися душа моя: смрад бо зрю брашна моя, якоже воню львову.
Җеним уларға тәгсиму сәскинип кетиду, Улар маңа жиркиничлик тамақ болуп туюлиду.
8 Аще бо дал бы, да приидет прошение мое, и надежду мою дал бы Господь.
Аһ, мениң тәшна болғиним кәлсиди! Тәңри интизаримни иҗабәт қилсиди!
9 Начен Господь да уязвляет мя, до конца же да не убиет мя.
Аһ, Тәңри мени янчип ташлисун! У қолини қоюветип җенимни үзүп ташлашқа мувапиқ көрсиди!
10 Буди же ми град гроб, на егоже стенах скаках в нем: не пощажу: не солгах бо во словесех святых Бога моего.
Шундақ болса, маңа тәсәлли болатти, Һәтта рәһимсиз ағриқларда қийналсамму, шатлинаттим; Чүнки Муқәддәс Болғучиниң сөзлиридин танмиған болаттим!
11 Кая бо крепость моя, яко терплю? Или кое ми время, яко терпит моя душа?
Мәндә өлүмни күткидәк йәнә қанчилик мағдур қалди? Мениң сәвир-тақәтлик болуп һаятимни узартишимниң немә нәтиҗиси болар?
12 Еда крепость камения крепость моя? Или плоти моя суть медяны?
Мениң күчүм таштәк чиңму? Мениң әтлирим мистин ясалғанмиди?
13 Или не уповах на него? Помощь же от мене отступи,
Өзүмгә ярдәм бәргидәк мағдурум қалмиди әмәсму? Һәр қандақ әқил-тәдбир мәндин қоғливетилгән әмәсму?
14 отречеся от мене милость, посещение же Господне презре мя.
Үмүтсизлинип кетиватқан кишигә дости меһриванлиқ көрсәтмики зөрүрдур; Болмиса у Һәммигә қадирдин қорқуштин ваз кечиши мүмкин.
15 Не воззреша на мя ближнии мои: якоже поток оскудеваяй, или якоже волны преидоша мя:
Бирақ бурадәрлирим вақитлиқ «алдамчи ериқ» сүйидәк, Маңа һелигәрлик билән муамилә қилмақта; Улар сулири еқип түгигән ериққа охшайду.
16 иже мене бояхуся, ныне нападоша на мя:
Еригән муз сулири ериққа киргәндә улар қаридап кетиду, Қарлар уларниң ичидә йоқилип кетиду,
17 якоже снег или лед смерзлый, егда истает теплоте бывшей, не ктому познавается, что бе:
Улар пәсилниң иллиши билән қуруп кетиду; Һава иссип кәткәндә, изидин йоқилип кетиду.
18 тако и аз оставлен есмь от всех, погибох же и бездомок бых:
Сәпәрдашлар маңған йолидин чиқип, ериққа бурулиду; Улар ериқни бойлап меңип, чөлдә езип өлиду.
19 видите пути Феманския, на стези Савонския смотрящии,
Темалиқ карванларму ериқ издәп маңди; Шебалиқ содигәрләрму уларға үмүт билән қариди;
20 и студа исполнени будут на грады и на имения надеющиися.
Бирақ улар ишәнгинидин үмүтсизлинип номуста қалди; Улар әшу йәргә келиши билән паракәндичиликкә учриди.
21 Ныне же и вы наидосте на мя немилостивно: убо видевше мой струп убойтеся.
Мана силәр уларға охшаш [маңа тайини] йоқ болуп қалдиңлар; Силәр қорқунучлуқ бир вәһимини көрүпла қорқуп кетиватисиләр.
22 Что бо? Еда что у вас просих, или вашея крепости требую,
Мән силәргә: «Маңа бериңлар», Яки: «Маңа мал-мүлүклириңлардин һәдийә қилиңлар?» — дегәнни қачан дәп баққан?
23 да спасете мя от врагов, или из руки сильных избавите мя?
Яки: «Мени езитқучиниң қолидин қутқузуңлар!» Яки «Зораванларниң қолидин гөрүгә пул бәрсәңлар!» дәп баққанму?
24 Научите мя, аз же умолчу: аще что погреших, скажите ми.
Маңа үгитип қоюңлар, сүкүт қилимән; Нәдә йолдин чиққанлиғимни маңа көрситип бериңлар.
25 Но, якоже мнится, зла (суть) мужа истиннаго словеса, не от вас бо крепости прошу:
Тоғра сөзләр немидегән өткүр-һә! Бирақ әйиплириңлар зади немини испатлалайду?!
26 ниже обличение ваше словесы мя утолит, ниже бо вещания вашего словес стерплю.
Үмүтсизләнгән кишиниң гәплири өтүп кетидиған шамалдәк турса, Пәқәт сөзләрнила әйиплимәкчимусиләр?
27 Обаче яко на сира нападаете, наскачете же на друга вашего.
Силәр житим-йесирларниң үстидә чәк ташлишисиләр! Дост-бурадириңлар үстидә содилишисиләр!
28 Ныне же воззрев на лица ваша, не солжу.
Әнди маңа йүз туранә қарап беқиңлар; Алдиңлардила ялған сөз қилаламдим?
29 Сядите ныне, и да не будет неправедно, и паки ко праведному снидитеся.
Өтүнимән, болди қилиңлар, гуна болмисун; Раст, қайтидин ойлап беқиңлар, Чүнки өзүмниң тоғрилиғим [таразида] туриду.
30 Ибо несть в языце моем неправды, и гортань мой не разуму ли поучается?
Тилимда хаталиқ барму? Тилим яманлиқни зади теталмасму?
