Книга Иова 39
1 Аще уразумел еси время рождения коз живущих на горах каменных? Усмотрил же ли еси болезнь при рождении еленей?
Tiedätkö sinä vuorikauristen poikimisajat, valvotko peurojen synnytyskipuja?
2 Изчислил же ли еси месяцы их исполнены рождения их, болезни же их разрешил ли еси?
Lasketko, milloin niiden kuukaudet täyttyvät, ja tiedätkö ajan, milloin ne poikivat?
3 Вскормил же ли еси детищы их вне страха, болезни же их отслеши ли?
Ne painautuvat maahan, saavat ilmoille sikiönsä ja vapautuvat synnytystuskistaan.
4 Извергнут чада своя, умножатся в порождении, изыдут и не возвратятся к ним.
Niiden vasikat vahvistuvat, kasvavat kedolla; ne lähtevät tiehensä eivätkä enää palaja.
5 Кто же есть пустивый осла дивияго свободна, узы же его кто разрешил?
Kuka on laskenut villiaasin vapaaksi, kuka irroittanut metsäaasin siteet,
6 Положих же жилище его пустыню и селения его сланость:
sen, jolle minä annoin aavikon asunnoksi ja suola-aron asuinsijaksi?
7 смеяйся многу народу града, стужания же данническаго не слышай,
Se nauraa kaupungin kohinalle, ajajan huutoa se ei kuule;
8 усмотрит на горах пажить себе и вслед всякаго злака ищет.
se tähystelee vuorilta laiduntansa ja etsii kaikkea vihantaa.
9 Похощет же ли ти единорог работати, или поспати при яслех твоих?
Taipuuko villihärkä sinua palvelemaan, ja yöpyykö se sinun seimesi ääreen?
10 Привяжеши ли ремением иго его, и провлечет ти бразды на поли?
Voitko ohjaksilla pakottaa villihärän vaolle, tahi äestääkö se laaksonpohjia sinua seuraten?
11 Надеешилися нань, яко многа крепость его? Попустиши же ли ему дела твоя?
Voitko siihen luottaa, siksi että sen voima on suuri, voitko jättää sen haltuun työsi hedelmät?
12 Повериши же ли, яко воздаст ти семя? Внесет же ли ти в гумно?
Voitko uskoa, että se palajaa ja kokoaa viljasi sinun puimatantereellesi?
13 Крило веселящихся нееласса, аще зачнет асида и несса?
Kamelikurjen siipi lepattaa iloisesti, mutta asuuko sen sulissa ja höyhenissä haikaran hellyys?
14 Яко оставит на земли яица своя, и на персти согреет,
Se jättää munansa maahan, hiekalle helteen haudottaviksi.
15 и забы, яко нога разбиет, и зверие селнии поперут:
Ei se ajattele, että jalka voi ne särkeä ja metsän eläimet polkea ne rikki.
16 ожесточися на чада своя, аки бы не ея, вотще трудися без страха,
Se on tyly poikasilleen, niinkuin ne eivät olisikaan sen omia; hukkaan menee sen vaiva, mutta ei se sitä pelkää.
17 яко сокры Бог ей премудрость и не удели ей в разуме:
Sillä Jumala on jättänyt sen viisautta vaille ja tehnyt sen ymmärryksestä osattomaksi.
18 во время же на высоту вознесет, посмеется коню и седящему на нем.
Kun se kiitää ilmaa piesten, nauraa se hevoselle ja ratsumiehelle.
19 Или ты обложил еси коня силою, и облекл же ли еси выю его в страх?
Sinäkö annat hevoselle voiman, puetat sen kaulan liehuvalla harjalla?
20 Обложил же ли еси его всеюружием, славу же персей его дерзостию?
Sinäkö panet sen hyppimään kuin heinäsirkan? Sen uljas korskunta on peljättävä.
21 Копытом копая на поли играет и исходит на поле с крепостию:
Se kuopii lakeutta ja iloitsee, lähtee voimalla asevarustuksia vastaan.
22 сретая стрелы посмеявается и не отвратится от железа:
Se nauraa pelolle, ei säiky eikä väisty miekan edestä.
23 над ним играет лук и мечь,
Sen yllä kalisee viini, välkähtää keihäs ja peitsi.
24 и гневом потребит землю и не имать веры яти, дондеже вострубит труба:
Käy jyrinä ja jytinä, kun se laukaten taivalta ahmii; ei mikään sitä pidätä sotatorven pauhatessa.
25 трубе же вострубившей глаголет, благоже: издалеча же обоняет рать, со скаканием и ржанием.
Milloin ikinä sotatorvi soi, hirnuu se: iihaha! Jo kaukaa se vainuaa taistelun, päälliköiden jylisevän äänen ja sotahuudon.
26 И твоею ли хитростию стоит ястреб, распростер криле недвижимь, зря на юг?
Sinunko ymmärryksesi voimasta jalohaukka kohoaa korkealle, levittää siipensä kohti etelää?
27 Твоим же ли повелением возносится орел, неясыть же на гнезде своем седя вселяется,
Tahi sinunko käskystäsi kotka lentää ylhäälle ja tekee pesänsä korkeuteen?
28 на версе камене и в сокровене?
Kalliolla se asuu ja yöpyy, kallion kärjellä, vuorilinnassaan.
29 Тамо же сый ищет брашна, издалеча очи его наблюдают,
Sieltä se tähystelee saalista; kauas katsovat sen silmät.
30 птичищи же его валяются в крови: идеже аще будут мертвечины, абие обретаются.
Sen poikaset särpivät verta, ja missä on kaatuneita, siellä on sekin."
