Книга Иова 4
1 Отвеща же Елифаз Феманитин, глаголя:
その時、テマンびとエリパズが答えて言った、
2 еда множицею глаголано ти бысть в труде? Тяжести же глагол твоих кто стерпит?
「もし人があなたにむかって意見を述べるならば、あなたは腹を立てるでしょうか。しかしだれが黙っておれましょう。
3 Аще бо ты научил еси многи и руце немощных утешил еси,
見よ、あなたは多くの人を教えさとし、衰えた手を強くした。
4 немощныя же воздвигл еси словесы, коленом же немощным силу обложил еси.
あなたの言葉はつまずく者をたすけ起し、かよわいひざを強くした。
5 Ныне же прииде на тя болезнь и коснуся тебе, ты же возмутился еси.
ところが今、この事があなたに臨むと、あなたは耐え得ない。この事があなたに触れると、あなたはおじ惑う。
6 Еда страх твой есть не в безумии, и надежда твоя и злоба пути твоего?
あなたが神を恐れていることは、あなたのよりどころではないか。あなたの道の全きことは、あなたの望みではないか。
7 Помяни убо, кто чист сый погибе? Или когда истиннии вси из корене погибоша?
考えてみよ、だれが罪のないのに、滅ぼされた者があるか。どこに正しい者で、断ち滅ぼされた者があるか。
8 Якоже видех орющих неподобная, сеющии же я болезни пожнут себе,
わたしの見た所によれば、不義を耕し、害悪をまく者は、それを刈り取っている。
9 от повеления Господня погибнут, от духа же гнева Его изчезнут.
彼らは神のいぶきによって滅び、その怒りの息によって消えうせる。
10 Сила львова, глас же львицы, веселие же змиев угасе:
ししのほえる声、たけきししの声はともにやみ、若きししのきばは折られ、
11 мраволев погибе, занеже не имеяше брашна, скимни же львовы оставиша друг другу.
雄じしは獲物を得ずに滅び、雌じしの子は散らされる。
12 Аще же глагол кий истинен бе во словесех твоих, ни коеже бы от сих тя сретило зло. Не приимет ли ухо мое предивных от него?
さて、わたしに、言葉がひそかに臨んだ、わたしの耳はそのささやきを聞いた。
13 Страхом же и гласом нощным, нападающь страх на человеки,
すなわち人の熟睡するころ、夜の幻によって思い乱れている時、
14 ужас же мя срете и трепет, и зело кости моя стрясе:
恐れがわたしに臨んだので、おののき、わたしの骨はことごとく震えた。
15 и дух на лице ми найде: устрашишася же ми власи и плоти,
時に、霊があって、わたしの顔の前を過ぎたので、わたしの身の毛はよだった。
16 востах и не разумех, видех, и не бе обличия пред очима моима, но токмо дух тих и глас слышах:
そのものは立ちどまったが、わたしはその姿を見わけることができなかった。一つのかたちが、わたしの目の前にあった。わたしは静かな声を聞いた、
17 что бо? Еда чист будет человек пред Богом? Или в делех своих без порока муж?
『人は神の前に正しくありえようか。人はその造り主の前に清くありえようか。
18 Аще рабом Своим не верует, и во Ангелех Своих стропотно что усмотре,
見よ、彼はそのしもべをさえ頼みとせず、その天使をも誤れる者とみなされる。
19 живущих же в бренных храминах, от нихже и мы сами от тогожде брения есмы, порази, якоже молие,
まして、泥の家に住む者、ちりをその基とする者、しみのようにつぶされる者。
20 и от утра даже до вечера ктому не суть: занеже не могоша себе помощи, погибоша:
彼らは朝から夕までの間に打ち砕かれ、顧みる者もなく、永遠に滅びる。
21 дхну бо на ня, и изсхоша, и понеже не имеяху премудрости, погибоша.
もしその天幕の綱が彼らのうちに取り去られるなら、ついに悟ることもなく、死にうせるではないか』。
