Книга Иова 36
1 Приложив же еще Елиус, рече:
Елиху сөзини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 пожди ми мало еще, да тя научу: еще бо у мене есть слово.
«Мени бирдәм сөзлигили қойсаң, Мән йәнә Тәңригә вакалитән қилидиған сөзүмниң барлиғини саңа аян қилимән.
3 Приим хитрость мою отдалеча, делы же моими праведная реку воистинну:
Билимни жирақлардин елип кәлтүримән, Адәмләрни Яратқучимни һәққаний дәп һесаплайдиған қилимән.
4 и не неправедны глаголы без правды уразумееши.
Мениң гепим һәқиқәтән ялған әмәстур; Билими мукәммәл бириси сән билән биллә болиду.
5 Виждь же, яко Господь не отринет незлобиваго:
Мана, Тәңри дегән улуқдур, Бирақ У һеч кимни кәмситмәйду; Униң чүшиниши чоңқурдур, мәхситидә чиң туриду.
6 силен крепостию сердца нечестивых не оживит и суд нищым даст,
У яманларни һаят сақлимайду; Бирақ езилгәнләр үчүн адаләт жүргүзиду.
7 не отимет от правдиваго очес Своих, и со цари на престоле посадит их на победу, и вознесутся.
У һәққанийлардин көзини елип кәтмәйду, Бәлки уларни мәңгүгә падишалар билән тәхттә олтарғузиду, Шундақ қилип уларниң мәртивиси үстүн болиду.
8 Связаннии в ручных узах яти будут ужами нищеты,
Вә әгәр улар кишәнләнгән болса, Җапаниң асаритигә тутулған болса,
9 и возвестит им дела их и прегрешение их, яко укрепятся:
Ундақта У уларға қилғанлирини, Уларниң итаәтсизликлирини, Йәни уларниң көрәңләп кәткәнлигини өзлиригә көрсәткән болиду.
10 но правдиваго услышит, и рече, яко обратятся от неправды.
Шуниң билән У қулақлирини тәрбийигә ечип қойиду, Уларни яманлиқтин қайтишқа буйруйду.
11 Аще услышат и поработают, скончают дни своя во благих и лета своя в благолепоте:
Улар қулақ селип Униңға бойсунсила Улар [қалған] күнлирини аватчилиқта, Жиллирини хушлуқта өткүзиду.
12 нечестивых же не спасет, зане не хотеша познати Господа и занеже учими не послушливи беша.
Бирақ улар қулақ салмиса, қиличлинип дуниядин кетиду, Билимсиз һалда нәпәстин тохтап қалиду.
13 И лицемери сердцем возмутят ярость: не возопиют, яко связа их:
Бирақ көңлигә ипласлиқни пүккәнләр йәнила адавәт сақлайду; У уларға асарәт чүшүргәндиму улар йәнила тилавәт қилмайду.
14 да умрет убо в юности душа их, житие же их уязвляемо Ангелы,
Улар яш турупла җан үзиду, Уларниң һаяти бәччивазлар арисида түгәйду.
15 занеже оскорбиша недужна и немощна, суд же кротких изложит.
Бирақ У азап тартқучиларни азаплардин болған тәрбийә арқилиқ қутқузиду, У улар хар болған вақтида уларниң қулиқини ачиду.
16 Еще же исторгну тя от уст вражиих: бездна, пролитие под нею, и сниде трапеза твоя исполнена тука.
У шундақ қилип сениму азарниң ағзидин қистаңчилиғи йоқ кәң бир йәргә җәлип қилған болатти; Ундақта дәстихиниң майға толдурулған болатти.
17 Не оскудеет же от праведных суд:
Бирақ сән һазир яманларға қаритилған тегишлик җазаларға толдурулғансән; Шуңа [Худаниң] һөкүми һәм адалити сени тутувалди.
18 ярость же на нечестивыя будет, нечестия ради даров их, ихже приимаху на неправде.
Ғәзивиңниң қайнап кетишиниң сени мазаққа башлап қоюшидин һушяр бол; Ундақта һәтта зор капаләтму сени қутқузалмайду.
19 Да не уклонит тя волею ум от мольбы в беде сущих немощных и всех содержащих крепость.
Яки байлиқлириң, Яки күчүңниң зор тиришишлири, Өзүңни азап-оқубәттин нери қилаламду?
20 Не привлецы нощи, еже взыти людем вместо их:
Кечигә үмүт бағлима, Чүнки у чағда хәлиқ өз орнидин йоқилип кетиду.
21 но сохранися, да не содееши зла: сих бо ради изят еси от нищеты.
Һушяр бол, әскиликкә бурулуп кәтмә; Чүнки сән [қәбиһликни] дәрдкә [сәвир болушниң] орнида таллиғансән.
22 Се, Крепкий удержит крепостию Своею: кто бо есть, якоже Той, силен?
Мана, Тәңри күч-қудрити түпәйлидин үстүндур; Униңдәк үгәткүчи барму?
23 И кто есть испытуяй дел Его? Или кто рекий: содея неправду?
Ким Униңға маңидиған йолни бекитип бәргән еди? Вә яки Униңға: «Яман қилдиң?» дейишкә петиналайду?
24 Помяни, яко велия дела Его суть, имиже владеша мужие.
Инсанлар тәбрикләйдиған Худаниң әмәллирини улуқлашни унтума!
25 Всяк человек видит в себе, елицы уязвляеми суть человецы.
Һәммә адәм уларни көргәндур; Инсан балилири жирақтин уларға қарап туриду».
26 Се, Крепкий великий, и не увемы: число лет Его безконечное:
« — Бәрһәқ, Тәңри улуқдур, биз Уни чүшинәлмәймиз, Униң жиллириниң санини тәкшүрүп ениқлиғили болмайду.
27 изочтенны же ему суть капли дождевныя, и излиются дождем во облак:
Чүнки У суни тамчилардин шүмүрүп чиқириду; Улар парға айлинип андин ямғур болуп яғиду.
28 потекут обетшания, осениша же облацы над премногими людьми: время постави скоту, ведят же ложа чин. О всех сих не дивитлитися ум, и не изменяетлися ти сердце от тела?
Шундақ қилип асманлар [ямғурларни] қуюп берип, Инсан балилири үстигә молчилиқ яғдуриду.
29 И аще уразумеет простертие облака, равенство скинии Его:
Бирақ ким булутларниң тоқулушини, Униң [самави] чедириниң гүмбүр-гүмбүр қилидиғанлиғини чүшинәлисун?
30 се, простирает на ню свет и корения морская покры:
Мана, У чақмиқи билән әтрапини йоруқ қилиду, Һәтта деңиз тәктиниму йоруқ қилиду.
31 теми бо судит людем, даст пищу могущему.
У булар арқилиқ хәлиқләр үстидин һөкүм чиқириду; Һәм улар [арқилиқму] мол ашлиқ бериду.
32 На руку покры свет и заповеда о нем сретающему:
У қоллирини чақмақ билән толдуриду, Униңға уридиған нишанни буйруйду.
33 возвестит о нем другу своему Господь, стяжание, и о неправде.
[Худаниң] гүлдүрмамиси униң келидиғанлиғини елан қилиду; Һәтта калиларму сезип, уни елан қилиду.
