< Книга Иова 36 >

1 Приложив же еще Елиус, рече:
Addens quoque Eliu, haec locutus est:
2 пожди ми мало еще, да тя научу: еще бо у мене есть слово.
Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
3 Приим хитрость мою отдалеча, делы же моими праведная реку воистинну:
Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo iustum.
4 и не неправедны глаголы без правды уразумееши.
Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.
5 Виждь же, яко Господь не отринет незлобиваго:
Deus potentes non abiicit, cum et ipse sit potens.
6 силен крепостию сердца нечестивых не оживит и суд нищым даст,
Sed non salvat impios, et iudicium pauperibus tribuit.
7 не отимет от правдиваго очес Своих, и со цари на престоле посадит их на победу, и вознесутся.
Non auferet a iusto oculos suos, et reges in solio collocat in perpetuum, et illic eriguntur.
8 Связаннии в ручных узах яти будут ужами нищеты,
Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis.
9 и возвестит им дела их и прегрешение их, яко укрепятся:
Indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
10 но правдиваго услышит, и рече, яко обратятся от неправды.
Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
11 Аще услышат и поработают, скончают дни своя во благих и лета своя в благолепоте:
Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria:
12 нечестивых же не спасет, зане не хотеша познати Господа и занеже учими не послушливи беша.
Si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.
13 И лицемери сердцем возмутят ярость: не возопиют, яко связа их:
Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.
14 да умрет убо в юности душа их, житие же их уязвляемо Ангелы,
Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.
15 занеже оскорбиша недужна и немощна, суд же кротких изложит.
Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem eius.
16 Еще же исторгну тя от уст вражиих: бездна, пролитие под нею, и сниде трапеза твоя исполнена тука.
Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensae tuae erit plena pinguedine.
17 Не оскудеет же от праведных суд:
Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque recipies.
18 ярость же на нечестивыя будет, нечестия ради даров их, ихже приимаху на неправде.
Non te ergo superet ira, ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te.
19 Да не уклонит тя волею ум от мольбы в беде сущих немощных и всех содержащих крепость.
Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.
20 Не привлецы нощи, еже взыти людем вместо их:
Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.
21 но сохранися, да не содееши зла: сих бо ради изят еси от нищеты.
Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim coepisti sequi post miseriam.
22 Се, Крепкий удержит крепостию Своею: кто бо есть, якоже Той, силен?
Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.
23 И кто есть испытуяй дел Его? Или кто рекий: содея неправду?
Quis poterit scrutari vias eius? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem?
24 Помяни, яко велия дела Его суть, имиже владеша мужие.
Memento quod ignores opus eius, de quo cecinerunt viri.
25 Всяк человек видит в себе, елицы уязвляеми суть человецы.
Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul.
26 Се, Крепкий великий, и не увемы: число лет Его безконечное:
Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum eius inaestimabilis.
27 изочтенны же ему суть капли дождевныя, и излиются дождем во облак:
Qui aufert stillas pluviae, et effundit imbres ad instar gurgitum.
28 потекут обетшания, осениша же облацы над премногими людьми: время постави скоту, ведят же ложа чин. О всех сих не дивитлитися ум, и не изменяетлися ти сердце от тела?
Qui de nubibus fluunt, quae praetexunt cuncta desuper.
29 И аще уразумеет простертие облака, равенство скинии Его:
Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum.
30 се, простирает на ню свет и корения морская покры:
Et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.
31 теми бо судит людем, даст пищу могущему.
Per haec enim iudicat populos, et dat escas multis mortalibus.
32 На руку покры свет и заповеда о нем сретающему:
In manibus abscondit lucem, et praecepit ei ut rursus adveniat.
33 возвестит о нем другу своему Господь, стяжание, и о неправде.
Annunciat de ea amico suo, quod possessio eius sit, ut ad eam possit ascendere.

< Книга Иова 36 >