Книга Иова 5
1 Призови же, аще кто тя услышит, или аще кого от святых Ангел узриши.
Қени, илтиҗа қилип бақ, саңа җавап қилғучи бармекин? Муқәддәсләрниң қайсисидин панаһ тиләйсән?
2 Безумнаго бо убивает гнев, заблуждшаго же умерщвляет рвение.
Чүнки ахмақниң аччиғи өзини өлтүриду, Қәһри наданниң җениға замин болиду.
3 Аз же видех безумных укореняющихся, но абие поядено бысть их жилище.
Мән өз көзүм билән ахмақниң йилтиз тартқанлиғини көргәнмән; Лекин шу һаман униң маканини «Ләнәткә учрайду!» дәп билдим,
4 Далече да будут сынове их от спасения, и да сотрутся при дверех хуждших, и не будет изимаяй.
Униң балилири аманлиқтин жирақтур; Улар шәһәр дәрвазисида сот қилинғанда бастурулди; Уларға һеч ким һимайичи болмайду.
5 Иже бо они собраша, праведницы поядят, сами же от зол не изяти будут: изможденна буди крепость их.
Униң һосулини ачлар йәп түгитиду; Улар һәтта тикән арисида қалғанлириниму елип түгитиду; Қилтақчиму униң мал-мүлүклирини жутувелишқа тәйяр туриду.
6 Не имать бо от земли изыти труд, ни от гор прозябнути болезнь:
Чүнки аваричилик әзәлдин топидин үнүп чиқмайду, Күлпәтму йәрдин өсүп чиққанму әмәс.
7 но человек раждается на труд, птенцы же суповы высоко парят.
Бирақ учқун жуқуриға учидиғандәк, Инсан күлпәт тартишқа туғулғандур.
8 Обаче же аз помолюся Богови, Господа же всех Владыку призову,
Орнуңда мән болсам, Тәңриғила мураҗиәт қилаттим, Мән ишимни Худайимғила тапшуриветәттим.
9 Творящаго велия и неизследимая, славная же и изрядная, имже несть числа:
У һесапсиз карамәтләрни, Сан-санақсиз мөҗизиләрни яритиду.
10 дающаго дождь на землю, посылающаго воду на поднебесную:
У йәргә ямғур тәқдим қилиду; У дала үстигә су әвәтип бериду.
11 возносящаго смиренныя на высоту и погибшыя воздвизающаго во спасение:
У пәс орунда туридиғанларниң мәртивисини үстүн қилиду; Матәм тутқанлар аманлиққа көтирилиду.
12 расточающаго советы лукавых, да не сотворят руце их истины.
У һейлигәрләрниң нийәтлирини бекар қиливетиду, Нәтиҗидә улар ишини пүттүрәлмәйду.
13 Уловляяй премудрых в мудрости их, совет же коварных разори.
У мәккарларни өз һейлигәрлигидин қапқанқа алиду; Әгирләрниң нәйрәңлири еқитип кетилиду.
14 Во дни обымет их тма, в полудне же да осяжут якоже в нощи,
Күндүздә улар қараңғулуққа учрайду; Чүштә түн кечидәк силаштуруп маңиду.
15 и да погибнут на брани: немощный же да изыдет из руки сильнаго.
Бирақ у мискинләрни мәккарларниң қиличи вә ағзидин қутқузиду, Уларни күчлүкләрниң чаңгилидин қудрәтлик қоли билән қутқузиду.
16 Буди же немощному надежда, неправеднаго же уста да заградятся.
Шуңа, аҗизлар үчүн үмүт туғулиду, Қәбиһлик ағзини юмиду.
17 Блажен же человек, егоже обличи Бог, наказания же Вседержителева не отвращайся:
Қара, Тәңри ибрәт бәргән адәм бәхитликтур, Шуңа, Һәммигә Қадирниң тәрбийисигә сәл қарима җуму!
18 Той бо болети творит и паки возставляет: порази, и руце Его изцелят:
Чүнки У адәмни яриландуриду, андин ярини таңиду; У санҗийду, бирақ Униң қоллири йәнә сақайтиду.
19 шестижды от бед измет тя, в седмем же не коснеттися зло:
У сени алтә қийинчилиқтин қутқузиду; Һәтта йәттә күлпәттә һеч қандақ яманлиқ саңа тәгмәйду.
20 во гладе избавит тя от смерти, на брани же из руки железа изрешит тя:
Ачарчилиқта У сениң үлүмиңгә, Урушта У саңа урулған қилич зәрбисигә ниҗаткар болиду.
21 от бича языка скрыет тя, и не убоишися от зол находящих:
Сән зәһәрлик тилларниң зәрбисидиму башпанаһлиқ ичигә йошурунисән, Вәйранчилиқ кәлгәндә униңдин һеч қорқмайдиған болисән.
22 неправедным и беззаконным посмеешися, от дивиих же зверей не убоишися,
Вәйранчилиқ вә қәһәтчилик алдида күлүпла қойисән; Йәр йүзидики һайванлардинму һеч қорқмайсән.
23 зане с камением дивиим завет твой: зверие бо дивии примирятся тебе.
Сән даладики ташлар билән әһдидаш болисән; Явайи һайванларму сән билән енақ өтиду.
24 Потом уразумееши, яко в мире будет дом твой, жилище же храмины твоея не имать согрешити:
Сән чедириңниң теч-аманлиқта болидиғанлиғини билип йетисән; Мал-мүлкүңни едитлисәң, һәммә немәңниң тәл екәнлигини байқайсән.
25 уразумееши же, яко много семя твое, и чада твоя будут яко весь злак селный:
Нәслиң көп болидиғанлиғини, Пәрзәнтлириңниң от-чөптәк көп екәнлигини билисән.
26 внидеши же во гроб якоже пшеница созрелая во время пожатая, или якоже стог гумна во время свезенный.
Сән өз вақтидила йетилип жиғилған бир бағ буғдайдәк, Пәқәт вақит-саитиң пишип йетилгәндила йәрлигиңгә кирисән.
27 Се, сия сице изследихом: сия суть, яже слышахом: ты же разумей себе, аще что сотворил еси.
Биз өзимиз буни тәкшүрүп көргәнмиз — улар һәқиқәтән шундақтур. Шуңа өзүң аңлап бил, буларни өзүңгә тәтбиқлап ойлап бақ».
